CAPUT XVIII. Complentur pacta; et in eorum confirmationem calipha dexteram dat Hugoni Caesariensi.

Et jam per multos anfractus et varia diverticula, quae etiam negotiosos poterant sui contemplatione detinere, ventum est ad ipsam regiam, ubi majores armatorum cunei, satellitum quoque stipatus numerosior, habitu et frequentia domini gloriam incomparabilem fatebantur; ipsa quoque locorum facies domini opulentiam, et supereminentes divitias praetendebant. Ingressis porro eis et in interiorem partem palatii admissis, soldanus de more consuetam domino exhibens reverentiam, semel et secundo humi prostratus, quasi nemini debitum cultum, et quoddam adorationis genus coepit supplex impendere; tertio iterum prostratus ad terram, gladium quem de collo gerebat suspensum, deposuit. Et ecce subito contractis mira velocitate velariis, margaritarum varietate auroque contextis, quae media dependebant, et obumbrant solium, revelata facie, throno sedens aureo, habitu plus quam regio, paucis circa eum de domesticis et familiaribus eunuchis, apparuit calipha. Tunc accedens cum omni reverentia soldanus, sedentis pedibus osculum humiliter imprimens, adventus legatorum causam et tenorem pactorum, regni etiam urgentissimam necessitatem, hostes immanissimos in mediis astare visceribus; quid etiam ab eo exigatur, quidve ei a domino rege impendatur, sub verborum compendio aperit. Ad haec ille benigne multum et placida tranquilli vultus hilaritate respondit: se juxta initas et utrinque admissas conventiones, dilecto suo domino regi, larga interpretatione cuncta adimplere paratum esse. Petentibus nostris, ut haec propria manu firmaret, sicut dominus rex fecerat; prima facie visi sunt, qui ei familiarius astabant, auriculares et cubicularii, penes quos consiliorum regiorum erat auctoritas, rem nimis tanquam in saeculis inauditam, abhorrere; tandem vero, post multam deliberationem, et soldani diligentem instantiam, manum porrigit, invitus nimium, sed velatam; cui praedictus Hugo de Caesarea, multum admirantibus et stupentibus Aegyptiis, quod tam libere summo principi loqueretur, dixit: Domine, fides angulos non habet; sed in fide media, per quam se solent obligare principes, omnia debent esse nuda; et aperta cum sinceritate et colligari, et solvi convenit universa, quae fidei interpositione, pactis quibuslibet inseruntur. Propterea aut nudam dabis, aut fictum aliquid, et minus puritatis habens, ex parte tua cogemur opinari. Tunc demum invitus plurimum, et quasi majestati detrahens, subridens tamen, quod multum aegre tulerunt Aegyptii, dexteram suam in manum domini Hugonis nudam praebuit, eumdem Hugonem, pactorum formam determinantem, eisdem pene syllabis sequens tenorem conventorum bona fide, sine fraude et malo ingenio se observaturum contestans. Erat autem, sicut dominus Hugo nobis retulit, juvenis prima pubescens lanugine, fuscus, procerus corpore, facie venusta, liberalis plurimum, innumeras habens uxores; nomen ejus Elhadech, filius Elfeis. Quibus dimissis, regiae liberalitatis insigne, munera legatis dirigit, quae tantum principem sua quantitate et specie commendarent; ut a facie tanti principis jucundum haberent egressum et ad suos remitteret laetiores.