CAPUT XXVII. Noradinus Iconiensis soldani fines ingressus, partem ejus violenter occupat. Rex Damascenorum fines depopulatur.

Interea Noradinus laetus admodum de imperatoris discessu, cujus adventus magnum, praesentia majorem ei terrorem incusserat, securus jam de caetero de tanti principis suspecta nimis potentia, videns etiam dominum regem ad propria reversum, occasionem se arbitratus reperisse, qualem a multis retro temporibus desideraverat; convocata ex universis finibus suis militia in terram soldani Iconiensis, quam sibi habebat conterminam, expeditiones dirigit, et urbem Mares, simul et oppida Cressum et Behetselin, in suam satagit redigere potestatem. Soldanus autem, ab illis remotus partibus, non facile suis poterat ministrare subsidium; unde et ea fiducia contra fortiorem se, hoc praesumpserat aggredi Noradinus. Cognito autem dominus rex, quod circa partes illas cum omnibus viribus suis detineretur occupatus, volens illius occupationes ad suum trahere compendium, sciens Damascenorum fines absque militarium virorum robore, hostium facile patere insidiis, congregato exercitu, regionem Damascenorum ingreditur, et cuncta pro arbitrio incendiis tradens et praedae, ab Offro, primae Arabiae famosa metropoli usque Damascum, nemine contradicente, libere contraducebat exercitum. Erat autem Damasci quidam nobilis Negemedinus nomine, cui ob plurimam rerum saecularium quam habere dicebatur experientiam, negotiorum suorum curam commiserat, et urbem cum suis pertinentiis pro ejus arbitrio eidem tradiderat gubernandam. Hic videns dominum suum in regione remota magis occupatum negotiis, seque virorum militarium copias non habere, quibus regiis viribus posset resistere, tanquam vir providus, et instantia pericula a se quaerens propellere, oblatis quatuor millibus aureorum, pacem trium mensium postulat, et multiplicatis sibi data pecunia intercessoribus, impetrat postulatam, datis insuper sex gregariis militibus, quos in vinculis detinebat. Sic ergo regem cum suo exercitu a patria sua prudenter amovit. Interea domina Milisendis regina, mulier provida, et supr sexum discreta femineum, quae regnum tam vivente marito, quam regnante filio, congruo moderamine annis triginta, et amplius, vires transcendens femineas rexerat, aegritudinem incidit incurabilem, de qua usque ad obitum salutem non recepit, licet utraque sororum ejus tam domina Tripolitana comitissa, quam domina abbatissa Sancti Lazari de Bethania, omnem circa eam impenderent diligentiam; et accitis medicorum undecunque peritissimis, remedia qualia videbantur necessaria, non cessarent ministrare; ipsa vero aliquantisper laesa memoria, corpore quasi consumpto, lecto decumbens, multo tempore, paucissimis ad eam reserato accessu, jacebat quasi dissoluta. Rex autem interim effluxo tempore, quod Negemendino Damascenorum procuratori constituerat, temporeque foederis quod initum fuerat decurso, Noradino adhuc circa partes praedictas, nondum completis negotiis occupato, hostium fines violenter ingreditur, et pro arbitrio regionem discurrens, praedas trahit libere, incendia procurat, manubias agit sine contradictore; et depopulata regione, effractis suburbanis, captivatis locorum incolis, iterum sospes ad propria reversus est.