CAPUT X. Comes Flandrensium Theodoricus in Syriam descendit. Noradinus Paneadem obsidet, et occupat obsessam.

Rebus interea nostris tanta rerum mutatione tamque sinistris eventibus usque ad supremam exinanitionem pene afflictis, cum neque saltem spei residuum superesset, jam animo consternati, per singulos dies deteriora formidarent universi, ecce comes Flandrensis Theodoricus, domini regis sororius, cum uxore religiosa et Deum timente femina, et aliquanta militum manu applicuit; cujus tanta laetitia suscepit adventum omnis populus, ut quasi post immoderatum solis ardorem, auram gratissimam et praesens remedium videretur suscepisse; sperabant enim, quod ejus freti auxilio, domini regis et Christiani exercitus possent adventum praestolari. Sed hoc qualequale serenum, orta subito nubes caliginosa, mutilavit miserabiliter, et convertit in tenebras. Noradinus enim rebus secundis et casu prosperiore factus sublimior, videns regnum solitis carere solatiis et majoribus regni principibus, quos ipse captivos tenebat, destitutum; ad hoc et dominum regem et militiae robur abesse universum sumpta ex tempore occasione opportuna, apposuit ut Paneadensem obsideret civitatem. Est autem Paneas urbs antiquissima, ad radicem Libani famosissimi promontorii sita, antiquissimis temporibus et Israelitici populi diebus, Dan dicta; terminus a septentrionali plaga possessionis eorum, sicut et Bersabee ab austro. Unde quoties longitudo terrae promissionis describitur, ducitur a Dan usque ad Bersabee (I Reg. III, 20). Diebus autem Philippi, senioris Herodis filii, qui erat Tetrarcha Itureae et Traconitidis regionis, sicut in Luca legitur (cap. III,) qui eam ampliavit in honorem Tiberii Caesaris, et in perpetuam sui nominis memoriam, Caesarea Philippi dicta est. Dicitur autem et Paneas; sed nostri Latini corrumpentes nomen, sicut pene omnium aliarum urbium, Belinas vocant. Est autem ab Oriente agro Damasceno contermina, juxta quem fluentorum suorum Jordanis habet originem. Haec est illa civitas de qua in Evangelio legitur: Quod venit Jesus in partes Caesareae Philippi, et interrogavit discipulos suos (Matth. XVI, 13). Ubi et Petrus apostolorum princeps, ob egregiae confessionis meritum, regni claves coelestis Domino tradente, suscepit (ibid., 19). Hanc obsidens et immunitam reperiens, absente domino Henfredo regio constabulario et cum domino rege moram in Aegypto faciente, cujus erat haereditaria possessio, episcopo quoque ejusdem loci absente, populo quoque imminuto, machinis et tormentis bellicis in gyrum collocatis, suffosso muro, turribus assiduo lapidum jactu ex parte maxima debilitatis, intra paucos dies expugnat; eos qui intus erant, ad deditionem compellens, pactis intervenientibus, quod cum rebus suis omnibus egredientes, liberum haberent et pacificum exitum; civitatem recepit, anno ab Incarnatione Domini 1167. Regni vero domini regis Amalrici anno secundo, XV Kal. Novembris. Commiserat autem eamdem civitatem, in Aegyptum proficiscens dominus constabularius, cuidam militi fideli suo, qui dicebatur Galterus de Quaisneto, quem in custodia loci quidam dicunt negligentem fuisse. Addunt etiam, et in deditione cum quodam sacerdote Rogerio nomine, qui canonicus erat illius ecclesiae, sumpta pecunia, malitiose versatum; unde et in reditu domini regis ex Aegypto, timuerunt admodum, verentes ne imputaretur eis ad mortem. Nos autem horum nihil pro certo compertum habemus, nisi hoc, quod civitas illa hostibus tradita est.