CAPUT XVI. Savar soldanus, ut regem detineat, pactis innovatis, elaborat.

Videns igitur soldanus, quod hostem infra regni praecordia susceperat, quem nullatenus aut sustinere, aut a regni finibus nisi per dominum regem poterat expellere sollicitus erat, quo pacto dominum regem posset in Aegypto detinere; verebatur enim, ne laboris immensitate fatigatus, redire ad propria disponeret; nec alia ratione, quod dominus rex in terra moram faceret, posse fieri penitus illi videbatur, nisi major ei tributorum summa statueretur, et sufficientes sibi et suis principibus designarentur impensae. Placuit ergo sibi, et id ipsum nostris visum est expedire, vetera innovare pacta, pacisque perpetuae foedera inviolabili stabilitate inter dominum regem et calipham firmare; annua quoque, tributi ampliata possessione, domino regi certa stipendia de aerario caliphae constituere. Videbatur enim res non facile finem habitura, sed laboris exigere diuturnitatem, et temporis plurimum postulare. Conventionum autem et facti hujus mediatores, praetentatis hinc inde partium desideriis et voluntate praecognita, decernunt domino regi quadringenta aureorum millia; ducenta millia statim solventes, reliqua ducenta millia, placitis temporibus sine difficultate soluturos se spondentes, ea conditione, eoque tenore: Quod dominus rex bona fide, sine fraude et malo ingenio, propria manu firmaret, quod regno Aegypti non egrederetur, nisi prius Siracono, omni ejus exercitu penitus exstincto, aut de omnibus Aegypti finibus expulso. Placuit autem partibus conditio. Dominus rex his qui a calipha missi fuerant, super placitis conventionibus dexteram dedit. Missus est autem dominus Hugo Caesariensis, mirae prudentiae juvenis, et supra id quod solet aetas illa ministrare, circumspectus, et cum eo quidam alii, in cujus manu calipha, juxta consonantiam placitam pacta firmaret; non enim sufficiens videbatur, si in eo soldanus se solus obligaret.