CAPUT X. Stephanus comes Carnotensium ad imperatorem Constantinopolitanum proficiscitur.

Interea Willelmus de Grentemaisnil et alii qui cum eo aufugerant, pervenientes Alexandriam Minorem, ubi dominus Stephanus Carnotensium et Blesensium comes, cujus reditum tam principes quam universus populus, per dies singulos ardentibus praestolabantur desideriis, adhuc suam simulabat aegritudinem: quae apud Antiochiam gerebantur, exponunt; et ne ipsi etiam ob levem et frivolam causam, et tanquam timidi socios deseruisse viderentur, aerumnarum et afflictionis modum qui erat, amplificant. Et licet magnus esset et incomparabilis, tamen studiosa relatione majorem efficiunt, et de magnis majora loquuntur. Nec erat difficile ei persuadere quidquid timiditatem augere poterat, cum ipse prius ejusdem rei gratia socios deseruerat et fugerat a consortibus, aegritudine simulata. Factum est itaque, quod communicato adinvicem consilio, naves habentes paratas, mare ingressi sunt; qui, dum aliquandiu navigassent, pervenientes in unam ex urbibus maritimis, sicuti solliciti erant, ut ubinam imperator esset diligenter investigarent, didicerunt per quorumdam dissonam relationem et veridicam, quod imperator cum infinitis legionibus tam Graecorum quam Latinorum, apud urbem Finiminis castra locaverat, Antiochiam proficiscens, quasi nostris subsidium collaturus, sicuti ex compromisso tenebatur. Exceptis autem exercitibus quos ipse ex universis nationibus collegerat, erant ei adjuncti, quasi ad quadraginta millia Latinorum, qui a legionibus quae praecesserant, aut paupertatis causa, aut sua suorumque valetudine, aut ex quibusdam aliis urgentibus causis, per terram imperatoris derelicti fuerant; nunc vero resumptis viribus et animo de imperatoris praesentia, et ejus innumerabilibus copiis, transeundi fiduciam habentes, ad viae consortes toto spiritu, totaque mente festinare satagebant. Audiens ergo praedictus comes Stephanus, quod illic residens imperator, vires majores praestolaretur et ad proficiscendum se accingeret, assumpto cum his qui secum erant, itineris compendio, versus imperatoris exercitum cum omni celeritate contendit; quo perveniens, ab imperatore honeste satis, sed cum admiratione susceptus est; noverat enim eum imperator; et ab initio dum cum aliis transiret, ejus sibi contraxerat amicitiam. Interrogans igitur ab eo imperator diligenter de vita et salute et statu principum; et quaenam esset causa quod ab aliis rediret separatus, respondit: