CAPUT III. Princeps major accedit, castra locat in montibus supra praesidium. Dux in porta Orientali prosternitur, ducenti pereunt de nostris.

At vero sequenti die, quae ab urbis liberatione erat lux tertia, summo diluculo, circa solis exortum saepe dictus princeps potentissimus, cum infinitis et majoribus etiam quam prius diceretur copiis, regionem quantum ex sublimiore civitatis parte poterat quis intueri, suorum multitudine occupaverat universam; et, ponte superiore transito, inter lacum et fluvium, qui inter se quasi spatio unius milliarii distare videntur, castrametatus est. Erat autem tanta expeditionum ejus multitudo et militiarum numerus, ut etiam illa tam insignis planities, in qua sitam esse praediximus Antiochiam, vix eorum castris sufficeret, ut de collibus etiam vicinis locando tabernacula, nonnullos occuparent. Die demum tertia, postquam ante urbem castrametatus est, videns quia nimis esset ab urbe remotus, habito cum suis consilio, ut his qui praesidium tuebantur, de loco viciniore conferret solatium; et ut per eam portam, quae castro suberat, suos in civitatem posset immittere, solutis castris, ad montana conscendit, a porta Orientali usque ad Occidentalem universum australe latus continua vallans obsidione. Erat autem secus eamdem Orientalem portam praesidium quoddam in colle aliquantulum edito situm, quod ab initio ad castrorum tuitionem fundatum, domino Boamundo prius tradiderant conservandum; urbe vero capta, postquam generalem coepit gerere administrationem, praedictam munitionem, simul cum vicina porta, domini ducis custodiae deputaverunt. Circa quod praesidium, dum castra hostes locassent sua, et his qui erant in praesidio assultus darent cum multa instantia frequentissimos, dux eorum non ferens insolentiam, cum suo egressus est comitatu, ut his qui in praesidio erant pene deficientibus ministraret subsidium, et castra quae ante portam erant locata dissolveret; sed egredienti duci et suis volenti subvenire, occurrit Turcorum multitudo ingens, quam et viribus et numero longe superiorem dux sustinere non valens, vix eorum ereptus gladiis, fuga inita, in urbem se recepit: ubi hostibus proterve nimis insistentibus, dum plebs indiscreta comprimeretur acrius et mutuo sibi prae turba negarent introitum, ducenti pene partim oppressi, partim vulneribus saucii, nonnullis etiam captis, miserabiliter perierunt.