CAPUT XII. Principes occidentales iterum ad iter se accingunt, et cum ingentibus copiis perveniunt Constantinopolim.

Dum haec in Oriente geruntur, audientes occidentales principes mirabilia magna quae per servos suos, qui peregrinationem ingressi fuerant, operatus est Dominus: quomodo per tot terrarum spatia, per tot varios multiplicesque casus exercitum suum in terram traduxerat promissionis, et quomodo ante faciem eorum subjecerat gentes, regna humiliaverat: laeti de fratrum successu; sed hoc aegre ferentes, quod eorum felicibus actibus digni non fuerunt interesse: apponunt qui relicti fuerant, et ex compromisso apud se firmiter concipiunt expeditionem innovare. Horum maximus erat vir illustris et magnificus Pictaviensium comes Willelmus, idemque Aquitaniae dux: dominus quoque Hugo Magnus Philippi regis Francorum frater, comes Viromadensium, qui primam expeditionem secutus, capta Antiochia, inopia rei familiaris tractus, in patriam redierat: dominus quoque Stephanus Carnotensium et Blesensium comes, vir prudens et magni consilii, qui, capta Antiochia, futurum praelium reformidans, cum probro et ignominia consortes deseruit, et turpi fuga perpetuam infamiam emit: hic priorem quaerens defectum redimere et abolere meritam prius infamiam, ad iter se praeparat, honestum sibi asciscens comitatum. Dominus quoque Stephanus Burgundiae comes, vir inclytus et multa nobilitate insignis, ad idem iter accingitur; et multi alii nobiles, qui suis regionibus, vita, genere et armis praeclari, eodem accensi desiderio, ad proficiscendum se praeparant, exspectantes ut, die constituta, majores principes iter arripiant seque eorum associent legionibus. Factum est autem ut die praefixa, tempore opportuno, ordinatis ad iter necessariis, consortibus accitis, iter arripuerint, primaeque expeditionis vestigia, etsi non devotionem secuti, Constantinopolim pervenerunt, ubi a domino imperatore Alexio satis honorifice suscepti, dominum comitem Tolosanum, qui in prima expeditione tantus princeps, tamque commendabilis exstiterat, repererunt. Hic, ut praediximus, uxore et familia ex plura parte apud Laodiciam relicta, ad dominum imperatorem redierat, opem imploraturus, quatenus in Syriam redire, et unam vel plures ex urbibus ejus sibi vindicare posset. Proposuerat enim incoepta semel peregrinatione perseverare perpetuo, et nunquam ad propria redire. Hunc ergo tanquam virum industrium et prudentem gaudentes se reperisse, sumpta a domino imperatore licentia, donis ab eo cumulati uberioribus, dominum comitem quasi pro duce habentes, transito Hellesponto, cum suis legionibus apud Nicaeam Bithiniae, prioris exercitus vestigia legentes, pervenerunt.