Liber, Caput

 1     Epis           |          Mirabile et inscrutabile iudicium Dei! A tercia usque ad nonam
 2        I,  V       |          de divina essentia iuxta iudicium negationis, cum nec composita,
 3        I,  XLVII   |        numquam, quantum ad sensus iudicium, maiorem ambitum occupaverant
 4        I,  LIIII   |           libet, quatinus eiusdem iudicium dictionis facilius posteris
 5        I,  LVIII   |        pontifice Remis, rursus ad iudicium trahitur. In cubiculo, ubi
 6        I,  LXI     |         astute celando aecclesiae iudicium evaserit, discutere vel
 7       II,  XV      |          legum iurisque peritorum iudicium universa tractari. Tantam
 8       II,  XXV     |    imperiive honore ipsius lateri iudicium de Italis laturus assideat
 9       II,  XXVIII  |    sufficere sibi aecclesiasticum iudicium debere. In tantum vero huius
10       II,  LVI     |       informitate sermonis subire iudicium, quam de perfida desidia
11       II,  V       | celebrandam venire deberet, iuxta iudicium et sententiam Polanorum
12       IV,  V       | volatilibus caeli; nam et divinum iudicium superbis resistit, humilibus
13       IV,  XXII    |           imperator causae illius iudicium sibi assumeret. Haec autem
14       IV,  LXXVIIII|        Romanos pontifices, non ad iudicium seculare, sicut oro mendacium
15       IV,  LXXX    |          viva voce et ore proprio iudicium vel examen aliquod aecclesiae
16       IV,  LXXX    |         vellent aecclesiae subire iudicium vel examen. Super haec omnia
17       IV,  LXXX    |       innocens venerat aecclesiae iudicium humiliter suscepturus, approbaretur
18       IV,  LXXXI   |           se mittere ad subeundum iudicium et excipiendam sententiam: