CAPUT XXII. Rex per diverticula fugiens, Arsur, inde Joppem pervenit. Conveniunt de regno universi, ut regi subveniant; pugnatur cum hostibus; nostri victores evadunt.

Rex ergo ad montes, ut praediximus, fugiens, amissis viae consortibus, velocis equi ereptus beneficio et praedicti nobilis viri ducatu, tota nocte in locis desertis trepidus latuit: mane facto, duobus sociis, quos casus obtulerat, comitatus, viarum secutus dispendia, per medias hostium insidias Arsur usque pervenit. Ubi a suis, qui in eodem oppido erant, gaudenter exceptus, sumpto cibo, confortatus est; nam prae famis sitisque angustia, dum veniret, pene defecerat. Videtur autem et divinitus procuratum quiddam quod ei dicitur accidisse. Nam eadem die, vix unius horae interjecto spatio, ab eodem oppido maximus hostium discesserat numerus, qui sine intermissione oppidanis tota die pro foribus bellum intulerant; quos si in eodem loco perseverantes rex accedens reperisset, vix eorum manus potuisset effugere. Rumor interim de rege varius habebatur; nam qui de praelio evaserant pauci, Hierosolymam venientes, regem inter caeteros cecidisse asserebant. Episcopus vero Liddensis qui, audita et prope conspecta eorum qui in Ramulensi praesidio capti fuerant strage, relicta Ecclesia sua Joppen confugerat, de rege interrogatus, se nihil omnino scire fatebatur; eos tamen qui in praesidium se receperant, vitam miserabiliter finiisse constanter asserebat; se quoque fuga latenter elapsum, ut vitae consuleret, dicere non verebatur. Erat ergo per totum regnum, ad quos sermo iste pervenerat, ubique luctus, ubique gemitus et lacrymae, diffidentibus de vita singulis et mortem optantibus celerem, ne viderent mala gentis suae, et regni desolationem aspicerent. Cum ergo moeror et luctus et suspiria regnum occupassent universum, ecce rex, quasi stella matutina in medio refulgens nebulae, ab Antipatrida egressus, Joppe navigio subitum se intulit. Ubi a civibus cum gaudio susceptus, ex insperato depulsis tenebris serenum intulit, sua delens praesentia quidquid sinistrum acciderat. Exiit ergo sermo iste per universos regni fines; et quos rumor primus animo dejecerat, secundus in spem bonam erexit. Interea, dominus Hugo de Sancto Aldemaro, Tyberiadensis dominus, a Hierosolymitanis commonitus ut domino regi subveniret, cum octoginta equitibus usque Arsur pervenerat, regi auxilium ministraturus. Quod rex audiens, assumptis secum quos apud Joppen invenire poterat, ei procedit obviam, timens ne hostes per regionem libere diffusi eis advenientibus insidias molirentur; aut, congregatis copiis, eorum manifeste iter impedire niterentur. Occurrens ergo illis junctis cum multa hilaritate conplexibus et agminibus sociatis, Joppen cum multa civium exsultatione ingressi sunt. Missis igitur nuntiis, eos qui in montibus erant ad subveniendum ei sollicitat; qui mature convenientes, propter hostes qui media liberius obtinebant, viarum secuti dispendia, infra paucos dies apud Arsur pervenerunt: unde cum difficultate et vitae periculo, hostibus inter eundum occurrentibus, Joppen, auctore Domino, pervenerunt. Erant autem qui de novo accesserant equites promiscui meriti, quasi nonaginta; quibus receptis, dominus rex in bonam spem erectus, quaerens, quas intulerant, hostibus recompensare injurias et mala quae irrogaverant refundere cum usuris, instructis et juxta rei militaris disciplinam ordinatis congrue tam equitum aciebus quam peditum manipulis, hostibus obviam egreditur, eorum multitudinem de Domini fretus auxilio parvipendens. Erant autem hostes in proximo quasi ad milliaria tria, crates, scalas et varii generis machinas ex electa lignorum materia contexentes; quibus erat propositum, et id ipsum leve videbatur, urbem inimicam impugnare, regemque obsessum interius, cum civibus universis, quasi vilia captivare mancipia. Dumque in hoc essent opere solliciti, ecce rex cum suo jam praesens aderat exercitu. Quod videntes adversarii, quod ab iis quos victos reputabant ultro provocarentur ad praelia, correptis armis accingunt se ut occurrant, nihil timentes eos quos jam penitus defecisse arbitrabantur. Nostris tamen irruentibus, et pro omnibus quae acceperant paratis recompensare duplicia, more leonum, quibus raptis catulis est ira propensior, et pro uxoribus et liberis, pro libertate et patria totis viribus decertantes, infusa de supernis virtute et divina praeeunte gratia, hostium gladiis dissolvunt agmina; et interfectis ex eorum numero quampluribus, reliquos turpiter fugam inire compellunt. Insequi autem, diutius propter eorum paucitatem, nostris non est visum expediens; sed in castra hostium redeuntes, spolia colligunt plurima; asinos, camelos, papiliones et tentoria, victusque et alimentorum diversa genera secum deferentes, Joppen cum victoria, populo applaudente universo, reversus est. Quievitque regnum quasi mensibus septem.