CAPUT VII. Dargan soldanus in Aegypto, dolo suorum occiditur. Savar soldanus efficitur. Regem invitat; rex in Aegyptum descendit; Siraconus violenter expellitur.

Dum haec cum domino rege praedicti legati tractarent, peneque eorum desideriis esset satisfactum, antequam ad propria redirent, praenominati Savar et Siraconus, in Aegyptum cum suis auxiliis jam descenderant; et cum soldano Dargan hostiliter congressi, primo conflictu inferiores, et graviter prostrati; antequam secundo eadem lege convenirent, saepedictus Dargan, a quodam ex suis clam sagitta percussus, suis lugendus interiit. Quo mortuo, Savar tanquam victor, voti compos, Cahere ingressus, quoscunque de amicis, consanguineis, et familiaribus illius reperire potuit, gladio confossis, iterum sua potitus est dignitate. Nam summo eorum principi pro minimo est, uter de contendentibus aut succumbat, aut obtineat, dummodo non desit, qui sua et regni negotia procuret, et se illius mancipet servituti. Siraconus vero civitatem invadens finitimam, Belbeis nomine, eam sibi quasi propriam coepit constanter vindicare, significans opere, et fortasse sermone id ipsum contestans, quod reliquas ejusdem regni partes suae ditioni, si ita daretur, invito soldano et calipha, vellet mancipare. Timens ergo Savar, ne hospitem talem introducendo, suam et domini sui conditionem fecisset deteriorem; neve talem suscepisset, qui tanquam mus in pera, et serpens in gremio, male remuneraret hospites suos; cum omni festinantia legatos et verbum pacis dirigit ad dominum regem in Syriam, qui juxta conventiones inter dominum regem et Dargan soldanum, prius initas, non solum verbo, sed et opere statim adimplerent, et si opus esset, supererogarent ampliora. Pactis igitur hinc inde firmatis, rex cum universo suorum exercitu, anno regni ejus secundo, iter arripiens, descendit denuo in Aegyptum. Ubi occurrens ei Savar cum Aegyptiis, saepedictum Siraconum in civitate Belbeis, quasi in proprium praesidium se receptantem, obsederunt, diutinaque obsidione et alimentorum inopia fatigatum, ad deditionem compulerunt, interpositis conditionibus, quod cum suis omnibus liberum et sine molestia haberet exitum et reditum ad propria: quod ei concessum est: quo obtento, civitatem deserens, per solitudinem reversus est Damascum.