CAPUT XXII. Factum ducis dignum memoria in regione Arabum.

Interea dum vir insignis dominus dux, et sui, qui cum eo, aliis discedentibus, ut regnum conservarent, Hierosolymis remanserant, tanta laborarent inopia, tanta affligerentur paupertate, quantam vix aliquis verbo possit exprimere, accidit quod per exploratores, quibus merito fides erat adhibenda, nuntiatum est, quod in partibus Arabiae trans Jordanem, in regione Ammonitarum, quidam Arabes incautius se haberent: unde, si super eos repente irrueretur, ingentia possent lucra reportari. Quibus vir illustris persuasus, convocatis secretius tam equitum quam peditum copiis, quales regnum recens ministrare poterat, transito Jordane, hostium fines ingressus est: ubi feliciter consummato negotio, dum cum ingenti praeda gregum et armentorum, et infinitis mancipiis reverteretur, nobilis quidam, et in populo suo praeclarus princeps, de gente Arabum, industrius, et disciplinae militaris ferventissimus amator, impetrata pace per internuntios, ad eum cum honesto nobilium ejusdem gentis accessit comitatu. Audierat enim multorum relatione, de populi hujus viribus et gloria, qui ab Occidente descendens, per tot terrarum spatia et tantam laborum multitudinem, universum sibi Orientem subjecerat; et praecipue de ducis virtute singulari et strenuitate praecipua: unde, studio ferventissimo, eum videre gestiebat. Accedens igitur, et exhibita reverentia, cum debitae salutationis affatu, multa precum ducem rogavit instantia, ut in conspectu ejus, gladio suo, camelum maximum, quem praesentem ad eum usum exhibuerat, ferire dignaretur, ut et ipse posset virtutis ejus aliis testimonium perhibere. Cui dux, quoniam ad videndum eum de remoto venerat, acquievit; et, evaginato gladio, cameli praesentis caput amputavit ita facile, tanquam si rem fragilem jussus esset praecidere; quo viso, obstupuit Arabs virtutis immensitatem; sed in mente sua, multum id ascribebat ensis acumini. Unde impetrata licentia, ut confidentius loqueretur, quaesivit utrum cum alterius gladio simile quid posset operari? Dux vero subridens, ejusdem nobilis viri sibi dari praecepit gladium; quo arrepto, aliud sibi ejusdem generis animal jussit praesentari: quo percusso, caput ejus uno ictu sine difficultate praecidit. Hic vero primum saepe dictus vir nobilis admirari coepit, cum stupore vehementi; et ictus vehementiam non ex ferri acie, sed ex robore viri cognovit procedere. Quodque de viri virtute audierat, verum esse comperit: unde oblatis muneribus in auro, argento, et equis, domini ducis sibi conciliavit gratiam; et reversus ad propria, virtutis, quam in duce viderat, praeco factus est, ad quoscunque loquebatur. Dux vero cum praeda et manubiis Hierosolymam reversus est.