Liber, Caput

 1        I,  V       |         sine dubio originem sumit. Nichil enim a se nasci potest.
 2        I,  V       |            Inter omnia vero nativa nichil magis compositum invenitur
 3        I,  XLVII   |       quamque humanae iocunditatis nichil firmi habens velox momentum,
 4        I,  L       |       descendit usque ad abyssos ; nichil est quod lateat eum, sive
 5        I,  L       |     vestrae reverentiae deferentes nichil in personam eius egerunt,
 6        I,  LI      |           Boetianum illud proemiis nichil afferentibus tempus teratur,
 7        I,  LIIII   |          est quod dicis, esse Deum nichil est?' Erat quippe quorumdam
 8        I,  LIIII   |        quis diceret Socratem esse, nichil diceret. Quos prefatus episcopus
 9        I,  LIIII   | sacrilegium est; et item in eodem: Nichil solitarium ex divinis sacramentis
10        I,  LX      |    huiusmodi tractaretur negotium, nichil firma stabilitate solidum
11        I,  LXV     |         modo respondendum videtur. Nichil vere dici bonum potest,
12       II,  VIII    |         Guicmanno Cicensi episcopo nichil horum est, sed solus favor
13       II,  XI      |        Ratisponae convocantur, sed nichil ibi de bono pacis in illa
14       II,  XI      |       plasmatorem omnium, sine quo nichil bene inchoatur, nichil prospere
15       II,  XI      |         quo nichil bene inchoatur, nichil prospere consummatur, placandum
16       II,  XVIII   |     diruunt. At princeps huius rei nichil pensi habens ad Ticinum
17       II,  XXV     |          nostram intueamur sortem. Nichil ad nos de tyrannis terrae.
18       II,  XXV     |            fudit! Ad nos redeamus. Nichil fecimus, alienas ob culpas
19       II,  XXVIII  |          equestrem ordinem docuit. Nichil in dispositione Urbis ad
20       II,  LVI     |            invenio humanarum rerum nichil firmum, nichil perpetuum,
21       II,  LVI     |     humanarum rerum nichil firmum, nichil perpetuum, sed dies hominis
22       II,  III     |      vehementer exterriti, cum iam nichil preter exicium sui et destructionem
23       II,  VIIII   |        apicem studuerit confovere, nichil prorsus efficiens, quod
24       II,  XVIIII  |            quod tunc temporis pene nichil ingens, nullum exquisitum
25       II,  XXXVI   |       stabant armati super vallum, nichil omnino strepentes, dubium,
26       IV,  XIIII   |      invalidus, laborioso itinere, nichil tamen adhuc suis qui secum
27       IV,  XIIII   |             dum contemplatur,~Quod nichil privatio, per hunc dum probatur,~
28       IV,  XXVIIII |              Inter haec Fridericus nichil aput se remissum, nichil
29       IV,  XXVIIII |           nichil aput se remissum, nichil aput hostes tutum pati.
30       IV,  XXXV    |           eos de nostris regalibus nichil delectat habere. Qui si
31       IV,  XLVI    |            intentus sua negligere, nichil denegare quod dono dignum
32       IV,  LXX     |            dictum est, ipsi contra nichil mali nostris facere possent.
33       IV,  LXXVIIII|            est et in domno Victore nichil reprehensibile inventum
34       IV,  LXXXVI  |     huiuscemodi, ut laudibus eorum nichil ne imperii quidem fraudet
35       IV,  LXXXVI  |             toto regni sui tempore nichil umquam duxit melius, nichil
36       IV,  LXXXVI  |        nichil umquam duxit melius, nichil iocundius, quam ut imperium