CAPUT XX. Subjungitur quare idem ipse dicatur calipha; et quo modo sit adversarius Baldacensi caliphae.

Prioris autem nominis haec est ratio: Mehemeth propheta eorum, imo subversor, qui primus Orientales populos ad hujusmodi traxit superstitionem, successorem habuit statim post se quemdam de cooperatoribus suis, Bebecre nomine. Post quem successit in regno Homar, filius Chata; post hunc Vhemen; post quem Hali, filius Bithaleb. Hi omnes dicti sunt caliphae, sicut et deinceps omnes qui eis successerunt; eo quod eorum magistro praecipuo successerunt, et ejus erant haeredes. Iste tamen ab eo quintus, Hali videlicet, cum esset caeteris qui eum praecesserant, magis in armis strenuus et in re militari supra homines illius temporis exercitatus, et ipsius Mehemet patruelis, indignari coepit plurimum, quod illius diceretur successor; et non magis propheta eximius, et multo major illo haberetur. Nec satis visum est ei ita de se, vel se, vel alios opinari, nisi et id ipsum publice praedicaret; adjecit etiam illud blasphemiae plenum dicere et per vulgus disseminare, quod angelus legis lator Gabriel, ad se missus fuerat divinitus; sed errore deceptus eam Mehemet contulisset: unde fuit graviter a Domino correptus. Haec, etsi absona quibusdam eorum et ab eorum traditionibus multum dissentire videbantur, invenit tamen populum qui sibi crederet; sicque in gente illa, exortum est schisma, quod postea non defecit usque in praesentem diem, aliis dicentibus Mehemet majorem esse, et omnium eximium prophetarum; et hi lingua eorum dicuntur Sumni; aliis dicentibus, Hali solum esse prophetam Domini, et isti dicuntur Ssia. Occisus est autem praedictus Hali, et obtinuit pars adversa principatum, et fuit penes sequaces Mehemet monarchia in Oriente; et alios contrariae opinionis viros opprimebant, tanquam potestatem habentes. Anno igitur 286 a regno saepedicti seductoris, surrexit vir quidam nobilis, nomine Abdalla, filius Mehemet filii Japhar, filii Mehemet, filii Hali, filii Hussen, filii Hali majoris, de quo praemisimus. Hic egressus de Selemia civitate, quae est in Oriente, transivit in Africam, et occupatis universarum illarum partium regnis, vocavit se Mehedt, quod interpretatur complanans; quasi qui universa ad quietem dirigit, et sine offendiculo vias populo effecit planiores. Aedificavitque civitatem de nomine suo maximam, Mehediam, quam regnorum suorum voluit esse caput et supereminentem metropolim. Hic, classe ordinata, cepit Siciliam, et quasdam Italiae partes depopulatus est. Hic primus omnium post Hali atavum suum, ausus est dicere et se nominare calipham; non quod Mehemeth se diceret successorem, quem exsecrabatur; sed maximi et eximii prophetae Hali, de cujus stirpe descenderat, ut praemisimus. Ausus est etiam nihilo minus in Mehemeth et sequaces ejus, maledicta publice jaculari, et alium ritum, aliumque modum orandi tradidisse. Hujus abnepos Ebuthemin, cognomento Elmehedinalla, subjugata sibi Aegypto, per Johar principem militiae suae, constructoque Cahere, quod interpretatur vincens, eo quod domini eorum praecipui et summi principis omnia vincentis, futurum erat domicilium; egressus de Caroea, quae est in dioecesi Africana, in qua praedecessores ejus quatuor habitaverant, descendit in Aegyptum et praedictum locum constituit regni solium. Ab illa igitur die usque in praesens, non defuit caliphae Orientali, qui tot annis fuerat monarcha, aemulus in Aegypto regnans, cum eo de paritate contendens, imo etiam se praeferens. Haec si quis plenius scire voluerit, illam legat historiam, quam de Orientalibus principibus et eorum actibus, a temporibus praedicti seductoris Mehemet, videlicet per annos quingentos septuaginta septem, usque in praesentem diem, qui est annus ab Incarnatione Domini 1182, cum multa scripsimus diligentia, instante et rogante domino Amalrico inclytae memoriae et exemplari Arabica ministrante.