CAPUT XXVI. Expulso Daimberto, quidam Ebremarus, Hierosolymis inordinate praeficitur. Rex Ptolemaidam obsidet, nec proficit; rediens inde, lethaliter sauciatur.

At vero rex, praedicti Arnulfi seductus malitia, praetermisso Dei timore, expulso domino patriarcha Daimberto, adjecit etiam ut pejus faceret. Quemdam enim simplicem et religiosum circumveniens sacerdotem, Ebremarum nomine, in sedem intrusit patriarchalem. Hic autem simplex homo, in prima venerat expeditione, honestae conversationis merito cunctis acceptus; sed in hoc crassam nimis et supinam inventus est ignorantiam habuisse, quod, vivente domino patriarcha, sedem ejus licere sibi credebat usurpare. Eodem etiam anno, qui erat ab Incarnatione Domini 1103, circa veris initium, celebrata Hierosolymis Dominicae resurrectionis solemnitate, convocatis de regno universo militaribus copiis, dominus rex obsidet Ptolomaidam. Est autem Ptolomaida civitas maritima, provinciae Phoenicis, una de urbibus suffraganeis quae ad Tyrensem metropolim habent respectum: portum habens infra moenia et exterius, ubi tranquillam possit navibus praebere stationem. Est autem et satis commode sita inter montes et mare, pingue et optimum habens latifundium, Belo flumine praeterfluente civitatem. Hanc frequens fama est geminos fratres fundasse Ptolomaeum et Acconem et muris vallasse solidioribus; eamque quasi per medium divisam, suis nominibus appellasse; unde et hodie binomia est, ut Ptolomaida dicatur et Accon, sicut pene omnes Syriae civitates duo vel tria habent nomina. Ad hanc igitur cum suis legionibus dominus rex perveniens, quoniam navalem non habebat exercitum, non multum potuit quoad deditionem arctare; sed caesis in circuitu pomeriis, interemptis ex civibus nonnullis; abducta etiam praeda, gregibus et armentis, quae extra civitatem repererunt, soluta obsidione, ad propria revertebatur. Volensque per Caesaream redire, accidit quod in loco, qui dicitur Petra incisa, juxta antiquam Tyrum, inter Capharnaum et Doram oppida maritima, qui locus hodie Districtum appellatur, praedones et viarum publicarum effractores invenit. in quos in insidiis latentes vehementer irruens, pluribus interemptis, aliis elapsis fuga, unus casu in regem vibrans jaculum, a parte posteriore per cratem costarum, cordi vicinum immisit telum, quo ictu eum pene morti tradidit; sed tandem medicorum adhibita sollicitudine, post incisiones et cauteria, salutem recepit aliqualem; ejusdem vulneris certis temporibus recrudescente dolore, perpetuo fatigatus.