Liber, Caput

 1        I,  V      |           emergit, ut eius instans vix vel numquam conspici queat.
 2        I,  XII    |            palatinum comitem Rheni vix aliqui ex principibus fuerint,
 3        I,  XXV    |   voluntatem inflectere potuisset, vix tandem quarto die aliis
 4        I,  XLVI   | camporumque latitudo ad ambulandum vix sufficere videretur. ~Quem
 5        I,  XLVIIII|       tantum ingenio confidens, ut vix ad audiendos magistros ab
 6        I,  LII    |             ut numquam puerilibus, vix autem eruditis et exercitatis
 7       II,  VIII   |          sine grandi animi rancore vix dicimus, linivistis illum
 8       II,  XIII   |          subiectionis reverentiam, vix aut numquam reverenter suscipiunt
 9       II,  XV     |         usui necessariis, exceptis vix bubus et seminibus ad excolendam
10       II,  XVIII  |      ipsius civitatis territorium, vix ipsa civitate excepta, Mediolanensium
11       II,  XX     |       cepit et expugnavit, civibus vix ad superiorem civitatis
12       II,  XXII   |       excitati ad fugamque parati, vix tandem fiducia sumpta, ad
13       II,  XL     |       precipicia viam stringunt et vix semitam artissimam faciunt.
14       II,  III    |      priores reges seu imperatores vix magna difficultate ad fluvium
15       II,  XXVI   |         quod plurium viarum meatus vix eos pre multitudine sustinere
16       II,  XLIII  |        similitudinem Romani operis vix aut nusquam in ea iunctura
17       II,  XLVIII |          sufficeret et venientibus vix concesso necessario transitu.
18       IV,  VI     |       tanta querulorum multitudine vix ullus superfuisset, qui
19       IV,  XXXI   |    ordinavit pecuniamque direptam, vix a civibus exoratus, recepit. ~
20       IV,  XLI    |         oppida et plurima castella vix duo tunc ipsis residua remanserint. ~
21       IV,  LVIII  |          profugi, multique saucii, vix intra civitatem revertuntur. ~
22       IV,  LXXII  |         plena redolebat. Cum autem vix per circumstantium multitudinem
23       IV,  LXXVII |        monasteria obedierunt, quas vix enumerare valemus. Post
24       IV,  LXXXVI |            frontis crispata; aures vix superiacentibus crinibus