CAPUT XXVI. Adriano defuncto, in Ecclesia Romana schisma oritur periculosum.

Per idem tempus, domino Adriano papa apud Anagniam, urbem Campaniae, morbo squinanciae defuncto, corporeque ejus Romam translato et in basilica Beati Petri apostolorum principis honorifice sepulto, dum de substituendo pastore inter cardinales haberetur tractatus, sicut in talibus solet frequenter contingere, divisa sunt eligentium desideria; ita ut pars eligeret dominum Rolandum ejusdem ecclesiae presbyterum cardinalem, tituli Beati Marci, qui idem erat sedis apostolicae cancellarius, cui manus imponentes et ordinantes episcopum, Alexandrum appellaverunt. Alii vero dominum Octavianum, virum secundum carnem nobilem, ejusdem Ecclesiae presbyterum cardinalem tituli Sanctae Ceciliae trans Tiberim; cui etiam nihilominus manus imponentes, episcopum constituerunt, vocantes eum Victorem. Cujus schismatis occasione, universa Latinorum Ecclesia, peccatis nostris exigentibus, paulo minus habuit dividi et irrevocabiliter ab invicem separari, majoribus orbis principibus certatim partibus gratiam suam et favorem ministrantibus. Tandem anno nono decimo, redeunte ad unitatem Ecclesiae domino Frederico Romanorum imperatore, qui parti oppositae auxilium suggerebat, et consilium; et domino Alexandro papae plena charitate reconciliato, reddita est pax Ecclesiae, et depulsis errorum tenebris, resplenduit tranquillitas, quasi stella matutina in medio nebulae.