CAPUT XXI. Rex, fugiens de praelio, in castrum Ramulense se recipit; cujusdam Arabis beneficio eripitur, aliis ibidem peremptis.

Rex vero, etsi de oppidi munitione non multum praesumeret, tamen ut mortis imminens declinaret dispendium, videns quod circumfusis hostium agminibus alias non dabatur ei evadendi locus, cum aliis intus in municipium se recepit; dumque de vita et salute tota nocte sollicitus, curis gravibus ureretur, ecce intempestae noctis silentio, ab hostium se subtrahens exercitu, adfuit oppido vicinus, solus absque comitatu, praedictus ille nobilis de Arabia princeps, cujus uxori dominus rex, ut praemisimus, modico ante tempore, tantam exhibuerat humanitatem: memor sane collati beneficii et ingratitudinis declinans peccatum, suppressa voce, iis qui in muro erant, locutus est, dicens: Verba habeo ad dominum regem secretiora, quae perfero; facite ut ad eum introducar; expedit enim. Quod postquam domino regi nuntiatum est, verbum admisit, et illum praecepit introduci; qui admissus, regem quis ipse sit, edocet: beneficium quod ab eo in uxore sua receperat, ad memoriam revocans; et ejus se intuitu illi obligatum perpetuo ad refundendam vicem non dissimilem asserens, regem instruit ut de praesidio egrediatur, consilium pandens hostium, quod summo mane castrum debeant obsidione vallare, et omnes intus comprehensos in mortis praecipitare sententiam: juxta quod dominum regem monet ut secum egrediatur, spondens se, auctore Domino, tanquam locorum peritum, eum in tuto sine difficultate repositurum. Tandemque rex egressus cum eo, paucissimis comitatus, ne forte si majores turbas traheret, hostium in se concitaret exercitum, illum sequens ad montana conscendit: ubi praedictus nobilis ab eo digrediens, ad hostium expeditiones reversus est, obsequium suum et promptam tempore opportuno promittens devotionem. At vero hostes victoria potiti, eos qui intra oppidum se contulerant, obsidione vallantes et undique impugnantes hostiliter, violenter comprehenderunt, comprehensosque pro libero tractantes arbitrio, partim neci tradiderunt, partim compedibus alligantes, perpetuae mancipaverunt servituti. Tanta quidem nobilium virorum et fortium strages usque ad illum diem in regno non legitur accidisse. Confusum est pene regnum et omnium vires enervatae, cordibus prudentium interius liquefactis, ita ut, nisi mature visitasset eos misericorditer Oriens ex alto (Luc. I), in desperationis decidentes abyssum, regnum parati erant deserere. Erat quippe nostrorum populus exiguus; nec de partibus transmarinis tute poterant in Orientem accedere, timentes hostium urbes maritimas, quae a dextra laevaque erant plurimae. Nam, ut praediximus, a Laodicia Syriae usque ad Aegypti fines novissimos, non nisi duas de urbibus maritimis noster obtinebat populus, Joppen videlicet, et de novo captam Caesaream. Qui autem accedebant, completis orationibus, illico revertebantur, nostrorum videntes debilitatem, et pene defectum, timentes communibus cum eis calamitatibus involvi.