CAPUT XV. Noradinus iterum Paneadem obsidet, sed rege rursum occurrente non proficit.

Noradinus vero, sicut erat vir strenuus, et successus suos continuare impiger, transcursis universis regionibus, et praedis hinc inde comportatis, factus locupletior; convocatis iterum militaribus copiis; et lege edictali ex Damasco et omnibus finibus ejus, accitis amplioribus, adjicit iterum ut Paneadem obsideret; nihil minus suspicans quam quod per regem vel ejus principes, quorum vires attriverat, obsessis ministraretur subsidium. Locata igitur secundum propositum, circa saepedictam urbem obsidione, more iterum hostili, machinis frequentibus et ordine congruo dispositis, turres concutit, moenia debilitat, et crebra sagittariorum opera, et telorum instar grandinis immissione, eos qui intus se receperant, vices prohibet exercere resistentis. Cives autem loci illius, memores quomodo in proxime praeterita obsidione, civitatem tueri cupientes, in proposito defecerant, praevenire cupientes, in praesidium sponte se receperant universi. Praefecerat autem eidem loco et curam supremam tradiderat constabularius, abiens, et aliis tractus negotiis, cuidam consanguineo suo, Guidoni videlicet de Scandalione, rei militaris experientissimo; sed modicae fidei, et Deum prorsus ignoranti. Is cum mandantis intuitu, tum praetextu propriae existimationis, ne quos in rebus bellicis egregie gestis titulos offuscaret, verbo simul et exemplo alios ad resistendum animabat; nec defuturum in proximo subsidium, et perennem gloriam bene merentibus certius promittens: unde erat, quod omnes quasi pro re propria dimicantes, stupendos se et admirabiles, pro indeficientibus vigiliis et continuis laboribus, hostibus darent. Qui nihilominus, omnino resistentibus omnino adversari parati, sine intermissione molestias inferunt; et majores habentes numeros, qui alternatim sibi succedere praecipiebantur, eos qui unde vires repararent, penitus non habebant, ad defectum, anxietatibus quotidianis compellebant. Nuntiatur interea domino regi, sed et principes qui residui erant in regno non latebat quantis anxietatibus, qui in civitate obsessi erant, premerentur. Unde missis legationibus tam ad principem Antiochenum, quam ad Tripolitanum comitem, ut, mora postposita, ad subveniendum maturarent; rex vero, quod residuum erat in regno militiae missis convocat praeconibus; et accidit, Divinitate propitia, ut intra paucos dies, et exspectato citius, uterque praedictorum illustrium, cum honesto comitatu, regiis se castris, sub Castello novo, in loco qui dicitur Nigraguarda, unde civitatem obsessam erat cominus intueri se intulerint. Audiens ergo Noradinus, quod principes praedicti cum domino rege convenerant et in procinctu erant, ut ad urbem accedere; sicuti vir providus erat et in negotiis suis circumspectissimus, licet oppidum jam ex partibus pluribus effregisset, et jam obsessis nulla spes esset resistendi, tamen bellorum declinans insidias et casus praeliorum ancipites obsidione soluta, in ulteriores sui regni partes se contulit.