CAPUT XIII. Imperator Alexius nomine, more solito, eis per Turcos molitur insidias; prosternuntur ex parte plurima peregrini; et qui residui sunt, Hierosolymam pervenerunt, comitem Tolosanum secuti.

At vero idem imperator, vetusto Graecorum more, nostrorum successibus invidens, quamvis eos, ut praediximus, apud se satis benigne habuisset; occulte tamen per internuntios frequentes, in eorum perniciem hostes sollicitabat; et de eorum adventu crebris epistolis et nuntiorum discursibus reddebat instructiores, eos praemonens ne tantum populum suo periculo libere transire patiantur. Vicem scorpionis agens, cui cum non sit in facie quod formides, prudenter feceris, si caudae posterioris declinare poteris maleficium. Per eum igitur et suos nostrorum adventu praecognito, ex universo orientali tractu vires convocant et tam precibus quam pretio militaria colligunt auxilia, eorum iter praepedire volentes, quos transeundi propositum habere cognoverant. Nostri autem sive ex industria, sive casu, divisi sunt ab invicem; et variis coeperunt partibus incedere, facti quasi ex industria arena sine calce; nullum inter se habentes vinculum charitatis; et illam quam prior exercitus observaverat disciplinam, omnino contemnentes. Suscitatus est eis ergo, exigentibus meritis, potens adversarius, et dati sunt in manus hostium, ita quod ex eis una die in ore gladii promiscui sexus ceciderunt plus quam quinquaginta millia. Quibus autem concessum est divinitus hostium manus effugere, hi nudi vacuique, amissis sarcinis, et omnimoda supellectile perdita, salutem quocunque modo invenerunt; tandemque casu magis quam industria, in Ciliciam pervenientes, apud Tarsum ejusdem provinciae metropolim, dominum Hugonem Magnum, fatali sublatum necesitate amiserunt: quo in ecclesia doctoris gentium, qui ex eadem fuit oriundus civitate, magnifice sepulto, refocillati per dies aliquot, resumpto itinere, Antiochiam pervenerunt. Quibus dominus Tancredus, praedictae civitatis principatum administrans, omnem more suo humanitatis gratiam exhibuit; maxime autem domino Pictaviensium comiti; quia et caeteris nobilior, et longe potentior, et amplius caeteris in praedicta infausta expeditione damnificatus fuerat, amissis penitus universis. Tandem videndi loca sacra tracti desiderio, quibus equi defecerant, navigio, quibus autem adhuc supererant, terrestri itinere Hierosolymam festinantes, apud Antaradon urbem maritimam, quae vulgari appellatione Tortosa dicitur, convenerunt. Ubi de consilio domini Raymundi comitis Tolosani, civitatem impugnantes, quoniam eis expugnabilis videbatur, auctore Domino, infra paucos dies violenter occupaverunt, civibus ejus aut peremptis gladio, aut perpetuae mancipatis servituti. Urbem igitur domino comiti resignantes spoliisque jure belli invicem divisis, coepto insistunt operi: praedicto comite ad tuendam praedictam urbem, invitis caeteris, et eum secum trahere nitentibus, remanente.