Liber, Caput

 1        I,  XXV   |    Misimus etiam quasi utrasque manus nostras germanos duos fratres,
 2        I,  XLIII |          Numquid abbreviata est manus Domini aut impotens facta
 3       II,  XXV   |   permittat'. - Haec dicunt, et manus ad caelos tendentes lacrimisque
 4       II,  XXVIII|       contempneretur, tandem in manus quorumdam incidens, in Tusciae
 5       II,  XXX   |     Francorum sive Teutonicorum manus invalida. Deo largiente
 6       II,  XXVIII|        illum convincere potest, manus ei abscidatur. Quod si testes
 7       II,  XXX   |    incesserat, afflictare sese, manus supplices ad caelum tendere,
 8       IV,  XIIII |         ut vir religiosus inter manus fratrum orantium potius
 9       IV,  XVII  |         suo docens, quod longas manus mortis nec terra securior
10       IV,  XXVI  |      nescis longas regibus esse manus? Venisti et vicisti. Nec
11       IV,  XLIII |        ut quovis modo violentas manus imperatori iniceret. Erat
12       IV,  XLIII |    adeptum, accurrit, scelestas manus inicit et modo trahendo
13       IV,  XLVII |     invicem incubantes non ante manus ab armis reducendas putarent,
14       IV,  LI    | Mediolanensium tradidit Deus in manus nostras, ita quod in Idus
15       IV,  LIIII |       non potuerunt, ut hostium manus ea die gradum retro dedisset.
16       IV,  LXI   |   voluntate remotis, mantum per manus etusdem capellani et cuiusdam
17       IV,  LXI   |  omnibus modis enitatur, qui ei manus execrationis imponat et
18       IV,  LXI   |    contumacem, et illos, qui ei manus presumerent, non dicimus
19       IV,  LXII  |   consentiret, in consecratione manus imponerent, iuramento nichilominus
20       IV,  LXX   |        Iam autem valida iuvenum manus collapsa fuerat, multique
21       IV,  LXXV  |   litteris et scriptis, quae ad manus nostras venerunt et huic
22       IV,  LXXXII|  veritatem minus continentia ad manus vestras devenerint, sciat