CAPUT XVIII. Hostium princeps exitum parat impedire, sed nostri viriliter erumpunt.

Sic ergo dispositis suorum ordinibus, et in aciem redactis, de communi decernunt consilio quod dominus Hugo Magnus, dominus quoque comes Flandrensis, et dux Northmannorum reliqua praecedant agmina: universisque praecipiunt hunc observare proficiscendi ordinem, ut praemissis peditibus equites subsequerentur, et eis diligentem adhiberent custodiam. Cautum est etiam edicto publico, et lege communi promulgatum, ne quis hostium spoliis inhiare praesumat; sed omnes hostium caedi unanimiter incumbant, quousque, obtenta victoria et prostratis hostibus, licite possint ad spolia colligenda redire. Porro Corbagath suspectum habebat ab initio, et maxime postquam ad eum Petrus missus fuerat, nostrorum subitum in castra sua egressum: unde et cum iis qui in praesidio erant, convenerat, ut si quando nostri de exitu cogitarent, et se praepararent ad egressum, oppidani dato signo castris id significare properarent. Factum est igitur circa horam diei primam, dum nostri acies suas disponerent, qui in praesidio erant, id compertum habentes, signo dato de quo inter eos convenerat, id castris cominus significaverunt. Unde nostrorum volentes praepedire propositum, praemiserunt de suis quasi ad duo millia, qui circa pontem nostris occurrerent, et eos egredi non paterentur: qui, ut instarent protervius et ad sagittandum essent habiliores; descendentes de equis pedites se constituerunt, pontis partem ulteriorem occupantes. At vero nostri, compositis aciebus et juxta rei militaris disciplinam ordine congruo digestis, reserata porta, observatis stationibus et legionibus impermistis seriatim egrediuntur. Dumque praedicti hostes qui ad cohibendum nostris exitum convenerant, in eo proposito fortius desudarent, dominus Hugo Magnus, qui primae praeerat, ut praemisimus, cohorti, praemissis turbis pedestribus et sagittariis, in eos irruens animosius, primo tentantes resistere, sed tandem nostrorum impetum ferre non valentes, violenter dissolutos adegit in fugam, tanta instans animositate, ut vix equos ex quibus descenderant, recipere possent: quibus fugam ingressis, vir memoria dignus Anselmus de Riburgismonte, qui in prima constitutus erat acie, protinus irruens, saeculis memorabile virtutis suae dedit experimentum; nam in mediis eorum cuneis salutis immemor, audaciter involutus, dum hos dejicit, illos perforat, et in eorum strage desudat animosius, universorum ordinum in se provocavit et oculos et favorem. Quod videntes Hugo Magnus, et Robertus comes Flandrensium, Robertus quoque Northmannorum comes, et Balduinus comes Hemaucorum, et Eustachius ducis frater, praedicto nobili viro ut subsidium administrent, advolant celerius, viri strenuitatem admirantes; et collatis viribus irruentes, si quid adhuc erat roboris, potenter confringunt, et stragem ex eis operantes innumeram, pene usque ad eorum castra insectati sunt fugientes.