CAPUT XXX. Rex ab Antiochenis vocatus, illuc properat; imperiales legati adsunt, uxorem domino suo, unam de consanguineis domini regis postulantes.

Capto igitur principe et Antiochena provincia rectoris solatio destituta, populus iterum regionis, timore et anxietate corripitur; et diebus singulis regionis desolationem, nisi Dominus eos custodiat, animis suspensis exspectat; tandemque visum est ad solitum recurrere auxilium, et ab eo contra mala imminentia petere solatium, unde sine repulsa saepius obtinuerant postulatum. Missa igitur legatione et adjunctis precibus lacrymosis, dominum Hierosolymorum regem suppliciter invitant, ut ad subveniendum genti desperatae, populo pereunti, honorem et gloriam ab hominibus, et a Domino praemia relaturus aeterna, venire non moretur. Rex autem miserabili regionis illius casu cognito, praedecessorum suorum vestigiis inhaerens, eorum anxietatibus compatiens, laborem devotus amplectitur; et assumpta secum honesta militia, ad partes accelerat Antiochenas, ubi cum omni gaudio et animorum exsultatione, ejus a patribus et plebe susceptus est adventus. Residens ergo in eadem civitate quantum temporis et loci deposcebat necessitas, negotiis principatus tanquam suis propriis exactissimam adhibet diligentiam; et regionis procuratione domino patriarchae ad tempus, usque dum redeat commissa, honestisque sumptibus dominae principissae constitutis, rerum domesticarum sollicitudine revocatus, reversus est ad propria. Porro domino rege in regnum reverso, ecce adsunt domini imperatoris Constantinopolitani, viri spectabiles, et in sacro palatio praeclari, legati imperiales, litteras cum aurea bulla, simul et verba secretiora ad dominum regem deferentes. Horum autem primus erat, vir illustris Gundostephanus, ejusdem domini imperatoris consanguineus: secundus erat maximus palatinorum interpretum, Triffillus, homo vafer et pro negotiis imperialibus valde sollicitus; qui, ut praediximus, sacros apices detulerunt, quorum tenor erat, ut in summa dicatur, talis: Noveris, nobis dilectissime et imperio nostro acceptissime, quod felix et inclytae in Domino recordationis Hirene, sacri imperii nostri consors, diem vitae clausit extremum, electis spiritibus socianda, unica nobis filia communis imperii haerede relicta. Nos autem de imperii successione solliciti et melioris sexus sobolem non habentes, de secundis votis cum illustribus sacri palatii diligentem saepius habuimus tractatum. Tandem de universorum principum favore et consensu placuit, ut de sanguine tuo, quem unice diligit nostrum imperium, nobis in consortium jungamus imperii; et utram consobrinarum tuarum seu illustris viri comitis Tripolitani sororem, seu magnifici viri principis Antiocheni germanam juniorem nobis elegeris, nos pro tua optione, sinceritati tuae omnem fidem habentes, eam nobis in tori sociam et imperii participem, auctore Domino, assumemus.

Cognita ergo rex domini imperatoris, tum ex ejus litteris, tum ex nuntiorum viva voce, intentione, spondet obsequium, operam promittit, et gratias multiplices imperatoriae solvit majestati, tum quia de sanguine ejus in tantam eminentiam sibi associare proposuit; tum quia ejus fidem commendans, in ejus ponit arbitrio, utram ipse delegerit, eam in tori participem et imperii consortem assumpturum.