CAPUT XXII. Fame invalescente, et lue pestifera populum occupante, triduanum ab episcopis indicitur jejunium. Dux Godefridus plenam recipit sanitatem, et exercitus de ejus salute consolationem.

Per idem tempus, cum circa exercitum de die in diem fames, et ex fame lues, et alia increbrescerent pericula, videntes seniores populi, et qui sensus habebant magis exercitatos, peccata hominum id exigere, et Dominum ad iracundiam provocatum, merito haec flagella populo durae cervicis infligere; convenientes ad invicem, et Domini timorem habentes prae oculis, anxie deliberare coeperunt quomodo commissa celeri poenitudine diluentes, et pro culpis praeteritis condigne satisfacientes, et similia inpostorum praecaventes, indignationem Domini sibi possent reddere placabilem. Factum est igitur de mandato et auctoritate domini Podiensis episcopi, qui legatione sedis apostolicae fungebatur, et aliorum Deo amabilium pontificum, consentientibus et idipsum fieri summopere postulantibus principibus laicis et universo exercitu: indictum est triduanum jejunium, ut afflictis corporibus, animae ad orationem possent consurgere fortiores. Quo cum omni devotione expleto, decernunt pariter, fatuas ac leves mulierculas ab exercitu sequestrare, adulteria et omne fornicationis genus sub poena mortis inhibentes, comessationes et ebrietates, et periculosum alearum ludum, incauta juramenta, in pondere et mensura fraudem, et omnem circumventionem, furtum et rapinam interdicentes. Quibus decretis, et universorum corroboratis conniventia, judices etiam super horum omnium cognitione certos constituunt, quibus, et cognoscendi et animadversionis plenam conferunt auctoritatem. Inventi sunt tamen postea quidam harum sanctionum violatores, quibus per praedictos judices, accusatis et convictis solemniter, juxta legum severitatem poena pro modo culpae inflicta, alios a similibus deterrueruut commissis. Factumque est per Domini superabundantem gratiam, ut, populo ad frugem melioris vitae revocato, ex parte quiesceret ira Domini saevior. Statim enim dominus Godefridus, qui totius exercitus quasi singularis erat columna, de valida aegritudine, qua diu molestatus fuerat, occasione vulneris quod ei apud Antiochiam Pisidiae ursus intulerat, plene coepit convalescere: unde totus exercitus plurimam suae afflictionis recepit consolationem.