CAPUT XXVIII. Princeps Antiochenus Rainaldus ab hostibus capitur, et apud Halapiam vinculis mancipatur.

Non multo autem interjecto tempore, accidit quod princeps Antiochenus Rainaldus, cognito per exploratores, quod in partibus illis, quae et aliquando fuerant comitis Edessani, inter Maresiam et Tulupam absque militaribus viris, terra armentis et gregibus referta, locorum incolis armorum usum nescientibus, facile posset patere ad praedam; credulus aurem praebet dictis eorum facilem, et collecta ingenti militia, infaustis avibus iter aggreditur. Perveniensque ad loca praedicta, dictorum plenam invenit fidem; nam procul dubio armentorum et gregum stupendam reperit multitudinem; sed populus cujus haec erant, populus fidelis erat. Tota enim illa regio non nisi in praesidiis Turcos habet, paucos admodum, qui et praesidia tuentur, et rusticorum praestationes colligunt, dominis majoribus quorum procuratores sunt, conservandas. Suburbana autem soli Christiani, Suriani et Armeni inhabitant, et agriculturae operam dant, et rura colunt. Collecta igitur ex diversis partibus praeda et manubiis nemine prohibente comportatis, onusti spoliis et multimoda supellectile locupletati, sospites et cum omni tranquillitate revertebantur; cum ecce Megedin praefectus Halapiensis, Noradino familiaris, et fidei sinceritate conjunctissimus, assumpta sibi universae regionis expeditiore militia, ejus praecognito reditu, maturat ei exire obviam, ut sarcinis et praeda oneratos, aliquibus locorum angustiis, aut impeditos opprimeret, aut saltem impedimenta relinquere compelleret violenter. Factumque est, ut juxta prudentis viri conceptum, properantes illi obviam, ducibus itineris qui de exercitu principis advenerant, ad locum perveniunt destinatum, proximum satis regioni, ubi princeps cum universa praeda castra locaverat. Qui cognito hostium adventu, cum suis deliberat quid eum in praesenti necessitate oporteat facere; relictoque saniore consilio, videlicet ut praeda dimissa, expeditiores sine multa difficultate redirent ad propria; elegerunt ut, praedam et spolia non deserentes, cum hostibus, nisi per eos staret, strenue decertarent. Mane itaque facto et die jam aliquantulum adulta, concurrentibus agminibus pugna committitur, instantibus hostibus arcubus et gladiis, studio valde pertinaci. Nostri autem, etsi prima facie animum resistendi visi sunt habuisse, novissime tamen mente consternati, terga dederunt, fugam dimissis spoliis eligentes. Princeps autem, peccatis suis exigentibus, omnes quas commiserat impietates corporaliter luiturus, captus est et compedibus religatus, Halapiam cum aliis concaptivis, spectaculum factus populis infidelibus, cum summa ignominia deductus est. Factum est autem hoc anno regni domini Balduini decimo octavo, mense Novembre, IX Kal. Decembris, inter Cressum et Mares, in loco qui dicitur Commi.