CAPUT XVIII. Obsidetur Caesarea, et post modicum violenter effringitur.

Est autem Caesara civitas, super Orontem fluvium, qui Antiochiam praeterlabitur, sita; hanc vulgari appellatione quidam Caesaream appellant et putant eam esse, quae est Cappadociae metropolis eximia; cui beatus et egregius doctor praefuit Basilius; sed a vero, qui hoc credunt, exorbitant. Nam praedicta metropolis ab Antiochia distat plus quam itinere dierum quindecim, vel circa id. Haec autem est in Syria Celes, quae alia provincia est, a Cappadociana dioecesi multis mediis provinciis disjuncta; nec Caesarea dicitur, sed potius Caesara; una de suffraganeis urbibus Antiocheni patriarchatus. Est autem civitas satis commode sita, cujus pars inferior in plano jacet, superior vero in sui fastigio praesidium habet munitissimum, longum satis, sed angustum admodum; cui ex altera parte civitas, ex altera fluvius, praeter naturalem munitionem, robur praestant et accessum reddunt impervium. Ad quam nostri, ordinatis juxta rei militaris disciplinam agminibus, accedentes, urbem primo adventu, locatis ordine congruo singulorum principum agminibus, obsidione claudunt. Obsessa igitur civitate et civibus hostium metu infra urbem collectis, rex et qui deforis castra locaverant, locatis machinis et jaculatoriis instrumentis, urbem non cessant molestiis quibus possunt, opera continua et continuis laboribus fatigare. Certant principes quisque pro sua portione, quae ab initio sorte obtigerat, suos invitando et pollicendo praemia, urbem vehementius impugnare; dumque certatim priores urbem effringere cupiunt; dum quisque sibi palmam de prima irruptione vindicare quaerit, tantam civibus inferunt molestiam, ut ex parte qualibet, mortem sibi arbitrentur imminere. Erant enim cives loci illius rerum militarium expertes, negotiationi dantes operam; praeterea et praesentis casus ignari, nihil minus unquam quam obsidionem formidabant, praesumentes et de domini sui, quem sospitem arbitrabantur, potentia, et de loci munitione. Erant ergo ad hujusmodi portanda onera, propter praedicta, impares; et assultus continuos simul et Martios congressus ferre non valentes. Factum est igitur ut, post dies aliquot deficientibus omnino civibus, ad impugnantium jugem instantiam effractis moenibus irruerint nostri in urbem mediam; et capta violenter civitate, oppidanis in praesidium se recipientibus, tradita sunt eis quaecunque in inferioris civitatis parte erant residua et omnia indifferenter sunt ad praedam concessa; usi ergo pro arbitrio et civium domiciliis, et quae in eis reperta sunt per dies aliquot. Cum satis in expedito videretur esse, ut et praesidium nihilominus cum omnibus qui evadendi gratia in illud se receperant, si debita adhiberetur instantia, facilius occuparetur, orta est inter principes nostros, frivola satis, sed tamen multum noxia contentio. Dominus enim rex, volens patriae saluti consulere, videns quia dominus comes Flandrensium cum militibus, tum pecunia sufficienter instructus, locum poterat contra hostium vires et insidias indemnem conservare, ei civitatem ab initio destinaverat; eaque intentione et praesidium instantius decreverat impugnare, ut utrumque receptum domino comiti traderet conservandum et jure perpetuo haereditarioque nihilominus possidendum assignaret. Hoc autem cum caeteris principibus valde videretur idoneum, et ad hoc gratuito unanimiter convenirent assensu, princeps Rainaldus ambages intexuit, dicens: Urbem illam cum suis pertinentiis ab initio haereditatis Antiocheni principis portionem esse; ideoque oportere ut quicunque eam possideat, Antiocheno principi fidelitatem exhibeat. Comes autem supradictus pro eadem possessione domino regi fidelitatem devote paratus erat exhibere; principi autem Antiocheno, sive domino Rainaldo, qui in praesenti administrabat principatum, sive adolescenti Boamundo, qui in proximo sperabatur princeps futurus, omnino se exhibiturum negabat, asserens Se nunquam nisi regibus fidelitatem exhibuisse. Orta ergo, peccatis nostris exigentibus, super hujusmodi quaestione, inter principes controversia, neglecto negotio, quod utile plurimum, et ad obtinendum facile imminebat, suffarcinati spoliis et praeda usque ad satietatem onusti, Antiochiam cum suis legionibus reversi sunt.