11-canum | capac-delap | delec-facul | faeto-invit | invol-obtin | obvol-propr | prors-solem | solen-zizan
bold = Main text
Pars, Caput grey = Comment text
1 I, XII(20) | de sectis Act. 4, tom. 11, Bibl. PP. dum affirmat
2 I, X(18) | Deut. 13. ~
3 II, XXX(44) | codicem Bibl. Vaticanae num. 1342, etiam testimonia illa exhibentem,
4 II, XXX(44) | Harduinus tom. 1. Concil. pag. 147; quibus addere liceat vetustissimum
5 I, XXIII(30) | Constantium Imperatorem num. 16: «Nolo adversum nova venena
6 I, IV(6) | diei tertiae cap. 12 et 17, et in lib. Retract. cap.
7 I, XVIII(29) | incidit in ann. Christi 170: «Hâc tempestate pseudoprophetia,
8 I, XXIV(34) | lib. 1. adv. haer. cap. 20 ex Edit. Erasmi; hinc non
9 I, VI(10) | Baptismo edito post annum Chr. 200: «Circa haereticos sane
10 I, VI(12) | 1, Epist. Pontif. a pag. 2217, ut nimium tardus, vel malignus
11 I, XIII(22) | Christo Passiones neganti num. 23 ejusdem libri dum inquit: «
12 I, XXVIII(37)| sectaretur dogmata, ut in fine 24, num. ait: hac de causa
13 I, I(1) | jacet Lat. 43o 30' 6" Long. 24o 42' 55". Lerina hodie nomen
14 I, VII(14) | operuisse est, ut Gregorius 25 Moral., cap. 22, loquitur,
15 I, VI(11) | rebaptizationis anno Chr. 255 vel 256, Kal. Sept. cum
16 I, XII(20) | refertum a Basilio in Ep. 293, et a Gregorio Nazianzeno
17 I, I(1) | Lirinus, quae jacet Lat. 43o 30' 6" Long. 24o 42' 55". Lerina
18 I, V(8) | Arimino lapsos anno Christi 359, quos fidem ejurare coegit
19 I, IV(6) | At quia circa ann. Ch. 370, jam dicebatur Donati pars; «
20 I, XXV(35) | Praescript., praesertim cap. 38, 39 et 40. Vide infra. ~
21 I, XXV(35) | Praescript., praesertim cap. 38, 39 et 40. Vide infra. ~
22 I, XXV(35) | praesertim cap. 38, 39 et 40. Vide infra. ~
23 II, XXX(45) | qui incidit in ann. Ch. 401: «Joannes Constantinopolitanus,
24 I, V(8) | 2 Historiae sacrae, c. 41, disserens de legatis ad
25 I, XXVIII(40)| quo sub Zosimo ann. Chr. 418, ab Eclanensi dejectus est
26 I, I(1) | Lat. 43o 30' 6" Long. 24o 42' 55". Lerina hodie nomen
27 II, XXXI(46) | apparet tamen circa ann. Ch. 430. Hunc ad Synodum Theodosius
28 I, XXVIII(40)| sed ann. Chr. 431, vel 432, post Ephesinam Synodum
29 I, XXVIII(40)| Gallias migravit. Anno vero 439, Xysto Papa sedente, seu
30 I, I(1) | Lirinus, quae jacet Lat. 43o 30' 6" Long. 24o 42' 55".
31 I, XXVIII(40)| Pontifice circa ann. Chr. 444, ciebat: propterea adversus
32 I, XXVIII(37)| in Ecclesiâ. Unde in num. 45, loquens de Sacerdotibus,
33 I, XXVIII(40)| lib. 2. Op. imper. num. 51: «Loqueris de homonymis,
34 I, XVIII(29) | Catal. Scrip. Eccl. cap. 53, et contumeliis Clericorum
35 I, XVII(27) | Epiphanius in Anchoratu numer. 54 et 62, exordia scilicet
36 I, I(1) | 43o 30' 6" Long. 24o 42' 55". Lerina hodie nomen S.
37 I, XVII(27) | in Anchoratu numer. 54 et 62, exordia scilicet Genesis: «
38 I, XVII(25) | Vixit annos 69, quum labore confectum Tyri
39 I, VI(10) | praesertim quum Cyprianus in Ep. 73, ad Jubajanum data anno
40 I, VI(12) | servatam habemus in Ep. 74, Cypriani ad Pompeianum.
41 I, XII(20) | in Ep. 1, ad Cled. pag. 744, reprehensum fuisse Apollinarem,
42 I, II(4) | lib. Op. Imperfecti num. 75: «Athanasianos, inquit,
43 I, VI(11) | Kal. Sept. cum Episcopis 87 Proconsularis Provinciae,
44 I, XXIV(33) | appellat S. Leo in ep. olim 93, nunc 15, cap. 4. Unde Prosper
45 I, XXIV(31) | editus. An ob hanc causam á Lirinensi appelletur prodigiosus,
46 I, XIII(22) | apud Philippum bonae spei Abbatem excitarunt Hilario, quasi
47 I, XXIII | quasi ex more et licito, abdicabuntur. Porro autem sigillatim
48 I, XXIII | Religionis periculum consequatur. Abdicata etenim qualibet parte catholici
49 I, XXVIII(40)| post longas hac illacque aberrationes, ob quas alter Cain profugus,
50 I, XIX | Ecclesiasticus magister a fide aberraverit, ad tentationem id nostram
51 I, XIV | homo, sed subsistendo. ~Abjiciatur ergo tota penitus personae
52 I, IV(6) | de libello loquitur ait ablatum fuisse a parte Majorini.
53 I, XVI | secundum Deum descendisse non abnegat, et Deum secundum hominem
54 I, XXIII | quantum exscindendae atque abolendae Religionis periculum consequatur.
55 I, VI | fabulae, tanquam superflua, abolita, antiquata calcata sunt. ~
56 II, XXIX | integritate in partem schismatis abrumpamur, aut a vetustatis religione
57 II, XXXI | hic quoque interponere non abs re videtur. Ait enim in
58 I, XXV(36) | interea perpotet amarum Absinthi laticem, deceptaque non
59 I, XXV(36) | se extollit:.... Pueris absinthia tetra medentes Quum dare
60 I, VI | vero Haeretici judicantur; absolvuntur magistri, condemnantur discipuli;
61 I, XVII(27) | quod ipsi Deus ignoscat): absurdissimam aliam fabulam, et allegoriam
62 I, IX | invidentes, et reliqua. Quod si absurdum est, et omnibus ex aequo
63 II, XXXII | Quae omnia licet cumulate abundeque sufficerent ad profanas
64 I, XXV(35) | sequentibus numeris, de Scripturae abusu apud haereticos, ait Lirinensis,
65 I, XVII | dum gratia Dei insolentius abutitur, dum ingenio suo nimium
66 I, IX | catholicis, praeter id quod acceperunt nunquam licuit, nusquam
67 I, I | fideliter a sanctis patribus accepi litteris comprehendam, infirmitati
68 II, XXXI | quod ipsi a patribus non accepissent, et non solum in praesenti
69 II, XXIX(43) | depositioni subscripsissent, accesserunt alii Episcopi ad sanctam
70 I, XXIII | illis seminum primordiis accessu temporis evolvatur, et nunc
71 I, XXIV(34) | operationes justas, sed ex accidentia, quemadmodum posuerunt qui
72 I, XXVIII | ne hoc quasi perfunctorie acciperetur, adjecit: Si quis, inquit,
73 I, XXIII | detruncentur, ut mutilentur. Accipiant, licet, evidentiam, lucem,
74 I, IX | quod ab Ecclesia accepit accipiat? Clamat et repetendo clamat,
75 I, XXVIII | sibi magistrorum concilio, accipiendo, tenendo, tradendo firmaverint,
76 I, II | eodemque sensu universi accipiunt, sed ejusdem eloquia aliter
77 I, I | videantur. Scribant ii laute et accurate qui ad hoc munus vel ingenii
78 I, XVII(27) | inter veteres tamen nemo accuratius illo etiam litteralem Scripturae
79 I, XXIII | antiquitus informata et inchoata, accuret et poliat; si qua jam expressa
80 I, XXV | tunc amaritudo illa, tunc acerbitas, tunc rabies intelligetur,
81 I, VII(14) | cum amaritudine, rabie, acerbitate; dolose levia errata invidiosis
82 I, XXVIII | malo nescio an quicquam acerbius cogitari queat. ~Quod tamen
83 I, XXIII | surculis lolium repente atque aconita proveniant. Quodcumque igitur
84 I, VI(11) | coacta anno 256, Romae synodo acres aculeatasque dedit ad Africam,
85 I, XVII | ingemi, tam profundi, tam acris, tam elegantis ut omnes
86 I, IV | clerici, verberati levitae, acti in exilium sacerdotes, oppleta
87 I, XXVIII | secundo Prophetas (qualem in Actibus Apostolorum legimus Agabum),
88 I, XIV | substantiva, non denique quae cum actione desisteret, sed quae prorsus
89 I, XIV | utamur exemplis), cum actor tragicus Sacerdotem effingit
90 II, XXXI(47) | vestris, in omnibus quae acturi estis, praesto futurum non
91 I, VI(11) | 256, Romae synodo acres aculeatasque dedit ad Africam, ac Firmilianum,
92 I, XXV | praesenserit, nequaquam aculeos dentium pertimescat. Sed
93 I, II(4) | Ecclesiae filiis convenire acute ex ipsa haereticorum mente
94 I, XVIII(29) | Tertulliano eruditius, vel acutius; quando Apologeticus ejus,
95 I, XXIV | reatu praevaricationis Adae omne humanum genus denegavit
96 I, XXI | impudentiae incude, tanto adamante pertinaciae, qui tantis
97 I, XVII(26) | discrimen, oportet advertere Adamantium imperantibus Gallo et Volusiano
98 I, XVII(26) | discipulos: nostrum, qui vulgo Adamantius est dictus, de quo Porphyrius
99 II, XXXIII | quique etiam vociferantes et adclamantes, uno ore testificati sunt
100 II, XXXI | damnari. Omnes Episcopi adclamaverunt: Hae omnium voces sunt,
101 I, I | item, Verbis sapientium adcommoda aurem tuam, et item, Fili
102 I, XXIV(34) | veniret, compulerunt. Unde addebat, ut Irenaeus ait, «prophetas
103 II, XXXII | sermonem. Hic aliquis fortasse addubitet quinam sint illi quos habere
104 I, XXIII(30) | significantibus in exemplum adducat voces illas ab Ecclesia
105 I, IV | labefactatae sunt. Nec enim tantum adfinitates, cognationes, amicitiae,
106 I, XVII | nobilius saepius, ut ferunt, adfligeretur. Neque vero haec in illo
107 I, VI | Imo vero tanta vis ingenii adfuit, tanta eloquentiae flumina,
108 II, XXXIII | Patrum fidei inhaereant, adglutinentur, immoriantur, profanas vero
109 I, I | nomine Domini quod instat adgrediar, ut scilicet a majoribus
110 I, XXVIII | haereses nequaquam hac via adgrediendae sunt, eo quod prolixo temporum
111 II, XXX | amplior majorum numerus adhiberi potuerit, sed necesse non
112 II, XXX | doctrina haec putaretur, adhibita sunt etiam illa Cappadociae
113 II, XXX | testimonium perhiberent, adhibitus est a Meridie beatissimus
114 II, XXIX | promere videremur, exemplum adhibuimus sancti Concilii quod ante
115 I, I | temporis et opportunitas loci adhortatur. ~Tempus: propterea quod
116 I, VI | religiosor, eo promptius novellis adintentionibus contrairet. Exemplis talibus
117 I, XI | libidine novum nescio quid adinvenisset quo et cunctos labores suos
118 I, VI | forte tunc ipsi novitiae adinventioni patrocinia defuerunt? Imo
119 II, XXXII | praedicatores, an novitatis adinventores. Ipse dicat, dubitationem
120 II, XXXI | traditum teneretur, quod adinventum nuper, exploderetur? Post
121 I, XXVIII(40)| vigilanter occurrens, nullum aditum pestiferis conatibus patere
122 I, XXVIII | perfunctorie acciperetur, adjecit: Si quis, inquit, videtur
123 I, XIV(23) | Baluzius a sciolo quodam adjectam fuisse parenthesi Manichaeorum
124 I, XXII | coapta, adorna sapienter, adjice splendorem, gratiam, venustatem.
125 II, XXIX(42) | qui cognatum errori suo adjuvabant dogma, damnatur.» Vide eumdem
126 I, XXIV | rebus per actus singulos adjuvandum necessariam Dei gratiam
127 II, XXXIII | sunt; ut memoria mea, cui adminiculandae ista confecimus, et commonendi
128 I, XI | tantum nefas non mediocribus adminiculis utebatur. Nam erat et ingenii
129 I, XI | aliquandiu tanquam Catholicus administraret, subito, sicut malus ille
130 II, XXXI | exploderetur? Post quae admirati sumus et praedicavimus quanta
131 I, XVII | quanta apud omnes illius admiratio, quanta gloria, quanta gratia
132 I, XVII | in se pendentem Ecclesiam admiratione ingenii, scientiae, eloquentiae,
133 I, XI | praetereamus, in quo plus semper admirationis quam utilitatis, plus famae
134 I, XXIII | domesticis, et profana sacratis admisceri coeperint, proserpat hic
135 I, XXIII | proprietatem. Nam si semel admissa fuerit haec impiae fraudis
136 I, XXIII | praeterea permutationis admittat, nulla proprietatis dispendia,
137 I, VI | aliud rationem pietatis admittere, nisi ut omnia, qua fide
138 I, XXIII(30) | impietatis occasio, novitas admittitur: ubi autem religionis MAXIMA
139 I, XI | suos velut cujusdam leprae admixtione foedaret et committeret
140 II, XXVIII(41)| Hae duae lineae, quibus admonetur Lector de jactura secundi
141 I, XI(19) | qui in margine edit. suae adnotavit hic legendum aestus pro
142 I, I | tibi; seniores tuos, et adnuntiabunt tibi, et item, Verbis sapientium
143 I, XVII(26) | fuisse consecutum, sibique adolescenti valde notum; alterum vero
144 I, XXII | exsculpe, fideliter coapta, adorna sapienter, adjice splendorem,
145 I, XX | eant, qua redeant, quid adpetant, quid fugiant, quid teneant,
146 I, XX | ea quae incerta videntur adprobant; nunc irrationali metu,
147 II, XXX | orbis ita semper sensisse adprobaretur, lectae sunt quoque ibi
148 II, XXIX | fidem veram duobus his modis adprobent, primum divini Canonis auctoritate,
149 II, XXXI | praesumerent, nihil sibi penitus adrogarent, sed omnimodis praecaverent
150 I, XXVIII | audiri, sibi soli credi adrogaret, paulo post ait. An a vobis,
151 I, XVI | et divina homini et Deo adscribat humana. Nam propter eam
152 I, XII | adserit, cui principium adscribit ex Maria: et hoc omnimodis
153 I, XV | et quae carnis propria adscribuntur Deo. ~Inde est enim quod
154 I, XVII | philosophiae quae non penitus adsequeretur: cujus scientiae cum graeca
155 I, V | demens est qui eos, etsi adsequi non evaleat, non exoptet
156 I, VIII | Tremenda districtio, propter adserendam primae fidei tenacitatem,
157 I, XIII | rationem in anima denegando, et adserendo pro sensu mentis fuisse
158 II, XXXIII | contemnentes vetustatem, et adserentes novitatem, damnati fuissent,
159 I, V | suspiciones tam magno molimine adsererent, aut vero pro alicujus provincio
160 I, XI | quae sancti Moysi verbis adserta sunt, Ecclesiasticis aliquibus
161 I, XVII | argumentorum tantummodo nexibus adsertiones suas texuit? Imo plane nemo
162 I, XVII | initia habendam cunctis adsertionibus ejus fidem quivis ille facile
163 I, X | discipulum, quem doctorem et adsertorem veritatis putes, quem summa
164 I, VI | librorum filii regni erunt, adsertores vero gehenna suscipiet. ~
165 I, XVIII | philosophorum sectas, auctores, adsertoresque sectarum, omnesque eorum
166 I, VI | eloquentiae flumina, tantus adsertorum numerus, tanta verisimilitudo,
167 II, XXXI | errare et semper errasse adseveraret Ecclesiam, quae, ut ipsi
168 I, I | imbecillitas memoriae meae adsidua lectione reparetur. ~Ad
169 I, I | pernecessaria, quippe cum adsit in promptu unde imbecillitas
170 I, IV | universis mundi Ecclesiis adsociati sunt, soli ex illis omnibus
171 I, I | semper fidissimum, Christo adspirante condidimus; ut ibi depositis
172 I, XXIV | humanum genus denegavit adstrictum? Quis ante sacrilegum Arium
173 I, XXV | interpretatis errores suos adstruere conentur, non dubium est
174 I, XIV | Ita etiam Deus Verbum adsumendo et habendo carnem, loquendo,
175 I, XII | sociatus, postea in eum adsumentis Verbi persona descenderit;
176 I, XII | nunc in Dei gloria maneat adsumptus, aliquandiu tamen nihil
177 I, XXV | etiam Scripturae verbis 35 adumbrare conentur. ~Lege Pauli Samosateni
178 I, XVII(27) | caeteros furiosus Origenes adumbratam nescio quam speciem pro
179 I, XIV | sunt, non fallaciter et adumbrate, sed vere expresseque susciperet,
180 I, XIV | conversationis humanae, quasi adumbratus, non quasi verus homo fecerit;
181 I, XIII(22) | Athanasius in lib. de salutari Adventu, et in altero de incarnatione
182 I, XVIII(29) | partibus populos habent. Adventum Spiritus Sancti a Domino
183 I, I(3) | scriptionis genus cujusmodi sunt adversaria ad sublevandam memoriam. ~
184 I, XVII | ex ultimis mundi partibus advolavit? Quis Christianorum non
185 I, XI | ut doctrina ejus non tam aedificatio, quam tentatio potius Ecclesiastica
186 I, XI | quibus profecto summis aedificatoribus Ecclesiae par esse potuisset,
187 I, XVI(24) | ut non singulis tantum aegritudinibus utilia sint, sed omnibus
188 I, XI | demonstrentur exemplis. Aequa expostulatio, nec diu differenda.
189 I, XXVIII | rerum magister, summo studio aequalitatis et unitatis cultor existat;
190 I, XVII(27) | optandum sane est, ut paulo aequiores in Origenem fuissent nonnulli
191 I, XXVIII(40)| Loqueris de homonymis, et aequivocis: quomodo ergo te ipsi saltem
192 I, IX | absurdum est, et omnibus ex aequo imperata sunt, restat ut
193 I, VI(10) | respexisse decretum concedet aequus lector. Hinc non satis recte
194 I, XXII | plumbum aut fraudulenter aeramenta supponas: nolo auri speciem,
195 I, XX | conditio! quantis illi curarum aestibus, quantis turbinibus exagitantur? ~
196 I, V | haec fingimus. Quisquis hoc aestimat, beato saltem credat Ambrosio,
197 I, XXVIII | secretum sit; ne cum summo aeternae salutis periculo, juxta
198 I, I | quod in vitam proficiat aeternam; praesertim cum et appropinquantis
199 I, X | magistri veteris praepediris affectu. ~
200 I, XII(20) | tom. 11, Bibl. PP. dum affirmat hominem non errare circa
201 I, VI(10) | satis recte a P. Harduino affixum est tale Concilium ann.
202 I, XXIII(30) | legitimus illis vocibus affixus est sensus? quod fas semper
203 I, XXIV | solum tactu, sed etiam visu afflatuque percutiant. Quid est devitare?
204 I, XX | dubii et male penduli cordis afflictio divinae erga se miserationis
205 I, IX | superba, ut mihi non modo afirmari, sed ne refelli quidem sine
206 I, VI | Quid postremo? Ipsius Africani Concilii 13 sive decreti
207 II, XXXI(46) | per litteras invitavit cum Afris Praesulibus, et nominatim
208 I, IV(7) | parte majorem multitudinem Afrorum, seducta et oppressa jacebat.»
209 I, XXVIII | Actibus Apostolorum legimus Agabum), tertio Doctores, qui tractatores
210 I, XIV | gereret; et prorsus quod agebat, hoc etiam esset. ~Sicut
211 I, XXIV(32) | statuebat de illis perpetuo agendam esse poenitentiam. Pro minoribus
212 I, XXIV(34) | habebant, et ut liberos agere quae velint. Secundum enim
213 I, XII | quidem ad rem de qua nunc agimus non attinet. Propositum
214 I, XXV | ovili quadam sinceritate, agno illi immaculato, qui tollit
215 I, XXIV(32) | minoribus vero peccatis agnovit in Ecclesia dimittendi facultatem.
216 I, XXIII | igitur in hac Ecclesia Dei agricultura fide patrum satum est, hoc
217 I, VI(10) | editum est;» quibus verbis ad Agrippini respexisse decretum concedet
218 I, VI(10) | longa aetas, ex quo sub Agrippino bonae memoriae viro convenientes
219 I, VI | igitur venerabilis memoriae Agrippinus Carthaginensis 10 Episcopus,
220 I, XXII | seminaverat filius hominis in agro suo. Depositum, inquit,
221 I, XIII(22) | Verbi veluti secundariam aiebant; unde ex eorum mente in
222 I, XXVIII(40)| pseudodiacono Celedensi Anniano aiebat: «Copiosissime pascitur,
223 I, XIV | phantasiae praedicatores, aiunt Filium Dei Deum, personam
224 I, XVII | excitum se fama ipsius Alexandriam puerum fere perrexisse,
225 II, XXX | venerandus Cyrillus, qui nunc Alexandrinam illustrat Ecclesiam. ~Et
226 I, VI(11) | si fidem habemus Dyonisio Alexandrino in Epist. ad Xystum, statuit «
227 | alias
228 I, XVII | ad extremum tamen aut in alienam decidissent sectam, aut
229 I, VII | suis temerare oculis, neque alienis patere voluerunt, sed aversi,
230 I, VII | fraudulentiam qui cum sub alieno nomine haeresim concinnare
231 I, VI(11) | Firmilianum, Helenum Tarsi, aliosque Apostolicas litteras, et
232 | aliquam
233 I, XI | fuit, quem opinione vulgi aliquamdiu magnum humana magis fecerat
234 | aliquod
235 I, IV(7) | satisfiet, et desideriis aliquorum. Nam a multis saepe desideratum
236 | aliquos
237 I, XVII(27) | absurdissimam aliam fabulam, et allegoriam fallendis hominibus proposuit,
238 I, XVII(27) | peccatum sit ob frequentes allegorias, inter veteres tamen nemo
239 I, XVII(27) | Genesis: «Plerique, inquit, allegorice de Paradiso disputant, atque
240 I, X | quae vetus Testamentum allegorico sermone deos alienos appellare
241 I, XIII(22) | improvidis suaderent Verbum alterius esse a Patre substantiae,
242 I, VI(12) | quum ipsi haeretici proprio alterutrum ad se venientes non baptizent,
243 I, II | Scripturam sacram pro ipsa sua altitudine non uno eodemque sensu universi
244 I, XX | procellis, ut excussa in altum elatae mentis vela deponant,
245 I, XVII | quasi sui et leguntur et amantur; ut etsi in errore concipiendo
246 I, VII(14) | decet hominem, nempe cum amaritudine, rabie, acerbitate; dolose
247 I, XXV | dulcedinem praesenserit, amaritudinem non reformidet. Quod etiam
248 I, XXV | etiam interpretari, tunc amaritudo illa, tunc acerbitas, tunc
249 I, XX | reducant et teneant, atque amaros illos turbulentosque errorum
250 I, XXVIII | profanum et absque ulla ambage prodatur, et sine ulla retractatione
251 I, XIII(22) | quum ita sint, jam sine ambiguitate ulla facile dirimitur tota
252 I, XII(20) | Tametsi, inquit, Gregorii ambo etiam hac in parte erroris
253 I, XVII(26) | duos exstitisse Origenes, ambos Ammonii discipulos: nostrum,
254 I, V | plane, inquam, oh, venerande Ambrosi! Praedicamus plane, laudantesque
255 I, V | aestimat, beato saltem credat Ambrosio, qui, in secundo ad Imperatorem
256 I, IX | ait: Dico autem, spiritu ambulate, et desiderium carnis non
257 I, IX | vivimus spiritu, spiritu et ambulemus. Non efficiamur inanis gloriae
258 I, IV | adfinitates, cognationes, amicitiae, domus, verum etiam urbes,
259 I, XXVIII(40)| erroris assertor, quem dudum amissi Episcopatus intemperans
260 I, XXIII | non apponit superflua, non amittit sua, non usurpat aliena;
261 I, XVII(26) | exstitisse Origenes, ambos Ammonii discipulos: nostrum, qui
262 I, XVII | memorem, cujus fuit tam amoena, tam lactea, tam dulcis
263 I, XX | cujuspiam auctoritatem, non amorem, non ingenium, non eloquentiam,
264 II, XXX(44) | Synodo introducti. Et sane Amphilochii et Attici retinenda esse
265 II, XXX(44) | Constantinopolitano, et Amphilochio Iconii praesule, quorum
266 I, XXIII | semetipsum unaquaeque res amplificetur; ad permutationem vero,
267 II, XXX | pronuntiavit. ~Quanquam multo amplior majorum numerus adhiberi
268 II, XXVIII | Interlapsum est 41, neque ex eo amplius quicquam quam postrema particula
269 I, XXIII | minuit, nihil addit, non amputat necessaria, non apponit
270 I, IX | licet, nunquam licebit; et anathematizare eos qui annuntiant aliquid
271 I, IX | quod annuntiatum fuerat, anathematizari; nunc vero jam non jubetur.
272 I, IX | novum dogma annuntiaverit, anathematizetur. Et contra reclamant ranae
273 II, XXXI(47) | Ferrandus in Ep. ad Pelagium et Anatolium, S. R. E. Diaconos, alia
274 I, XVII(27) | capitula exponit Epiphanius in Anchoratu numer. 54 et 62, exordia
275 I, VIII | Etiamsi Petrus, etiamsi Andreas, etiamsi Joannes, etiamsi
276 I, II | tantos tam varii erroris anfractus, ut propheticae et apostolicae
277 I, XXVI | evecti manibus, id est, angelica protectione servati, nunquam
278 I, VIII | commemorasse naturam, nisi angelicam quoque excellentiam comprehendisset.
279 I, XXVI | divinitus dispensentur ut angelicis evecti manibus, id est,
280 I, XVI | et omnino supernae illi angelorum laudationi comparanda confessio,
281 I, XXIV(34) | conceptionem, per hanc dicebat angelos atque archangelos conditos;
282 I, XXV | Satanas transfigurat se in angelum lucis. Non est ergo magnum
283 I, IV(7) | in particula Africae, in angulo parvae regionis, apud vos
284 I, II(4) | Ecclesia, et non coarctanda in angulum parvae regionis, vel in
285 I, XI | aestus 19 et magnas generavit angustias; quippe cum eos huc Ecclesiae
286 I, XXVIII | ipsius temporis vetantur angustiis, ac priusquam manante latius
287 I, XIII(22) | passum asseruere in carne; ac animae instar fuisse corpori divinitatem
288 I, XXIII | eademque sententia. Imitetur animarum religio rationem corporum:
289 I, XIII | duplici diversaque subsistens animi corporisque natura. Ita
290 II, XXX(44) | exhibentem, qui a Baronio in annalibus frequenter appellatur Collectio
291 I, XXVIII(40)| pseudodiacono Celedensi Anniano aiebat: «Copiosissime pascitur,
292 I, XXIII | decet profectuum leges, ut annis scilicet consolidetur, dilatetur
293 I, XXIII | rationem corporum: quae licet annorum processu numeros suos evolvant
294 I, XVII(25) | Vixit annos 69, quum labore confectum
295 I, VI(10) | libro de Baptismo edito post annum Chr. 200: «Circa haereticos
296 I, IX | et anathematizare eos qui annuntiant aliquid praeterquam quod
297 I, IX | tunc jubebatur, si quis annuntiasset praeterquam quod annuntiatum
298 I, XXVIII(37)| contra Apostolum nova dogmata annuntient, quod probarat exemplis
299 I, IX | Ecclesiam annuntiatum est annuntiet, vel tantae levitatis qui
300 I, IV | vesaniae universorum sanitas anteferretur. Item quando Arianorum venenum
301 II, XXXI(47) | dubito, novas doctrinas, et antehac Ecclesiasticis auribus inusitatas,
302 I, III | sanitatem universi corporis anteponat? ~Quid si novella aliqua
303 | antequam
304 II, XXXII | Epistola quam de causa Nestorii Antiocheno misit Episcopo: Ergo, inquit,
305 II, XXIX | Ephesum celebratum est Basso Antiochoque Consulibus: ubi cum de sanciendis
306 II, XXXI | sententia est. Vult etenim antiquae fidei dogmata confirmari,
307 I, VI | tanquam superflua, abolita, antiquata calcata sunt. ~Et, o rerum
308 I, XXVIII | Atque ideo quascumque illas antiquiores vel schismatum vel haereseon
309 II, XXVIII(41)| Commonitorii, exstant in antiquis editionibus, itemque in
310 I, XXI | vocum novitates: Non dixit antiquitates, non dixit vetustates; imo
311 I, IV(6) | substituendo notius nomen antiquo. At ingenue nihilominus
312 I, XXVIII(37)| eorum consensu atque decreto antiquum dogma firmaretur.» ~
313 I, XXIII(30) | veritati fieret; ut aliquando antiquus fidei sensus, novae appellationis
314 I, IV(6) | Majorini. Hinc in relatione Anulini Proconsulis ad Constantinum
315 I, XVIII | victoriae. Sciunt hoc Marciones, Apelles, Praxeae, Hermogenes, Judaei,
316 I, XXVIII | Prophetarum mysteria populis aperiantur. ~Hos ergo in Ecclesia Dei
317 I, XXV | tunc profanae novitates aperientur; tunc primum scindi sepem
318 I, V | non Angeli, non Archangeli aperire ausi sunt: soli Christo
319 I, IV(7) | sunt, qui scriptis illorum aperirent fraudes ac dolos, convincerentque
320 I, III | pariter uno eodemque consensu aperte, frequenter, perseveranter
321 I, IX(17) | coeno, sicut de quibusdam in Apocalypsi legimus, velut una ranarum
322 I, XIII | XIII. Haec ergo Nestorius, Apollmaris, Photinus adversus Catholicam
323 I, XVIII(29) | et septimum quem adversus Apollonium composuit.» Dolendus sane
324 I, XVIII(29) | eruditius, vel acutius; quando Apologeticus ejus, et contra Gentes libri,
325 I, XXIV(32) | atrociora illa peccata, apostasiae nempe a fide, homicidii,
326 I, II(4) | Christiani nomen invidit Julianus Apostata. At Romanae Ecclesiae filiis
327 I, XXVIII | queat. ~Quod tamen juxta apostolicam comminationem Pelagiano
328 I, VI(11) | Helenum Tarsi, aliosque Apostolicas litteras, et si fidem habemus
329 II, XXXII | permixtione turbetur. Omnino apostolice: ut majorum credulitatem
330 II, XXXIII | XXXIII. Quibus apostolicisque catholicis decretis quisquis
331 I, XXI | mordebit eum serpens, et illud apostolicum, quo omnes omnium haereseon
332 I, XXVIII(40)| primum superbissimam haeresim Apostolicus gladius detruncasset.» Et
333 I, X | propter scientiae gratiam ab Apostolo etiam prophetae nuncupantur,
334 II, XXXI(46) | at quo anno incertum est, apparet tamen circa ann. Ch. 430.
335 I, XXVIII | Doctores, qui tractatores nunc appellantur, quos hic idem Apostolus
336 I, X | allegorico sermone deos alienos appellare consuevit, eo quod scilicet
337 I, IX(17) | infectum. Poterat addere, appellari etiam ranam a Gelasio. «
338 I, XXIV(33) | quos Manichaeorum cognatos appellat S. Leo in ep. olim 93, nunc
339 I, II(4) | Ariani. Vos vero soli nos appellatis Traducianos, sicut illi
340 I, XXIV(31) | hanc causam á Lirinensi appelletur prodigiosus, incertum est;
341 I, XXVI | Scripturarum testimoniis appetivit? Si, inquit, filius Dei
342 I, XXIII | amputat necessaria, non apponit superflua, non amittit sua,
343 I, XXVIII(39)| Apposite haec praescribit Lirinensis
344 I, VII | erratum sancti viri nec approbasse nec prodidisse 14; atque
345 I, I | aeternam; praesertim cum et appropinquantis divini Judicii terribilis
346 I, XX | deinceps vivae et salientis aquae fluenta potare. Dediscant
347 I, XXI | occultos libenter attingite, et aquam dulcem furtim bibite. Quid
348 I, XI | Nam quis eum facile errare arbitraretur quem tanto Imperii judicio
349 II, XXIX | divina pro suo plerique arbitratu interpretantes, varias opiniones
350 I, XIV(23) | Arbitratur Baluzius a sciolo quodam
351 I, X | aliqua revelatione docere arbitrentur. Quid deinde? et praedixerit,
352 I, XXVIII | temere contemnendum forte arbitretur, ait in prima ad Corinthios
353 I, XXIV | virtutem liberi praesumpsit arbitrii ut ad hoc in bonis rebus
354 I, XXVI | malo more interpretatis, ex arce catholica in haereseos barathrum
355 I, XVII | plane talem tantumque qui arcem totius scientiae condidisset.
356 I, V | Potestates, non Angeli, non Archangeli aperire ausi sunt: soli
357 I, XXIV(34) | hanc dicebat angelos atque archangelos conditos; a quibus fabricatus
358 I, XVII | elimpidavit, quae factu ardua non ut facillima viderentur
359 I, XX | magno molimine excutitur ab area quod nullo pondere intra
360 I, XX | quod nullo pondere intra aream tenebatur. Namque alii illico
361 I, XII(20) | hac in parte erroris illum arguant.» Sed praeter Gregorios
362 II, XXXII | Gallorum sacerdotibus misit, arguens eorum conniventiam quod
363 I, II(4) | particulam; alioquin ut recte arguit Optatus lib. 2 de Schism.
364 I, XII(20) | sed ex humanis inventis argumenta petebat,» quemadmodum ait
365 I, V(8) | docti et parum cauti: ab Arianis autem missi senes, callidi,
366 I, V(8) | exstiterunt.» At cognito dolo Ariminenses Episcopi contestabantur
367 II, XXIX | novitas in modum perfidiae Ariminensis obreperet, universis sacerdotibus,
368 I, V(8) | Intelligit Ambrosius Episcopos Arimino lapsos anno Christi 359,
369 I, XXVIII(40)| An forte et categorias Aristotelis, antequam tuos libros legant,
370 I, XXIV | adstrictum? Quis ante sacrilegum Arium trinitatis unitatem discindere,
371 I, II | Donatus exponit, aliter Arius, Eunomius, Macedonius; aliter
372 I, XXVIII(40)| debilitatum ictibus movit arma Leo, teste altero Prospero
373 I, XXV | coelestis eloquii velut quodam aromate aspergunt, ut ille qui humanum
374 I, IV(7) | ipse ab aliqua occasione arrepta respondit. Quo modo, inquit
375 I, VI | jactitant, in sempiternum neget arsuros esse cum diabolo? ~
376 I, XXIII(30) | Joannes Clericus, tomo primo Artis Criticae, ubi culpat voces
377 I, XXIII | tamen. ~Quot parvulorum artus, tot virorum; et si qua
378 I, XV | unitate personae, non ab ascensu, vel resurrectione, vel
379 I, XI | favore in sacerdotium fuisset ascitus, et aliquandiu tanquam Catholicus
380 II, XXIX | ante triennium 42 ferme in Asia apud Ephesum celebratum
381 I, XXV | eloquii velut quodam aromate aspergunt, ut ille qui humanum facile
382 I, V(8) | suspicatos, quae flentes asserebant parati, et subscriptionem
383 I, XII | generatus ex matre. Atque ideo asserit sanctam Mariam non Theotocon,
384 I, XXVIII(40)| jactantissimus Pelagiani erroris assertor, quem dudum amissi Episcopatus
385 I, XIII(22) | Patre substantiae, passum asseruere in carne; ac animae instar
386 I, XVIII(29) | quam in Apostolos fuisse asserunt: secundas nuptias pro fornicationibus
387 I, XXI | quae aliter perfici nisi assidua emendatione, imo potius
388 II, XXXIII | confecimus, et commonendi assiduitate reparetur, et prolixitatis
389 I, XXVI | in quibus scribitur: Tunc assumpsit illum Diabolus, id est,
390 I, II(4) | Op. Imperfecti num. 75: «Athanasianos, inquit, vel Homousianos
391 II, XXX(44) | Ordinis, quia post Petrum, et Athanasium memorandi erant Julius,
392 I, XXIV(32) | concessam potestatem, ut atrociora illa peccata, apostasiae
393 I, XIII(22) | corporalis poenae congemuerit atrocitatem.» Quae quum ita sint, jam
394 I, XXVI | nobis doctrina loci istius attendenda atque retinenda est, ut
395 I, XXV | denique et Salvator clamabat: Attendite vobis a pseudoprophetis,
396 I, II | igitur magno studio et summa attentione perquirens a quamplurimis
397 I, I | fraudulentia multum curae et attentionis indicat. ~Locus 1 autem,
398 II, XXX(44) | Et sane Amphilochii et Attici retinenda esse testimonia
399 II, XXX(44) | Nyssenus, non praetermisso Attico Episcopo Constantinopolitano,
400 I, XII | rem de qua nunc agimus non attinet. Propositum etenim nobis
401 I, XXI | Panes occultos libenter attingite, et aquam dulcem furtim
402 I, XVIII(29) | accepit exordium, Montano auctore, Prisca Maximillaque insanis
403 I, XXIV | occulta successione manavit) auctorem malorum 34, id est, scelerum,
404 I, IX | Catholicis: Nobis, inquiunt, auctoribus, nobis principibus, nobis
405 I, VI | prophanae novitatis conteratur audacia. ~Neque hoc sane novum.
406 I, IX | estne aliquis vel tantae audaciae qui praeter id quod apud
407 I, V | sacerdotalem quis nostrum resignare audeat, signatum a Confessoribus,
408 II, XXXI | ipsa in unum congregatio audendi ab se aliquid et statuendi
409 I, XXVI | Haeretici decipere consueverunt. Audent etenim polliceri et docere
410 I, XXV(36) | Natura rerum, definire non audeo; similia tamen sunt his,
411 I, X | documento satisfaciendum est. ~Audiamus ergo sanctum Moysen; et
412 I, XVI(24) | omnes scholae prodeant: audiant unum ingenitum Deum patrem,
413 I, XXI | ignoratamque doctrinam? ~Audias etenim quosdam ipsorum dicere:
414 I, XXI | latenter docete; ne mundus audiat, nec Ecclesia sciat: paucis
415 I, XXVIII(37)| prudenter hic monet, haud audiendos esse illos, qui constanter
416 I, XII(20) | libros illius. Hinc minime audiendus Leontius in lib. de sectis
417 I, XXVIII | sententiae communione desciverit, audiet illud ejusdem Apostoli:
418 I, VIII | devenissent, cumque his auditis Galatae nausea quadam veritatis
419 I, X | constitutus, quem discipuli vel auditores sui ex aliqua revelatione
420 I, XI | commonemur. Etenim ipse auditoribus suis magnos aestus 19 et
421 I, XVI | divinitatis corruptionem, et auferenti perfectae humanitatis proprietatem.
422 I, I | terribilis quaedam exspectatio augeri efflagitet studia Religionis,
423 I, IV(7) | ut refert Possidius in Augustini Vita cap. 7, dum ait: «Per
424 I, IX(17) | Milevitano lib. 7, num. 4, vel Augustino lib. 2 cont. Ep. Petiliani
425 II, XXXI(46) | Capreolus Aurelio successit, at quo anno incertum
426 I, I | Verbis sapientium adcommoda aurem tuam, et item, Fili mi,
427 I, XXII | aeramenta supponas: nolo auri speciem, sed naturam plane.
428 II, XXXI(47) | et antehac Ecclesiasticis auribus inusitatas, priscae auctoritatis
429 I, XXIV(33) | Prosper in Chronico ad Coss. Ausonium, et Olybrium: Ea tempestate
430 I, XVI(24) | in se virtutem generalis auxilii; ita et fides catholica
431 I, VII(14) | superjecto dorsis pallio aversos operuisse est, ut Gregorius
432 I, XXIII | sacrarium veritatis. Sed avertat hoc a suorum mentibus nefas
433 I, VII | veritate quidem auditum avertentes, conversi vero ad fabulas,
434 I, XX | Namque alii illico prorsus avolant; alii vero tantummodo excussi,
435 I, XXIII | paradiso de cinnamomi et balsami surculis lolium repente
436 I, VI(13) | Augustinus lib. 2 et 3, de Bapt. cont. Donatist. ~
437 I, VI(10) | lapsus est circa haereticorum baptisma, ait in libro de Baptismo
438 I, XV | unum scilicet post tempus baptismatis, duos vero sub tempore nativitatis.
439 I, VI(10) | Concilia, primum de haereticis baptizandis ab Episcopis Proconsularis
440 I, VI(10) | aut repentina res est, ut baptizandos censeamus eos, qui ab haereticis
441 I, VI(12) | alterutrum ad se venientes non baptizent, sed communicent tantum.»
442 I, XXIV | inflammata in omnia turpitudinum barathra inexhausta cupiditate rapiatur.
443 I, XXVI | arce catholica in haereseos barathrum infelix anima praecipitetur. ~
444 II, XXX(44) | testimonia illa exhibentem, qui a Baronio in annalibus frequenter
445 I, XI(19) | Unde confirmatur conjectura Barthol. Petri Duac., qui in margine
446 I, XXIV(33) | nacta sunt, ut Saturninum, Basilidem, hujusque filios Epiphanem,
447 I, XXIV | quasi scorpionem, quasi basiliscum, ne te non solum tactu,
448 II, XXIX | apud Ephesum celebratum est Basso Antiochoque Consulibus:
449 I, VII | maledictis obligarentur, beatis illis fratribus multum longeque
450 I, XV | sui, munere verissime ac beatissime theotocos confitenda; sed
451 I, VI | Episcoporum et Martyrum lumen beatissimum Cyprianum cum caeteris collegis
452 I, V | Quisquis hoc aestimat, beato saltem credat Ambrosio,
453 II, XXXIII | prophetas, praecipueque tamen beatum Apostolum Paulum, velut
454 I, XXIII(30) | adversum novos hostes nova bella, nolo adversum novas insidias
455 I, IV | Arianorum novitas, velut quaedam Bellona aut furia, capto primo omnium
456 I, XVI | Beata igitur ac veneranda, benedicta, et sacrosancta, et omnino
457 I, VII | idcirco beata in posteros benedictione donati sunt. Sed ad propositum
458 I, VII | et per dulces sermones et benedictiones seducunt corda innocentium.
459 I, VIII | praeterquam quod accepistis, benedictus sit, laudetur, recipiatur;
460 I, XIII(22) | quam Claudianus Mamertus, Berengarius ac Joannes quidam apud Philippum
461 I, XXII | esto spiritalis tabernaculi Beseleel, pretiosas divi dogmatis
462 I, XXVIII(40)| Catholicos de rejectione fallacis bestiae fecit gaudere, quasi tunc
463 II, XXXI(46) | disciplinae observantia, Besulam Carthaginensem Diaconum,
464 I, XXI | et aquam dulcem furtim bibite. Quid deinde? At ille, inquit,
465 I, V | depulit, non minae, non blandimenta, non vita, non mors, non
466 I, XXIV | tractu ignorasse, errasse, blasphemasse, nesciisse quid crederet,
467 I, XXVIII(40)| Copiosissime pascitur, ut alienae blasphemiae verba frivola subministret.» ~
468 I, XVII | esse tentationi: qui multis blasphemiarum vulneribus scatentes, non
469 I, XII | arte machinatus est, ut per bona facilius suaderet et mala,
470 I, VII | loquentes quae non oportet: qui bonam conscientiam repellentes,
471 I, IV | prophanaque omnia, nullum boni et veri gerere discrimen,
472 I, IV | quemadmodum scilicet deinceps, bono more, unius aut certe paucorum
473 I, IV(6) | Nigris. Vide Augustinum in Brev. Collat. diei tertiae cap.
474 I, IV(6) | Ecclesiae Catholicae criminum Caeciliani traditus a parte Majorini.»
475 I, V | antiquam lucem a novitatis caecitate revocaret. Sed in hac divina
476 I, XXV | terminos, tunc Catholicam fidem caedi, tunc Ecclesiasticum dogma
477 I, XIII(22) | Dominus Jesus Christus, dum caeditur, dum suspenditur, dum crucifigitur,
478 I, II | aliter Jovinianus, Pelagius, Caelestius; aliter postremo Nestorius.
479 II, XXX | Nazianzo; Sanctus Basilius, Caesareae Cappadociae Episcopus et
480 I, XIII(22) | Sensus ergo est: Passio qua caesus est Christus, fuit ex parte
481 I, XXVIII | hujus Commonitorii modus; ut caetera quae sequuntur, ab alio
482 I, VI | sacrilegus qui Donatistas et caeteras pestes, quae illius auctoritate
483 I, XVIII | Judaei, Gentiles, Gnostici, caeterique; quorum ille blasphemias
484 I, XIX | His igitur tot ac tantis caeterisque ejusmodi Ecclesiasticorum
485 I, X | Photinum, Apollinarem, caeterosque ejusmodi. Quid postea? Et
486 I, XXVIII | volumina vitiare conentur. Caeterum dilatatae et inveteratae
487 I, XXVIII(40)| aberrationes, ob quas alter Cain profugus, et extorris a
488 I, IV | monstratum est quantum invehatur calamitatis novelli dogmatis inductione.
489 I, VI | superflua, abolita, antiquata calcata sunt. ~Et, o rerum mira
490 I, XXV | dubium est quin auctoris sui callida machinamenta sectentur,
491 I, V(8) | Arianis autem missi senes, callidi, et ingenio valentes, veterno
492 I, XI | maximum, quo insanas Porphyrii calumnias magna probationum mole confudit.
493 I, VII | impietatem, et sermo eorum ut cancer serpit 15. Bene autem quod
494 I, VI | qui modum septemplicis candelabri septenâ sancti Spiritus
495 I, XIII | Catholicam fidem rabidi canes latrant: Photinus, Trinitatem
496 I, XXV(36) | tamen sunt his, quae iste canit, dum praeter meritum se
497 I, I | fieri possit illud quod canitur in psalmo: Vacate, inquit,
498 I, XXVIII | exponere, statim interpretando Canoni majorum sententiae congregandae
499 II, XXIX | adprobent, primum divini Canonis auctoritate, deinde Ecclesiae
500 I, XXVIII(39)| lector doctiss. virum Melch. Canum liber 7 de locis Theol.
|