CAPUT IX. Quam pia liberalitate erga ecclesias quae sunt Hierosolymis, abundaverit; et quod humilitatis intuitu, regio diademate noluit insigniri.

Postquam igitur regnum obtinuit, paucis diebus interpositis, sicut vir religiosus erat, in his quae ad decorem domus Dei habebant respectum, sollicitudinis suae Domino coepit offerre primitias. Nam protinus in ecclesia Dominici sepulcri et templi Domini canonicos instituit, eisque ampla beneficia, quae praebendas vocant, simulque et honesta domicilia circa praedictas Deo amabiles ecclesias, assignavit: ordinem et institutionem servans, quas magnae et amplissimae a piis principibus fundatae ultra montes servant ecclesiae; plura etiam, nisi mors eum praevenisset, collaturus. Adduxerat etiam praedictus vir Deo amabilis peregrinationem ingressurus, de claustris bene disciplinatis monachos, viros religiosos, et sancta conversatione insignes, qui toto itinere, horis diurnis et nocturnis, ecclesiastico more divina illi ministrabant officia. Quos, postquam regnum adeptus est, juxta eorum postulationem, in valle Josaphat locavit; amplissimumque loco, eorum gratia, contulit patrimonium. Quae autem, et quanta sint, quae ecclesiis Dei pia liberalitate concessit, longum esset enumerare; ex tenore tamen privilegiorum ecclesiis indultorum, colligere est, quot et quanta sunt, quae vir Deo plenus, pro animae suae remedio locis venerabilibus erogavit. Promotus autem, humilitatis causa, corona aurea, regum more, in sancta civitate noluit insigniri: ea contentus et illi reverentiam exhibens, quam humani generis reparator, in eodem loco usque ad crucis patibulum pro nostra salute spineam deportavit. Unde quidam in Catalogo regum, non distinguentes merita, eum dubitant connumerare: magis attendentes quae exterius geruntur in corpore, quam quae fidelis et Deo placens anima mereatur. Nobis autem non solum rex, sed optimus, lumen et speculum videtur aliorum. Non enim consecrationis munus, et ecclesiastica sprevisse credendus est princeps fidelis sacramenta; sed pompam saeculi, et cui omnis creatura subjecta est, vanitatem; et perituram humiliter declinasse coronam, ut immarcescibilem alibi consequeretur.