CAPUT XI. Rex, Jordane transito, de hostium finibus praedam trahit innumeram; et factum ejus commendabile describitur.

Contigit autem per eosdem dies, suggerentibus viris quibusdam, quibus idipsum officii erat, regionum finitimarum statum, et hostium explorare infirma, quod rex, convocata secretius ingenti militia, Jordanem transiens, fines Arabum ingressus est; et pertransiens usque ad interiora solitudinis, quam praedictus populus solet inhabitare, ad locum pervenit destinatum; ubi noctu et subito super incautos irruens, in ipsis eorum tabernaculis de viris nonnullos, uxores vero cum parvulis universis, et omnem eorum substantiam sibi fecerunt in praedam, trahentes secum spolia infinita, camelorum quoque et asinorum multitudinem inauditam. Viri autem ex plurima parte, de remoto sentientes nostrorum adventum, equorum velocitate rapti, ad ulteriora deserti fuga salutem quaerentes se contulerunt: tentoria, uxores et liberos, simul et omnem substantiam suam hostibus exponentes. Accidit autem quod dum in redeundo armenta et mancipia ante se trahentes proficiscerentur, quaedam illustris femina, cujusdam magni et potentis principis uxor, in eadem transmigratione, casibus involuta communibus, inciderat. Huic praegnanti partus imminebat dies, ita ut in ipso itinere, prae doloris deficiens angustia, qualis solet esse parturientis, partum ediderit. Quod audiens rex, praecepit eam de camelo cui insidebat deponi et de spoliis in terra lectum parari commodum pro tempore, datoque cibo et utribus aquae duobus; data etiam ei, secundum quod optavit, ancilla, et duabus camelis, de quarum lacte nutriretur, designatis, mantello suo, quo erat indutus, eam involvens, dimisit; et cum exercitu suo profectus est. Eadem vero die vel sequenti, magnus ille Arabum satrapa, cum multo suorum comitatu, exercitus nostri de more gentis suae sequens vestigia, dolens et tristis admodum, quod uxorem, nobilem matronam et in proximo parituram amiserat, reliqua omnia quasi pro nihilo ducens, casu in uxorem sic jacentem incidit: vidensque et stupens humanitatem qua erga eam dominus rex abundaverat, coepit usque ad sidera Latinorum nomen et maxime domini regis clementiam extollere; et eidem de caetero, quantum poterat, esse fidelis, sicut postmodum in multo necessitatis articulo evidenti significavit argumento.