CAPUT XII. Commititur praelium, et nostris divinitus confertur victoria, receptis divitiis innumerabilibus.

At vero comes Tolosanus, et alii Deo devoti principes, cognito, per ducis nuntium, quod in tam gravi multitudine hostes advenerant, quodque tam in vicino castra locaverant, invocato de supernis auxilio, collectis quas pro tempore et loco habere poterant viribus, in campestria Philisthiim ad eum locum qui hodie dicitur Ibelim, ubi dominum ducem esse cognoverant, descenderunt. Erant autem eis equitum mille ducenti, peditum vero circa novem millia. Cumque ibi per diem noster quievisset exercitus, circa noram undecimam apparuit eis in campestribus, quasi de remoto, multitudo ingens; quam rati hostilem esse exercitum, praemissis ducentis levioris armaturae equitibus, qui de eorum statu et numero reliquos instruerent, ipsi ad arma se praeparant; cumque accederent propius qui praemissi fuerant, cognoverunt armenta esse boum, equorum, camelorumque phalanges. Erant tamen ibi animalibus curam praestantes equites, pastorum vice armentis custodiam intendentes. Ad quos cum pervenisset noster exercitus, non exspectato congressu, fugerunt tam pastores, quam qui pastoribus praeerant equites, gregibus et armentis sine custode relictis. Capti tamen sunt quidam ex eis, quorum relatione de hostium statu et proposito penitus edocti, cognoverunt quod praedictus princeps juxta eos, quasi ad milliaria septem castra locaverat, propositum habens post biduum accedere et nostrum delere exercitum. At vero nostri certi de praelio, acies instruunt novem; quarum tres praeponunt, tres locant in medio, tres praecipiunt subsequi, ut undecunque ad eos hostium fiat accessus, triplicem ibi reperiant acierum ordinem sibi objectum. De hostium vero numero nullus poterat habere certitudinem; nam et infinita erat eorum multitudo et singulis diebus incrementi aliquid eorum accedebat viribus. Sic igitur obtenta sine contradictore praeda, quae prae nimia multitudine numerum excedebat, noctem illam ibi transegerunt gaudentes; more tamen prudentum, et quibus disciplinae militaris plenior erat experientia, curam circa se pervigilem et debitas observantes excubias. Mane autem facto, voce praeconia bellum indicitur, et instructis ordinibus, Domino rei commendantes exitum, in hostes unanimiter properant, victoriae spem in eo collocantes, cui facile est cum paucis multos superare. Porro Aegyptii, et qui eis adhaeserant de partibus Syriae, nostrorum videntes instantiam et animositatem importunam, longe aliter sapientes quam prius, coeperunt de viribus diffidere; et in sua numerositate spei minus et minus habere fiduciae, arbitrantes omnem illam quae occurrebat multitudinem, hominum esse cobortes. Nostrorum sane, ut dictum est, modicus erat numerus; sed praeda, de qua superius fecimus mentionem, casu, nemine ducente, nostris legionibus se applicaverat, ita ut nostris iter figentibus non procederet; et eisdem proficiscentibus continuo sine duce sequeretur. Arbitrati ergo nostrorum infinitum esse numerum, viresque incomparabiles, fugerunt nemine persequente, vix etiam fuga salutem invenire posse sperantes. Amissus est ergo illa die, casu incognito, scandalorum fomes, auctor seditionum, Marturanensis episcopus, ignorantibus cunctis ejus exitum; quocunque tamen casu id acciderit, rebus humanis exemptus, desiit comparere. Dicitur tamen quod a domino duce ad vocandos principes qui in urbe remanserant missus, dum rediret, captus sit ab hostibus et occisus; aut carceri perpetuo mancipatus. Collata igitur de supernis victoria, in hostium castra noster pervenit exercitus. Ubi tantam variae supellectilis et peregrinarum copiam invenit divitiarum, ut usque ad nauseam satiati, mella fastidirent, et placentas: et pusillus et abjectior dicere posset: Inopem me copia fecit. OVID. Sic igitur fugientibus adversariis, palma nobis sine labore concessa, cum ingentibus gratiarum actionibus reversi sunt Hierosolymam, tam principes quam universus Christianus exercitus onerati manubiis, et praedam inauditam secum trahentes; gaudentes et exsultantes in Domino, tanquam victores, capta praeda quando dividunt spolia.