CAPUT XXV. Imperator Antiochiam ingreditur, in cives multam liberalitatem exercens; unde postmodum ad propria revertitur.

Peracta igitur in Cilicia Dominicae Paschae solemnitate, transcursis diebus celebribus, versus Antiochiam exercitus dirigit, et legionibus usque urbem applicatis, pro foribus ejus astitit in infinita multitudine formidabilis; ubi dominus patriarcha cum universo clero et populo, cum textibus Evangeliorum et omnimodo ecclesiarum ornatu, obvius adfuit. Rex quoque, cum principe ejusdem loci, et Ascalonitano comite, cum universis tam regni quam Antiocheni principatus proceribus ei obviam exiens, cum summa gloria, imperiali diademate laureatum et Augustalibus decoratum insignibus, cum tubarum stridore et tympanorum strepitu, cum hymnis et canticis in urbem introducunt, et usque ad cathedralem ecclesiam, ad basilicam videlicet apostolorum principis, deinde ad palatium cum eadem patrum et plebis prosecutione deducunt. Ubi cum per aliquot dies balneis et caeteris corporalibus deliciis operam dedisset, effusa in populum civitatis, more solito, roga liberalissima, proposuit venandi gratia urbe exire; et ad loca venatui apta, gratia tollendi exire fastidii, dominum regem secum trahens, ejusdem operis consortem. Accidit autem ut, praedicto studio insistentes, die solemni Ascensionis Dominicae, dum saltus more circumeunt venatorio, rex equi cui insederat raptus impetu, per loca humilibus frutetis et sentibus obsita, casu raptus in praeceps et ad terram cum equo provolutus, brachium fregit; quod ut domino imperatori innotuit, ei multa humanitate compatiens, chirurgicorum implens officium, flexo ante eum genu, tanquam unus de popularibus operam ministrabat diligentem; ita ut cum indignatione stuperent et mirarentur ejus principes et consanguinei, quod majestatis oblitus imperatoriae, et Augustalem negligens dignitatem, regi se exhiberet ita devotum et familiarem, quod etiam eorum cuilibet videretur indignum. Redeuntes ergo inde ob casum qui acciderat Antiochiam, per dies singulos visitationis gratia dominum regem adibat, et cataplasmatibus innovatis cum unguentis necessariis fascia iterum diligenter involvebat; tanta circa eum cura sollicitus, qua majorem vix posset aegrotanti adhibere filio. Domino igitur rege plenam convalescentiam assecuto, praecipit imperator, et voce praeconia notum fieri mandat primiceriis legionum, ut certa die versus Halapiam acies dirigant et machinas cum bellicis instrumentis ante se faciant deportari; ipse vero cum domino rege et utriusque principibus, cum tubis et tympanis, et praeliorum incentoribus lituis, urbe postmodum egressus, in eo loco qui vulgo appellatur vadum Balenae, substitit, et exercitus universus. Inde missis nuntiis ad Noradinum, qui forte Halapiae tunc erat, obtinet per legatos, quemdam Bertrandum comitis Sancti Aegidii naturalem filium, cum quibusdam aliis concaptivis sibi dari. Ipse vero postmodum non multo interjecto temporis intervallo, revocantibus eum curis domesticis, ad propria reversus est. Rex etiam post domini imperatoris discessum, cum suis quos secum eduxerat, in regnum se recepit.