CAPUT XIII. Rex Siraconum subsequens, similiter descendit in Aegyptum, Aegyptiis auxilium ministraturus.

Convocatis ergo ex urbibus singulis per vocem praeconiam, tam equitum quam peditum viribus universis, et apud Ascalonam unanimiter congregatis, III Kal. Februarii, coeptum aggredientes iter, assumptis sibi ad dies constitutos necessariis alimentis, vastitatem solitudinis, quae interjecta est media inter Gazam, ultimam regni nostri civitatem, et Aegyptiacam dioecesim, recensito suorum numero, et novissimis exspectatis, apud Laris, antiquissimum ejusdem solitudinis oppidum, maturatis transeunt itineribus; tandem apud eam quae hodie dicitur Belbeis civitatem, unde frequentem fecimus mentionem, quae olim dicta est Pelusium, cujus frequens memoria est in prophetis, universus applicat exercitus. Cognito ergo domini regis adventu, Savar soldanus, de subito nostrorum stupefactus occursu, timens ne adversus eum strueretur omnis apparatus et de fide nostrorum dubitans, formidine nimia corripitur; nam, licet alias vir prudens et industrius, providusque plurimum haberetur, in ea tamen parte tam supinus, tamque crassa laborans ignorantia repertus est, ut viae causam nostrorum edoctus, vix crederet; peneque sero, lentusque miserit exploratores per solitudinem, qui ei certa de hostium exercitu nuntiarent. Redeuntes autem qui missi fuerant, Turcorum expeditiones, ad eum locum qui dicitur Attasi, pervenisse denuntiant. Tunc vero soldanus fidei nostrae admirans, et laudibus attollens sinceritatem, diligenter considerans, quantam pro amicis sollicitudinem Christianus impendisset exercitus, universas regni et caliphae, regis obsequiis exponit divitias, universorumque mandatorum ejus sedulum ab illa die se praebuit exsecutorem; ejusque dominus rex, ad omnia necessariis utebatur ministeriis.