I.  

Qua occasione Hiltiprandus ab imperatore abiectus et Gwibertus in loco eius subrogatus sit.

II.  

Quod imperator Italiam ingressus Gregorium Urbe fugavit.

III.  

Quomodo Robertus Gwiscardus cum Nortmannis Campaniam et Apuliam occupavit.

IV.  

De rebellione Saxonum.

V.  

Excursus phylosophicus vel potius theologicus.

VI.  

De Saxonibus bello gravi superatis, et quod Guelfo dux Noricorum et Rudolfus dux Suevorum rebellare coeperunt.

VII.  

Quod idem Rudolfus instinctu Gregorii a Saxonibus rex creatur et paulo post in prelio occiditur.

VIII.  

De comite Friderico, quod gener imperatoris factus ducatum Sueviae obtinuit.

IX.  

Quod post genitos sibi filios Fridericum et Conradum diem obiit.

X.  

De uxore eius Agnete, quod Leopaldo marchioni nupserit, et quod defuncto imperatore filius eius Heinricus potenter regnum [eius] obtinuit.

XI.  

Quomodo aput Barrum comitem Reginaldum cepit et abduxit.

XII.  

Quod in nuptiis aput Magontiam regnum scissum est, et de gestis Friderici ducis.

XIII.  

Quomodo Magontiam obsedit, et quomodo de ipsis et [de] suo archiepiscopo triumphavit.

XIV.  

Qualiter idem dux castrum Lindburch ab obsidione liberavit, et de eius coniugio.

XV.  

Ubi imperator Heinricus mortuus et ubi sepultus [est].

XVI.  

Quod Albertus Maguntinus astu regalia ab imperatrice obtinuit.

XVII.  

Lotharius dux Saxonum eligitur, qui mox heredes Heinrici persequitur, et Noricum castrum ab ipso obsidione cingitur.

XVIII.  

Fridericus et Conradus fugato Lothario oppidum muniunt.

XIX.  

Quomodo idem duces Heinricum Noricorum ducem ex Alemannia fugaverunt.

XX.  

Quomodo Fridericus insidias eiusdem ducis evasit.

XXI.  

De expeditione Lotharii in Boemiam.

XXII.  

Qui principes ibi occubuerunt, et de secundis nuptiis Friderici.

XXIII.  

Quod mortuo Lothario Conradus rex creatur, et quis Alberto Maguntino in sede successerit.

XXIV.  

Qualiter soror Gerdrudis reginae sociata est Manuel Grecorum imperatori.

XXV.  

Exemplar litterarum tunc temporis hinc inde missarum.

XXVI.  

De Friderico iuniore et de his quae gessit aput Wolfradeshusen.

XXVII.  

Quomodo etiam Berhtolfum ducem bello superavit.

XXVIII.  

Quomodo instinctu Arnaldi Romani adversus suum pontificem concitantur et senatoriam dignitatem instaurare moliuntur.

XXIX.  

Epistola Romanorum ad regem.

XXX.  

De diversis preliis per expeditionem Hierosolimitanam sopitis.

XXXI.  

Qualiter castrum regis Ungariae Bosan vel Presburch captum et requisitum sit, et de Boricio.

XXXII.  

De situ Ungariae et more gentis.

XXXIII.  

De pugna habita inter regem Ungariae et ducem Heinricum.

XXXIV.  

De pugna Rogerii Siculi contra Grecos.

XXXV.  

Quomodo auctoritate sedis apostolicae transmarina expeditio persuasa est.

XXXVI.  

Epistola papae Eugenii super hac re.

XXXVII.  

Quomodo predicatione Bernhardi Clarevallensis abbatis rex Franciae cum suis principibus cruces acceperunt.

XXXVIII.  

Quomodo ad predicationem cuiusdam Rudolfi orientalis Francia ex magna parte eandem miliciam professa est, et de persecutione contra Iudeos.

XXXIX.  

Dehortatio Clarevallensis abbatis ab hac re.

XL.  

Quomodo idem abbas regi Conrado et multis principibus crucem accipere persuasit.

XLI.  

De obitu senioris Friderici ducis.

XLII.  

Quod multi de principibus et innumerabilis multitudo aput Ratisponam cruces acceperunt, et quod Saxones contra alios paganos expeditionem professi sunt.

XLIII.  

Epistola Clarevallensis abbatis super hac re.

XLIV.  

Quod huius rei occasione subito pax incredibilis facta est.

XLV.  

Quomodo Conradus rex filium suum Heinricum socium regni legit et coronari fecit, et de filio ducis Heinrici.

XLVI.  

Quod rex Conradus in transmarinam expeditionem procinctum movit, subsequente eum rege Francorum cum suis.

XLVII.  

Brevis narratio de eventu huius expeditionis.

XLVIII.  

De Gileberto Pictaviensi episcopo, quomodo a suis clericis super doctrina sua pulsatus est.

XLIX.  

Quomodo abbas Clarevallensis contra eum inductus est, et de Petro Abailardo.

L.  

Item de eodem. Epistolae pro eius condempnatione hinc inde.

LI.  

De apollogetico eiusdem Petri, et super quibus capitulis pulsabatur, et de obitu eius.

LII.  

De studio Gileberti, et de quibus impeteretur capitulis.

LIII.  

Quibus testibus convinci putabatur posse.

LIV.  

Subtilis eiusdem responsio.

LV.  

Theologicus excursus.

LVI.  

Qualiter causa episcopi usque ad generale concilium delata est, et de heretico Per eum.

LVII.  

De condempnatione eiusdem et de gestis concilii.

LVIII.  

Quomodo episcopus Gilebertus post concilium discussus est, et responsio eiusdem.

LIX.  

Quod Gallicani episcopi convenientes fidem suam in scripto digesserunt.

LX.  

Quod cardinales Romanae aecclesiae de hoc indignati sunt, et oratio eorum contra papam Eugenium.

LXI.  

Quomodo tandem haec contentio tota finem habuerit, et quomodo episcopus Gilebertus evaserit.

LXII.  

De exercitu nostro et rege Francorum, ubi in transmarinis applicuerit et quando Hierosolimam venerit.

LXIII.  

De rege Conrado et de prefato rege Ludewico, qualiter et ubi se invicem viderint.

LXIV.  

De reditu regis Conradi, et quod Fridericum ducem ante se remisit.

LXV.  

Excursus ad excusandum eventum illius expeditionis.

LXVI.  

Quomodo et quibus epistolis idem rex a papa Eugenio exceptus sit.

LXVII.  

De obitu Heinrici iunioris regis et Hartliebi Traiectensis episcopi et Arnaldi Coloniensis episcopi.

LXVIII.  

Conradus ad inferiores partes Reni proficiscitur.

LXIX.  

Quomodo post auditam causam Traiectensium in Baioariam ingressus est.

LXX.  

Quomodo terminatis omnibus diem obiit et ubi sepultus [est].