Liber, Caput

  1        I,  Pro     |            quod ob victoriosissimi principis virtutes tanta Romani imperii
  2        I,  I       |      fuerant, inflammati voluntati principis accedebant. Cunctis igitur
  3        I,  I       |   velpotius Demensvocatus, assensu principis Urbis episcopus creatur,
  4        I,  IIII    |       gentis instabilitate, sed ex principis lascivia ortum sumpserat. ~
  5        I,  XIIII   |         suo dissidentia ad gratiam principis veniendo ad cor redirent. ~
  6        I,  XVIIII  |           ducis filius, ob gratiam principis, cuius filiam Gerdrudim
  7        I,  XX      |       maritum monet, ut ad gratiam principis redeat, durum esse dicens
  8        I,  XXIII   |   Noricorum predictae sublimationi principis contradixerit et quem finem
  9        I,  XXXII   |           licentia datur, sed sola principis voluntas aput omnes pro
 10        I,  XXXII   |          principes dicuntur, latus principis ad muniendum ambiunt. ~Omnes
 11        I,  XXXIIII |          imperatoris illius suique principis gloriam captivos deducunt.
 12        I,  XXXV    |          super predicti exposcitur principis voluntate. Ille de tam grandi
 13        I,  XXXVI   |            beati Petri apostolorum principis auctoritate nobis a Deo
 14        I,  XXXVIII |       seditione necatis, multi sub principis Romanorum alas tuitionis
 15        I,  XXXVIII |   inmanitatem fugientes, in oppido principis quod Noricum seu Norinberch
 16        I,  XL      |    disponit, tam ob hoc, ut animum principis Romanorum sacrae exhortationis
 17        I,  XLVII   |     excidit. Attamen, ne Friderici principis, qui inpresentiarum est,
 18        I,  LXVI    |            beati Petri apostolorum principis intercessionibus, cui te
 19       II           |            duos cardinales assensu principis quidam episcopi depositi
 20       II           |                   De felici reditu principis in Baioariam. ~~~~~~LXII.   ~~~~
 21       II           | Ratisponensis episcopus in gratiam principis redierit. ~~~~~~LXV.   ~~~~
 22       II,  V       |        corona regni sibi per manum principis imposita, in die sancto
 23       II,  VI      |          in eligendo partes fiant, principis arbitrii esse episcopumquem
 24       II,  VII     |        Erat vero multa serenissimi principis anxietas, cum omnia prospere
 25       II,  VII     |         conquerentibus ac ad pedes principis miserabiliter se proicientibus,
 26       II,  VIII    |         horum est, sed solus favor principis expectatus, et, nec inspecta
 27       II,  VIIII   |          etiam cardinales permissu principis Burchardum Eistetensem,
 28       II,  X       |    negotiis disponendis auctoritas principis plurimum crevit. ~
 29       II,  XI      |           itidem Heinricus iudicio principis in civitate Spira adsistunt,
 30       II,  XIII    |           dispendio ad obedientiam principis [sui] compellatur. Quare
 31       II,  XIIII   |            refugiat, sed et ipsius principis maiestatem non reformidando
 32       II,  XVI     |    insolentia. Nequeenim multum ad principis triumphi titulum respectu
 33       II,  XVIII   |            Ibi quidam ex equitibus principis usque ad portas Mediolanensium
 34       II,  XVIII   |        huius mali auctoris, domum, principis iram mitigaturi, diruunt.
 35       II,  XVIIII  |            cives, eo quod precepto principis de exhibenda marchioni suo
 36       II,  XX      |       confidentiam ad propellendam principis iram instrui ausa. Initiata
 37       II,  XXI     |   observant. Temptabatomnia virtus principis et, ubi infirmiora arcis
 38       II,  XXI     |           iunguntur eis ex imperio principis Gwilhelmus marchio de Monte-ferrato
 39       II,  XXIII   |      lapidum ictus, qui a machinis principis contra turrim vi tormentorum
 40       II,  XXIIII  |        apertis egressi ad tentoria principis venire cupiebant. Quos rex
 41       II,  XXV     |          presentiam non admittimur principis, liceat interim pedibus
 42       II,  XXV     |          seditiosae civitatis iram principis incurrimus? At nos actenus
 43       II,  XXV     |         tibi nunc vectigal, cui tu principis vicem gerenti vectigal persolvere
 44       II,  XXV     |            quesumus, pietas parcat principis et, si miserae non vult
 45       II,  XXVI    |        miseratione et mansuetudine principis saluti et libertati datis,
 46       II,  XXVIII  |         salvari posse. Cuncta haec principis esse, ab eiusque beneficientia
 47       II,  XXVIII  |            Tusciae finibus captus, principis examini reservatus est et
 48       II,  XXVIIII |              At Romanorum cives de principis adventu cognoscentes pretemptandum
 49       II,  XXXV    |            Spoletani indignationem principis incurrunt. Dupliciter enim
 50       II,  XXXV    |          his peius erat, preceptum principis eum relaxari iubentis contempserunt.
 51       II,  XXXVI   |           egregium virum, ex parte principis sui Constantinopolitani
 52       II,  XXXVIIII|            Denique nutu Dei saluti principis exercitusque sui previdentis
 53       II,  XLIIII  |           militi, antequam de manu principis suscipiantur, tradere licet,
 54       II,  XLIIII  |       quisquis de ordine principum principis sui iram incurrens compositionem
 55       II,  XLV     |          Ysaac. Qui cum presentiae principis ad missus fuisset, inquit: '
 56       II,  XLVIII  |        lenitate remissus -, curias principis adire neglexit. Ex quo factum
 57       II,  XLVIIII |        Iuvaviam relicti presentiae principis non admittebantur. Cuius
 58       II,  XLVIIII |            solum exulum, videlicet principis Capuani, Andreae comitis
 59       II,  XLVIIII |      predicti legati, qui ex parte principis sui Manuel advenerant, presentiae
 60       II,  LI      |      Italia absentiam sui sentiens principis inmunis ab hoc turbine esse
 61       II,  LIII    |        suam de Ungaris auctoritate principis iniuriam. In utroque frustrati
 62       II,  LIII    |            quem princeps de illius principis voluntate amplius cognoscat.
 63       II,  LVI     |     praesto fuerunt, aut vincentis principis obsequio aut odio eorum
 64       II,  LVI     |         quae per me cognovi gratia principis seu favore meae gentis falsum
 65       II,  LVI     |          VI.   ~~~~De indignatione principis adversus Grecorum legatos. ~~~~~~
 66       II,  LVI     |              XIX.   ~~~~De legatis principis, quos misit in Italiam. ~~~~~~
 67       II,  LVI     |             XXIX.   ~~~~Adhortatio principis post adunatum exercitum. ~~~~~~
 68       II,  LVI     |            XXXVI.   ~~~~De adventu principis Mediolanum. ~~~~~~XXXVII.   ~~~~
 69       II,  LVI     |        Mediolanenses ad conspectum principis admissi sint et qualiter
 70       II,  IIII    |     Romanae ditionis et in gratiam principis recipi mereretur, postulavit,
 71       II,  VIIII   |          specialis filii nostri et principis christianissimi, quem in
 72       II,  XV      |       religiosi ac christianissimi principis officium exercens, quatinus
 73       II,  XVIII   |        Romanus antistes de adventu principis certior effectus - nam legati
 74       II,  XX      |          sua evicerunt isti legati principis, magnificentiam et gloriam.
 75       II,  XX      |            peragere, quae negotiis principis ac regni utilitatibus profutura
 76       II,  XX      |          sunt, qua temeritate sine principis conscientia talia presumpsissent;
 77       II,  XXIIII  |         distinxit. Quibus ad nutum principis et per omnia bene respondentibus
 78       II,  XXV     |           Datiae N., nuper electi, principis adeunt presentiam, postulantes,
 79       II,  XXV     |           administrationem de manu principis debitae fidelitatis interposita
 80       II,  XXVII   |         attrita, deinde in adventu principis, datis LX vadibus simulque
 81       II,  XXVIIII |         bellicus labor et voluntas principis invitaret. Tunc imperator,
 82       II,  XXXI    |        Paratus etenim erat serenus principis animus potius correctis
 83       II,  XXXVI   |         omnino strepentes, dubium, principis advenientis aspectus utrum
 84       II,  XLII    |         nec ad portam, ubi militia principis obsidionem celebrabat, excursiones
 85       II,  XLVI    |            consilium. In clementia principis magna spes nobis sita, qui
 86       IV           |       dispositione tabernaculorum [principis]. ~~~~~~III.  ~~~~Qui principes
 87       IV           |          de triduana consultatione principis. ~~~~~~IV.  ~~~~Oratio eiusdem
 88       IV           |               XXXV.  ~~~~Responsum principis. ~~~~~~XXXVI.  ~~~~Quorum
 89       IV           |    decidenda fuerat, et rescriptum principis de hoc. ~~~~~~XXXVII.  ~~~~
 90       IV           |         Mediolanenses contra vitam principis cum quodam consilium inierunt. ~~~~~~
 91       IV           |    conditionibus pacis et triumpho principis. ~~~~~~LXXIII.  ~~~~Epistola
 92       IV           |        aput Papiam et exhortatione principis ad episcopos. ~~~~~~LXXV.  ~~~~
 93       IV,  II      |     existat. Medio autem ducis vel principis tabernaculum templo simillimum,
 94       IV,  II      |          medius infra biduum iussu principis confectus cum castris nostrorum
 95       IV,  VII     |          ore, uno assensu in manum principis regalia reddidere, primique
 96       IV,  XI      |            obsequio et in comitatu principis, hostiliter invasos, nec
 97       IV,  XIIII   |          adnotavi finemque eius de principis iussu perficiendum suscepi
 98       IV,  XXIIII  |           in partem ac favorem sui principis inclinare multis verborum
 99       IV,  XXIIII  |         quisquis eorum sibi Romani principis conciliare potuisset auctoritatem.
100       IV,  XXX     |      coepit remigare. Insulani dum principis spiritum simul et audatiam
101       IV,  XXX     |      prospectum singulari consilio principis, ut homines illi insulani
102       IV,  XXX     |       mirandum in hac victoria? An principis magnanimitas, quod tantam
103       IV,  XXXI    |    Placentia latrunculi et nuncios principis, qui de Genua promissam
104       IV,  XXXIII  |         rei occasione in audientia principis satis disputatum est luculenterque
105       IV,  XXXVI   |         cardinales sex et ex parte principis sex episcopi religiosi,
106       IV,  XLIII   |           personam christianissimi principis ausi sunt conspirare, obliti,
107       IV,  XLIII   |      miseratio ad defensionem divi principis manum extendisset. Namque
108       IV,  XLIII   |        terram. Iamque vociferantis principis clamor auditus cubicularios
109       IV,  XLV     |            et nomen sibi perpetuum principis sanguine comparassent. Preciosa
110       IV,  LVI     |      sevientium furorem reverentia principis non cohibebat, placuit in
111       IV,  LX      |            beati Petri apostolorum principis reverentia et antiquae dilectionis
112       IV,  LXXVI   |        sunt, basilicae beati Petri principis apostolorum canonici, angeli
113       IV,  LXXXIIII|      petitione Constantinopolitani principis de Pentapoleos [et] maritimis
114       IV,  LXXXV   |         gesta bellorum serenissimi principis summatim perstrinximus,