Liber, Caput

 1        I,  XXV   | dilectionis et nobilitatis tuae credimus experientiam, quid post
 2        I,  XXV   |         sicut de te speramus et credimus, ad effectum perducas, et
 3        I,  XXXVI |   prudentiam vestram latere non credimus. Maximum namque nobilitatis
 4        I,  LVIIII|       tres personas profitemur. Credimus solum Deum patrem et filium
 5        I,  LVIIII|       aeterno et non sint Deus. Credimus ipsam divinitatem, sive
 6       II,  VIIII |      Teutonicis partibus, sicut credimus, aliquando intemptatum,
 7       II,  VIIII |   placere, mala vero displicere credimus, constantius exurgere debuisti,
 8       II,  XVI   |      consilio attemptasse; unde credimus, quod auditis ammonitionibus
 9       II,  XVII  |     aecclesia, non per Deum, ut credimus, nunc demolitur imperium.
10       II,  XXIII |        karissime, discretio, ut credimus, recognoscit. Nam si aput
11       IV,  XX    |    serenitatis tuae memoria non credimus excidisse. Nunc autem honestatem
12       IV,  LX    |  frequenter exhibita, nequaquam credimus a vestrae magnitudinis excidisse
13       IV,  LXI   |      coadiutor. Verum ex divino credimus iudicio contigisse, quod
14       IV,  LXVI  |  aecclesia et in imperio Romano credimus mirabili providentia declarasse,
15       IV,  LXXIII|       et semper augustus. Scire credimus prudentiam vestram, quod
16       IV,  LXXVI |          quoniam presentes esse credimus, referant ipsi, et ad hoc