CAPUT V. Edessani ducem praedictum interficiunt; Balduinum sibi praeficiunt in dominum; ipse vero Samosatum praedictam a Balduc, qui ei praeerat, multo emit pretio.

Convenientes igitur ad invicem, horum malorum memores et videntes quod major ad diu desideratam libertatem obtinendam, per hospitem susceptum pateret via, ex condicto ad arma convolant; et turrim in qua domicilium habebat, multa impugnant instantia, proterva animositate diruere satagentes. Videns autem plebis fervorem, et pro meritis adversus se indignationem conceptam, accito domino Balduino, pro vita sollicitus, rogat, ut effusis thesauris, pro ejus salute ad populum intercedat. Ille autem, cum bona fide civium ab eo vellet propulsare injurias et ab illo proposito cohibere, videns quod non proficeret, sed magis et magis irritaretur populus, reversus ad ducem, monet et hortatur attentius, quatenus quocunque modo vitae consulat et saluti. Ille autem desperati more, quaerens remedium ubi non erat, per fenestram fune demisso, seipsum etiam deponebat, ubi antequam ad terram perveniret, mille sagittis confossus interiit. Quem defunctum et exanimem per plateam trahentes, amputato capite, vix adversus eum conceptam indignationem expleverunt. Die vero altera dominum Balduinum invitum et renitentem, sibi praefecerunt in dominum, exhibitis corporaliter de conservanda fidelitate juramentis; et introducentes eum solemniter, et cum omni gloria in praesidium civitatis, universos thesauros et infinitas, quas ille a multis retro temporibus congregaverat, ei tradunt divitias, universa in tranquillo constituta civitate. Balduc vero, quem Samosatenae praeesse civitati dixeramus, videns quod Balduinus de die in diem proficiens, universam sibi subjugabat regionem, praedictam civitatem sub pretio decem millium aureorum venalem obtulit. Dominus vero Balduinus post multam deliberationem, videns loci munimen et quod non facile viribus poterat superari, data infinita pecunia, urbem et civium obsides cum multa gloria suscepit. Hic primum tantam civium Edessanorum in se conciliavit gratiam, ut jam non solum dominum, sed et patrem eum haberent, parati pro ejus incolumitate et gloria usque ad mortem decertare.