CAPUT V. Accedit Balduinus Hierosolymam, et circa fluvium Canis hostium reperit insidias.

Hanc tamen epistolam ad dominum Boamundum minime credimus pervenisse. Nam eodem mense quo dominus bonae memoriae dux carne dissolutus migraverat ad Dominum, modico ante vel postea captus erat ab hostibus, sicut diligenter praemissum est. Dominus vero Balduinus, Edessanorum comes, reddita sibi egregia Medorum metropoli, Meletenia, fausta felicitate fruebatur; et perdomitis hostibus in circuitu admodum, aliquam sibi pacem et populo suo per Dei gratiam obtinebat: cum ecce nuntius ab Hierosolymis properans, dominum ducem vita decessisse nuntiat; cognitoque quod amici et fideles fratris defuncti eum instanter vocabant, ut ad regni maturaret successionem, congregato sibi ducentorum equitum et octingentorum peditum comitatu, resignata terra in manus cujusdam consanguinei sui, viri prudentis et egregii, domini videlicet Balduini de Burgo qui, sicuti in illo comitatu, ita postmodum et in regno successit, VI Nonas Octobris versus Hierosolymam iter arripuit, mirantibus nonnullis quod, cum tam exiguo apparatu, tantum iter per medios hostium fines aggredi proposuisset. Cum autem pervenisset Antiochiam, uxorem cum ancillis quae ei famulabantur, cum onerosa supellectile et plurima parte sarcinarum, praecepit ad mare descendere, ubi et navigium jusserat praeparari, quo illa honeste usque Joppen devehi posset; nam haec sola ex maritimis urbibus in nostram venerat ditionem, reliquis omnibus adhuc infidelibus detentis. Hoc autem eo videtur fecisse intuitu, ut hostium regiones transiturus, expeditior esset ad ea quae occurrerent negotio atque ad casus repentinos omnino paratior. Inde Laodiciam Syriae perveniens, oram maritimam secutus, per Gabulum, Valeniam, Maracleam, Antaradon, Archis, usque Tripolim pervenit: ubi ab ejusdem civitatis rege, in castris extra urbem, muneribus et honore praeventus, didicit eodem insinuante rege, quod Ducah, Damascenorum rex, proficiscenti ei in via praestruxerat insidias. Et procedens inde et Biblum pertransiens, ad fluvium pervenerat, qui cognominatur Canis. Est autem in eodem loco transitus periculosissimus, inter montes excelsos, rupium asperitate et ascensu arduo nimis impervios et fretosum mare; vix habens latitudinis cubitos duos, longitudinis autem stadia quatuor. Has locorum angustias et callem periculosum obsederant, ut transitum impedirent, regionis incolae et de Turcis nonnulli, qui ut iter domini comitis praepedirent, ad hoc de remotis convenerant partibus. Ad quem locum cum pervenisset dominus comes, praemissis aliquot de suis qui rem praetentarent, cognoverunt quosdam de iis qui locum munierant, transito flumine, descendisse in planum: quod videntes nostri, timentes ne post se majores reliquissent insidias, rei statum domino comiti per unum ex ipsis indicaverunt. Qui sine mora aciebus instructis eis occurrens, ad congrediendum paratos reperit; in quos animoso irruens impetu, primo conflictu eorum solvit manipulum, pluribus ex eis interemptis, reliquis autem in fugam conversis; sarcinisque depositis, ibi castra metari praecipit: ubi cum locus esset arctus aliquantulum inter montes et mare, noctem duxerunt in multo discrimine pervigilem; molestias eis irrogantibus, tam iis qui in montibus aditus praeoccupaverant quam qui in navibus ab urbe Beritensi et Biblio descenderant, sagittarum tota nocte multitudinem immittentes, et circa extrema castrorum multa nostris inferentes pericula; et tantis exacerbantes angustiis, ut equos fessos ex itinere, et prae caloris immensitate sitibundos, ea nocte quamvis prope esset fluvius, non possent adaquare.