Liber, Caput

 1        I,  I      |           Sicut hactenus solebas dicere, quod nullus nostrum esset
 2        I,  II     |        quos vavassores vulgo ibi dicere solent, in plaga, quam Constantiam
 3        I,  V      |       secundum quod soliti sumus dicere: 'Idem vinum bibitur hic
 4        I,  XXXIII |         quod nos vacantem campum dicere possumus, castra posuit.
 5        I,  XXXIIII|       galeas seu sagitteas vulgo dicere solent, aliisque navibus
 6        I,  XLIII  |         legionesaut certe tantum dicere verbo, et liberabitur terra?
 7        I,  XLVII  |  exercitus noster ibi acceperit, dicere non oportet. Cerneres sequenti
 8        I,  XLVIII |    preter communem hominum morem dicere. Is igitur, cum quadam vice
 9        I,  LIIII  |   synodis dicat: Sicut duos deos dicere profanum est, ita singularem
10        I,  LIIII  |         singularem et solitarium dicere sacrilegium est; et item
11        I,  LV     |        quam ficto nomine solemus dicere Platonitas, a dividendo
12        I,  LV     | essentiam, usyosin subsistentiam dicere possumus, ypostasin ex Latini
13        I,  LV     |      enim individuam substantiam dicere solemus eam rem singularem,
14        I,  LV     |    contra usum naturalium liceat dicere: 'Est sapientia bonus, bonitate
15        I,  LXV    |    naturam, illam tantum solemus dicere iustam vel sobriam. Numquam
16        I,  LXV    |      predicetur, ita ex opposito dicere licet, quod genus ad ea
17        I,  LXV    |        non bona. Unde et solemus dicere: 'Bonum est isti calorem
18       II,  XIII   |   Citeriorem seu Maiorem Greciam dicere maluerint Italiam, non tres,
19       II,  XXI    |   balista, quam modo mangamvulgo dicere solent, propulsum ad superiora
20       II,  XXX    |   veraciter quam libenter ãnuncÒ dicere possemus! Sensit Roma tua,
21       II,  XXXI   |          missi fuerant, an plura dicere vellent, paulisper deliberantes
22       II,  XXXVI  |        quod nos veterem sermonem dicere possumus -, nobilissimum
23       II,  LIIII  | videlicet, quem nos cancellarium dicere possumus, principi suo fraudem
24       IV,  XIIII  | strepitum preliantium exspirans, dicere posset: Domine, suscipe
25       IV,  XXII   |      dominus. Nemo nostrum audet dicere hinc vel inde, cur hoc facitis
26       IV,  LXVI   |          quod sine dolore cordis dicere non possumus, duos apostolicos
27       IV,  LXXVI  |          ait, Ôdomne cardinalis, dicere quod verum non est. Domnus
28       IV,  LXXXIII|   pietate adeo communis, ut vere dicere posset: Omnibus omnia factus