11-canum | capac-delap | delec-facul | faeto-invit | invol-obtin | obvol-propr | prors-solem | solen-zizan
bold = Main text
Pars, Caput grey = Comment text
1001 I, XXI | discite furtim atque secretim: delectabit enim vos. Et item: Cum didiceritis,
1002 I, V | fidelium lacrymarum fonte, deleret, universum postremo jam
1003 I, XXIV(32) | remitteret, quum talium delictorum venia esset soli Deo reservata.
1004 I, XVIII(29) | ejus prophetissas venisse delirant.» Vixit Tertullianus usque
1005 I, IX(17) | Picenum constitutos, vocat delirum quemdam senem Pelagianum
1006 I, XIV | Manichaeorum sit ista dementia; qui phantasiae praedicatores,
1007 I, XXIII | triticei quoque dogmatis frugem demetamus; ut cum aliquid ex illis
1008 I, XXVI | doctrina et traditione demitte. Ac si quis interroget quempiam
1009 I, IV | prophanatae virgines, monasteria demolita, disturbati clerici, verberati
1010 I, XXIV | esse luce clarius exempla demonstrant. Quis enim unquam ante profanum
1011 I, II(4) | ipsa haereticorum mente demonstrat Augustinus lib. Op. Imperfecti
1012 I, XIII | etiam humanae conditionis demonstratur exemplo. ~Neque enim in
1013 I, XXVIII | consequens esse video ut exemplis demonstrem quonam modo prophanae Haereticorum
1014 I, XI | Ecclesiasticis aliquibus demonstrentur exemplis. Aequa expostulatio,
1015 I, XII | quibus evidenter ac perspicue demonstretur illud quod Moyses ait, quia
1016 | demum
1017 I, VII(14) | historia ut illicitas. At demus magnorum hominum esse castiganda
1018 I, XIII(22) | sensu, dolore, tolerantia demutata est; sed vera non fuit ex
1019 I, XIII(22) | fuit ex parte Verbi, quod demutationis effectibus caruerit: et
1020 I, XIII | atque rationem in anima denegando, et adserendo pro sensu
1021 I, V | Quomodo fidem eorum possumus denegare quorum victoriam praedicamus?»~
1022 I, XXIV | Adae omne humanum genus denegavit adstrictum? Quis ante sacrilegum
1023 I, XV | catholicissime credatur, impiissime denegetur. ~Quae cum ita sint, absit
1024 I, XXV | praesenserit, nequaquam aculeos dentium pertimescat. Sed quid ait
1025 I, VI(12) | Deperdita epistola sententiam servatam
1026 I, V | acerbitatem temporis ipse deplorans, ait: Sed jam satis, inquit,
1027 I, XX | altum elatae mentis vela deponant, quae male novitatum ventis
1028 I, XVII | gratiae virum aut facile deponeret, ac non illa potius uteretur
1029 I, XXV | manente luporum ferocia, deponunt lupinam speciem, et sese
1030 II, XXXI(46) | duce omnia vastantibus ac depopulantibus, Primas Synodum haud cogere
1031 I, XII | XII. Hic a me forsitan deposcatur ut horum quos supra commemoravi
1032 II, XXIX(43) | Postquam hi omnes Nestorii depositioni subscripsissent, accesserunt
1033 I, I | adspirante condidimus; ut ibi depositis vanitatis ac superbiae flatibus,
1034 I, XXIII | Ecclesia, sedula et cauta depositorum apud se dogmatum custos,
1035 II, XXIX(43) | itaque, qui ipsum Nestorium deposuerunt, plures quam du centi exstitere:
1036 I, XXVIII | concordantibus sibimet sententiis et deprehendantur et condemnentur. Quae tamen
1037 I, III | provinciae alicujus error deprehendatur? ~Tunc omnino curabit ut
1038 I, XXVII | exsurgentium Haereticorum deprehendemus errores. ~
1039 I, XII(20) | libros, in quibus erratum deprehendit Nazianzenus: nisi forte
1040 I, V | fidei majorum nulla vis depulit, non minae, non blandimenta,
1041 I, IV | Tunc temeratae conjuges, depullatae viduae, prophanatae virgines,
1042 I, XIII(22) | dum et poenali ministerio desaevit, et virtus corporis sine
1043 I, XII | adsumentis Verbi persona descenderit; et licet nunc in Dei gloria
1044 I, XXVIII | eorum sententiae communione desciverit, audiet illud ejusdem Apostoli:
1045 I, I | tradita et apud nos deposita describam, relatoris fide potius quam
1046 II, XXXII | profanitates coeni permixtione describeret. Sed et sanctus Papa Coelestinus
1047 I, XXIV(33) | nefanda dogmata, quae late describuntur ab Irenaeo, Epiphanio, et
1048 I, XXVIII(39)| sin reprobari, tuto jam deserat; quod innuit quum ait: Aut
1049 I, XVII | doctoribus Ecclesiae fidem deserere debere. Sed ego ita arbitror,
1050 I, IV | protrusi atque extorres, inter deserta, speluncas, feras, saxa,
1051 I, IV(7) | aliquorum. Nam a multis saepe desideratum est, ut ad eruendam veritatem,
1052 I, VII | coacervarant sibi magistros ad sua desideria, a veritate quidem auditum
1053 I, IX | autem, spiritu ambulate, et desiderium carnis non perficietis,
1054 I, XIV | sacerdos aut rex est. ~Nam desinente actu simul et ea quam susceperat
1055 I, XIII | aliquando corpus, corpus esse desistat. ~Quod etiam humanae conditionis
1056 I, XIV | denique quae cum actione desisteret, sed quae prorsus in substantia
1057 I, XIV | quam susceperat persona desistit. Absit hoc a nobis nefarium
1058 I, XXIII(30) | bonis omnibus, ne fucus a desperatis hominibus veritati fieret;
1059 I, XXV | ille qui humanum facile despiceret errorem, divina non facile
1060 I, XX | philosophiam; sed haec cuncta despiciens, et in fide fixus, stabilis,
1061 I, XXVIII(40)| occupationem longe ante ei destinarat Augustinus, ut genio et
1062 I, IV | subjugasset, nequaquam deinceps destitit universa miscere atque vexare,
1063 II, XXXII | antiquam fidem silentio destituentes, profanas novitates exsurgere
1064 I, VI | laudata novitatis professio destituisset. ~Quid postremo? Ipsius
1065 I, XIII(22) | errorem assumptae humanitatis destruentem fidem praeter Lirinensem
1066 I, VI | illa conspiratio nullo modo destrui potuisse videatur nisi sola
1067 I, VII | etiam censura Apostolicae deterret auctoritatis. Scitum enim
1068 I, IV | constituti, profano schismate detestato, universis mundi Ecclesiis
1069 II, XXXIII | vero profanorum novitates detestentur, horrescant, insectentur,
1070 I, XXIII | partes ac formas numerus detexat aetatis quas in parvulis
1071 I, XXIII | quippiam membrorum numero vel detrahatur, necesse est ut totum corpus
1072 I, XXI | Religioni addere, mutare, detrahere; quasi non coeleste dogma
1073 I, XVIII | Se quenti, inquit, errore detraxit scriptis probabilibus auctoritatem 28.
1074 I, XXVIII(40)| haeresim Apostolicus gladius detruncasset.» Et quoniam fallax hereticus
1075 I, XXIII | ut commutentur, nefas ut detruncentur, ut mutilentur. Accipiant,
1076 I, X(18) | Deut. 13. ~
1077 I, XIX | evidenter advertere, et secundum Deuteronomii leges luce clarius intelligere
1078 I, X | observentur. ~Scribit ergo in Deuteronomio beatus Moyses: Si surrexerit,
1079 I, I | nobis, in manus sanctorum devenerit, nihil in eo temere reprehendant,
1080 I, VIII | circumferendo, etiam ad Galatas devenissent, cumque his auditis Galatae
1081 I, XXVIII | processit, aut in vos solos devenit? Et ne hoc quasi perfunctorie
1082 I, VI | reliquos omnes tantum fidei devotione vinceret quantum loci auctoritate
1083 I, XXVI | loquuntur, membra scilicet diaboli membris Christi, perfidi
1084 I, VI | sempiternum neget arsuros esse cum diabolo? ~
1085 I, XXVI | catholicam fidem viderimus, diabolum per eos loqui minime dubitemus.
1086 I, XXVIII(40)| his insidiis Sixtus Papa Diaconi Leonis hortatu vigilanter
1087 II, XXXI(47) | Pelagium et Anatolium, S. R. E. Diaconos, alia tamen latinitate. ~
1088 II, XXXI(46) | Besulam Carthaginensem Diaconum, ad Synodum dirigere; cujus
1089 I, XXVIII(40)| sunt nisi prius ad scholas Dialecticorum, ubicumque terrarum potuerint
1090 I, V(8) | ut loquitur Hieronymus in Dialogo cont. Luciferianos. ~
1091 II, XXXII | dicenda credamus et tenenda dicamus. Quae sunt tandem illa credenda
1092 I, XXVIII | vos, fratres, ut id ipsum dicatis omnes, et non sint in vobis
1093 I, XV | impleta, scientia creata dicatur; sicut in praescientia manus
1094 I, XVII | XVII. Dicebamus ergo in superioribus quod
1095 I, IV(6) | circa ann. Ch. 370, jam dicebatur Donati pars; «quasi vere,
1096 I, XIII | Apollinaris, convertibilem Verbi dicendo naturam, et duas in Christo
1097 I, I | Interroga patres tuos, et dicent tibi; seniores tuos, et
1098 I, IV(6) | ejus sectatores, quum primo dicerentur ex parte Majorini. Hinc
1099 I, XVII(26) | qui vulgo Adamantius est dictus, de quo Porphyrius tradit
1100 I, XX | potare. Dediscant bene quod didicerant non bene; et ex toto Ecclesiae
1101 I, XXI | delectabit enim vos. Et item: Cum didiceritis, latenter docete; ne mundus
1102 I, I | paulatim, recolendo quae didici, emendare et implere quotidie,
1103 I, XXII | venerabatur. Eadem tamen quae didicisti doce, ut cum dicas nove,
1104 I, VII | praeter doctrinam quam ipsi didicistis, faciunt; et declinate ab
1105 I, V(8) | ejurare coegit Constantius die 10 Oct. ejusdem anni, dum
1106 I, IV(6) | Augustinum in Brev. Collat. diei tertiae cap. 12 et 17, et
1107 I, XXI | regula, sed nova ac nova in diem quaerant, semperque aliquid
1108 I, XVII | totius scientiae condidisset. Dies me citius defecerit quam
1109 I, VII | oportebat, rediviva opinione diffamant, sequentes omnino vestigia
1110 I, XI | Aequa expostulatio, nec diu differenda. Nam ut a proximis et manifestis
1111 I, XIII | necessario utriusque substantiae differentia permanebit. ~Ita in Christo
1112 I, XVI | neque item personae unitas differentiam confundat substantiarum.
1113 I, XVII | Quae non ille persuasu difficilia disputandi viribus elimpidavit,
1114 I, XXVII | sollicite observatis, non magna difficultate noxios quosque exsurgentium
1115 I, II(4) | Prophetarum vaticinia per Orbem diffundenda erat Ecclesia, et non coarctanda
1116 I, II(4) | sit rationabilis et ubique diffusa.» Quod nomen quia honorificum,
1117 I, XX | quantitatem quae nec occidat nec digeratur, nec mori cogat nec vivere
1118 I, X | Recta interrogatio et digna quae diligentius atque uberius
1119 I, VII | ego nequitiam duplici odio dignam judico, vel eo quod haereseos
1120 I, XIV | naturae, hoc omnino praestare dignatus est ut hominem perfectum
1121 I, VI(10) | sane quid custodiendum sit digne quis retractet? ad nos enim
1122 II, XXX | sapientiae merito, fratre Basilio dignissimus. ~Sed ne sola Graecia aut
1123 I, V | tenacitate tanto munere Dominus dignos judicavit ut per eos prostratas
1124 I, XXV | gregem Christi quaqua possunt dilacerant? Sed ut fallacius incautis
1125 I, XXVIII | vitiare conentur. Caeterum dilatatae et inveteratae haereses
1126 I, XXIII | annis scilicet consolidetur, dilatetur tempore, sublimetur aetate,
1127 I, XIX | Providentia divina patiatur, utrum diligamus Deum an non in toto corde
1128 I, XX | Ecclesiam, qui Christi corpus diligit, qui divinae Religioni,
1129 I, XXVIII | dogmatis antiqua veritate dimissa, unius hominis novitium
1130 I, XX | fugiant, quid teneant, quid dimittant. ~Quae quidem dubii et male
1131 I, XXIV(32) | peccatis agnovit in Ecclesia dimittendi facultatem. Vide Petavium,
1132 I, XXVI | universalem et antiquam fidem dimittere debeam? statim ille: Scriptum
1133 I, XII(20) | Miror doctissimum virum Dionysium Petavium tom. 5. Theolog.
1134 II, XXXI(46) | Carthaginensem Diaconum, ad Synodum dirigere; cujus legationis meminit
1135 I, XXI | se praetereuntes viam qui dirigunt iter suum? Qui est, inquit,
1136 I, XIII(22) | ambiguitate ulla facile dirimitur tota controversia, quam
1137 I, VIII | exclusus, ne unius ovis dirum contagium innoxium gregem
1138 I, XVII | Magna profecto res, et ad discendum utilis, et ad recolendum
1139 I, VII | variis desideriis; semper discentes, et ad scientiam veritatis
1140 II, XXIX | sanciendis fidei regulis disceptaretur, ne qua illic forsitan profana
1141 I, XXV | Apostoli a falsis Apostolis discernebantur. Et non mirum, inquit. Ipse
1142 I, XXVII | sanctis veritatem a falsitate discernent? Hoc scilicet facere magnopere
1143 I, II | haereticae pravitatis falsitate discernere, hujusmodi semper responsum
1144 I, XI | Ecclesiasticae tentationis periculum discimus, et simul ad observandae
1145 I, XXIV | Arium trinitatis unitatem discindere, quis ante sceleratum Sabellium
1146 I, VII | constitutionis Ecclesiasticae disciplina, sed etiam censura Apostolicae
1147 II, XXXI(46) | nihilominus pro Ecclesiasticae disciplinae observantia, Besulam Carthaginensem
1148 I, XVIII(29) | cunctam seculi obtinent disciplinam. Fertur vixisse usque ad
1149 I, XVIII | sectarum, omnesque eorum disciplinas, omnem historiarum ac studiorum
1150 I, XVII | aetatis 25. Sed forsitan discipulis parum felix? Quis unquam
1151 I, XII | Verbi naturam putabat esse discissam, quasi aliud ejus permaneret
1152 I, XXVIII | est, qui aut nescita non discit, aut scita contemnit, ignorabitur,
1153 II, XXX(45) | Sed utrumque obscuravit discordia, quae eo usque processit,
1154 I, XXIII | atque extremis sibimet non discrepantibus, de incrementis triticeae
1155 I, XXVIII | quorum veridica unitate ne discrepet, impensius obtestatur idem
1156 I, XXIV | antiquitatis consensione discreverit? Quod ita esse luce clarius
1157 I, VII | pietatem: simul autem et otiosi discunt circumire domos; non solum
1158 I, XVIII | vetustae fidei parum tenax, ac disertior multo quam felicior, mutata
1159 I, XXIII | admittat, nulla proprietatis dispendia, nullam definitionis sustineat
1160 I, XXVIII | divinitus per tempora et loca dispensatos quisquis in sensu catholici
1161 I, XXVI | pertinent, tamen ita divinitus dispensentur ut angelicis evecti manibus,
1162 I, VII(14) | praepositorum suorum mala displicere, ut tamen haec ab aliis
1163 II, XXXIII | inspirata consensio si cui displicet, quid aliud sequitur, nisi
1164 II, XXXI | solum in praesenti rem bene disponerent, verum etiam post futuris
1165 I, XVII | ille persuasu difficilia disputandi viribus elimpidavit, quae
1166 I, XVII(27) | allegorice de Paradiso disputant, atque inter caeteros furiosus
1167 II, XXXI | omnes possent de dogmatibus disputare, quibus propterea ipsa in
1168 I, XXVII | unius vel paucorum errantium dissensio contra omnium vel certe
1169 I, XXVIII | ejusdem Apostoli: Non est Deus dissensionis, sed pacis, (id est, non
1170 I, II(4) | etiam ab Haereticis a vobis dissentientibus, et vobis similibus, Pelagiani
1171 I, VII | fratres, ut observetis eos qui dissentiones et offendicula, praeter
1172 II, XXXIII | duobus Commonitoriis latius disserta, aliquanto nunc brevius
1173 I, VII | fratribus multum longeque dissimilis, qui nuditatem ipsam reverendi
1174 II, XXXII | novitatibus consentire noxia dissimulatione faciatis), desinat itaque,
1175 I, VII(14) | Crit. et Eccles. culpat dissimulationes omnes in Ecclesiastica historia
1176 I, VII(14) | exaggerando, praeteritis dissimulatisque ingentibus meritis. De tali
1177 I, VII(14) | ne quid notitia dignum dissimuletur in Ecclesiastica historia. ~
1178 II, XXXII | dubitationem legentium ipse dissolvat. Sequitur enim: Desinat,
1179 I, XXIII | licet, evidentiam, lucem, distinctionem; sed retineant necesse est
1180 I, XIII | ipsum etiam atque etiam distinctius et expressius enucleemus.
1181 I, XII | duas in Christo substantias distinguere simulat, duas introducit
1182 I, I | habitaculum, ubi absque magna distractione fieri possit illud quod
1183 I, VIII | anathema sit. Tremenda districtio, propter adserendam primae
1184 I, XXIV | magum Simonem, apostolica districtione percussum (a quo vetus ille
1185 I, IV | virgines, monasteria demolita, disturbati clerici, verberati levitae,
1186 I, XI | Aequa expostulatio, nec diu differenda. Nam ut a proximis
1187 I, XIII | idemque Paulus, ex duplici diversaque subsistens animi corporisque
1188 I, XVI(24) | non vincenda numero, non diversitate fallenda; sed una atque
1189 I, XXI | vestrum insipientissimus, divertat ad me. Inopes autem sensu
1190 I, XVI | distinctio unitatem personae dividat, neque item personae unitas
1191 I, XII | esse duas substantias, unam divinam, alteram humanam, unam ex
1192 I, XXV | eos: id est, cum coeperint divinas illas voces non jam proferre
1193 I, XXVIII(37)| superioribus ostenderat non raro divino judicio humanaque infirmitate
1194 I, XXV | subinducitur fraudulentia, ibi divinorum verborum praetendatur auctoritas. ~
1195 I, IV(6) | Optatus, populum cum Deo divisisset, ut intrepide suam diceret
1196 I, XXIV | eum in domum, nec ave ei dixeritis. Qui enim dicit illi ave,
1197 I, XXII | Eadem tamen quae didicisti doce, ut cum dicas nove, non
1198 I, X | sanctum Moysen; et ipse nos doceat cur docti viri, et qui propter
1199 I, XVII | auctoritate, deinde ecclesiasticis docebamus exemplis, eorum scilicet
1200 I, XXVIII(40)| ubi suae sectae homines docens, factus est ex Episcopo
1201 I, XXVIII | inquit, Ecclesiis sanctorum doceo, id est, Catholicorum: quae
1202 I, X | te, a Deo non prohibetur doceri quod a Deo prohibetur audiri?
1203 I, XXVI | persuadentem: Unde probas, unde doces quod Ecclesiae Catholicae
1204 I, XXI | Cum didiceritis, latenter docete; ne mundus audiat, nec Ecclesia
1205 I, XVII | tentatio quanto ipse esset doctior qui erraret. Quod primum
1206 I, XXVIII(39)| pervenit. Consulat lector doctiss. virum Melch. Canum liber
1207 I, XII(20) | Miror doctissimum virum Dionysium Petavium
1208 I, VI(12) | argumentorum luce probat Doctissimus Pater D. Constantius Coustant,
1209 I, XVIII | est. Quid enim hoc viro doctius, quid in divinis atque humanis
1210 I, X | prophetarum discipulum, quem doctorem et adsertorem veritatis
1211 I, XVII | doctores recipere, non cum doctoribus Ecclesiae fidem deserere
1212 I, XVII | ut tantae personae, tanti doctoris, tanti prophetae, non humana
1213 I, XXVII | Commonitorii istius sanctos et doctos viros nobis tradidisse scripsimus,
1214 I, XXVIII | quamvis ille sanctus et doctus, quamvis Confessor et Martyr,
1215 I, XXVIII(37)| illos, qui constanter non docuerunt, et vixerunt in Ecclesiâ.
1216 I, III | perseveranter tenuisse, scripsisse, docuisse cognoverit, id sibi quoque
1217 I, XVII | humana aliqua, sed, ut exitus docuit, nimium periculosa tentatio
1218 I, X | Ecclesiastici magisterii documento satisfaciendum est. ~Audiamus
1219 I, VII | pro ipsa sui obscuritate dogmati suo quasi congruant; ut
1220 I, XII | Maria: et hoc omnimodis dogmatizat, solam nos personam Dei
1221 I, XVIII(29) | adversus Apollonium composuit.» Dolendus sane hominis lapsus, quia
1222 I, XXVIII(40)| errore vindicare, cujus dolis Leonis prudentia, et sagacitas
1223 I, V(8) | exstiterunt.» At cognito dolo Ariminenses Episcopi contestabantur
1224 I, XIII(22) | Verbo assumptae, quae sensu, dolore, tolerantia demutata est;
1225 I, IV(7) | illorum aperirent fraudes ac dolos, convincerentque insidias,
1226 I, VII(14) | amaritudine, rabie, acerbitate; dolose levia errata invidiosis
1227 I, XXIII | novitia veteribus, extranea domesticis, et profana sacratis admisceri
1228 I, XXIV | inquit, recipere eum in domum, nec ave ei dixeritis. Qui
1229 I, IV | cognationes, amicitiae, domus, verum etiam urbes, populi,
1230 I, VI | sive decreti quae vires? ~Donante Deo, nullae; sed universa
1231 I, IV(7) | Africa, quum lib. 2, n. 1, Donatistis vix particulam concedat,
1232 I, II | aliter Sabellius, aliter Donatus exponit, aliter Arius, Eunomius,
1233 I, XXII | fures, propter inimicos, ne dormientibus hominibus, superseminent
1234 I, VII(14) | verenda patris sui superjecto dorsis pallio aversos operuisse
1235 II, XXIX(43) | deposuerunt, plures quam du centi exstitere: aliqui
1236 I, XII | ut cum veritas dicat ex duabus substantiis unum esse Christum,
1237 I, XI(19) | conjectura Barthol. Petri Duac., qui in margine edit. suae
1238 I, XX | dimittant. ~Quae quidem dubii et male penduli cordis afflictio
1239 II, XXX | omnes collegas suos nemo dubitabat. ~
1240 I, III | quoque intelligat absque ulla dubitatione credendum. ~
1241 II, XXXII | adinventores. Ipse dicat, dubitationem legentium ipse dissolvat.
1242 I, XXVI | diabolum per eos loqui minime dubitemus. Nam sicut tunc caput capiti,
1243 I, VI | collegis suis in aeternum dubitet regnaturum esse cum Christo? ~
1244 II, XXXI(47) | estis, praesto futurum non dubito, novas doctrinas, et antehac
1245 I, XII | eamque nutabundus semper et dubius modo coaeternam Deo Verbo,
1246 I, X | nec facile damnare fas ducas, dum magistri veteris praepediris
1247 II, XXXI(46) | acerbitatem, Vandalis Genserico duce omnia vastantibus ac depopulantibus,
1248 I, XXII | institutor, sed sectator; non ducens, sed sequens. Depositum,
1249 II, XXIX | universis sacerdotibus, qui illo ducenti fere numero 43 convenerant,
1250 II, XXIX(42) | Congregata apud Ephesum plus ducentorum Synodo Sacerdotum, Nestorius
1251 I, VI | Religionem, non qua vellemus ducere, sed potius qua illa duceret
1252 I, VI | ducere, sed potius qua illa duceret sequi oportere; idque esse
1253 I, X | dum antiqui magisterii duceris praejudicio, nec facile
1254 I, VII | intrant per domos, et captivas ducunt mulierculas oneratas peccatis,
1255 I, XXVIII(40)| Pelagiani erroris assertor, quem dudum amissi Episcopatus intemperans
1256 I, XXV | circumlinunt, ut incauta aetas cum dulcedinem praesenserit, amaritudinem
1257 I, XXI | libenter attingite, et aquam dulcem furtim bibite. Quid deinde?
1258 I, VII | sed suo ventri, et per dulces sermones et benedictiones
1259 I, XXV(36) | circum Contingunt mellis dulci flavoque liquore: Ut puerorum
1260 I, XVII | amoena, tam lactea, tam dulcis oratio ut mihi ex ore ipsius
1261 I, XXIII | scientia, sapientia, sed in suo duntaxa: genere, in eodem scilicet
1262 II, XXX(44) | ut paulo post ait, sed duodecim fuerunt tanquam testes,
1263 I, XXI | tanta inveteratae frontis duritia, tanta impudentiae incude,
1264 I, VI(11) | litteras, et si fidem habemus Dyonisio Alexandrino in Epist. ad
1265 I, XXIV | et universalem, et unam eamdemque per singulas aetatum successiones
1266 I, XII | Virginem descendisse dicebat; eamque nutabundus semper et dubius
1267 I, X | Et dixerit, inquit, tibi: Eamus, et sequamur deos alienos
1268 I, XX | expavescunt; incerti qua eant, qua redeant, quid adpetant,
1269 I, XXVIII | sacrae legis verba furari, eaque fallaciter et fraudulenter
1270 I, XXV(36) | qui amarum obscoenumque ebibit errorem, licet colore multo
1271 I, XX | revera, cum quaeque novitas ebullit, statim cernitur frumentorum
1272 I, XXIV | certo loco, certo tempore ebullivit? Quis unquam haereses instituit
1273 I, VII(14) | causam in Ep. 6 Crit. et Eccles. culpat dissimulationes
1274 I, X | divina Providentia quosdam Ecclesiarum magistros nova quaedam dogmata
1275 I, XVII | cunctis sapere praesumit, dum ecclesiasticas traditiones et veterum magisteria
1276 I, XIX | tantis caeterisque ejusmodi Ecclesiasticorum exemplorum molibus evidenter
1277 I, XXV | Catholicam fidem caedi, tunc Ecclesiasticum dogma lacerari. Tales erant
1278 I, XXVIII(40)| Zosimo ann. Chr. 418, ab Eclanensi dejectus est Episcopatu,
1279 I, XXVIII(40)| tempestate, inquit, Julianus Eclanensis jactantissimus Pelagiani
1280 II, XXIX | ordinem fuissemus obliti) edidimus eorum patrum juxta quorum
1281 II, XXXI(46) | ex MS. Codice Sirmondus edidit. ~
1282 I, VII | scripta paulo involutius edita, quae pro ipsa sui obscuritate
1283 I, VI(10) | ait in libro de Baptismo edito post annum Chr. 200: «Circa
1284 I, VII(14) | celebris ex Protestantium parte editor Cypriani Joannes Fellus
1285 I, XVII | libros tamen sub nomine suo editos, magnae esse tentationi:
1286 I, VI(10) | quis retractet? ad nos enim editum est;» quibus verbis ad Agrippini
1287 I, XVII | ut facillima viderentur effecit? Sed forsitan argumentorum
1288 I, XIII(22) | Verbi, quod demutationis effectibus caruerit: et hoc est quod
1289 I, IX | spiritu et ambulemus. Non efficiamur inanis gloriae cupidi, invicem
1290 I, XXIII | non sui generis vertatur effigiem, aut certe addatur quippiam
1291 I, VIII | praelocutus est, et humano potius effudit impetu, quam divina ratione
1292 I, IV | cuncta deinde palatii culmina egibus novis subjugasset, nequaquam
1293 I, IV | fidei salvi esse potuerunt; egregiam profecto relinquentes posteris
1294 I, XVIII(29) | vixerunt, et nunc etiam in eisdem partibus populos habent.
1295 | eius
1296 I, XXVIII(40)| post Ephesinam Synodum ejectus in Gallias migravit. Anno
1297 I, V(8) | Christi 359, quos fidem ejurare coegit Constantius die 10
1298 I, XVII(26) | fuisse, ac librum quemdam elaborasse.
1299 I, XVII | concederent, hebraea quoque elaborata sunt.Eloquentiam vero quid
1300 I, I | idcirco praemonui, ut si forte elapsum nobis, in manus sanctorum
1301 I, XX | procellis, ut excussa in altum elatae mentis vela deponant, quae
1302 II, XXXI(46) | cogere posset, ut ab illa electi Ephesum mitterentur, vel
1303 I, IX | suas clamat ille, ille vas electionis, ille magister gentium,
1304 I, XI | quem tanto Imperii judicio electum, tanto sacerdotum studio
1305 I, XVII | profundi, tam acris, tam elegantis ut omnes pene multum longeque
1306 I, XXIII(30) | hanc vocem? In uno novitas eligitur, in alio submovetur. Ubi
1307 I, XVII | difficilia disputandi viribus elimpidavit, quae factu ardua non ut
1308 I, XVIII | acumine inruperit, aut pondere eliserit? Jam porro orationis suae
1309 I, XXV | atque idcirco eos coelestis eloquii velut quodam aromate aspergunt,
1310 I, XXI | pertinaciae, qui tantis eloquiorum coelestium molibus non succumbant,
1311 I, I(3) | Theodosio Commonitorium Elpidio comiti datum Ephesum proficiscenti
1312 I, V | nefas tantae impietatis eluimus. Satis claruit eos qui violaverint
1313 I, I | recolendo quae didici, emendare et implere quotidie, Domino
1314 I, XXIV(34) | praepostere moderatus, ad emendationem rerum, ut ipse veniret,
1315 I, III | praeponat. ~Quid si tale aliquid emergat ubi nihil hujusmodi reperiatur? ~
1316 II, XXX | fidelissimus et confessor eminentissimus. Sanctus Theophilus 45,
1317 I, IV | Imperium funditus concussum et emotum est. Namque cum prophana
1318 I, XX | quatiuntur, verberantur, ac pene enecantur procellis, ut excussa in
1319 I, XXIII | aliud Conciliorum decretis enisa est nisi ut quod antea simpliciter
1320 I, XXIII | si qua jam expressa et enucleata consolidet, firmet; si qua
1321 I, XIII | distinctius et expressius enucleemus. In Deo una substantia,
1322 I, VII | quoque irridendam caeteris enuntiavit. Unde tantam laesae pietatis
1323 I, VI | VI. Magnum hoc igitur eorumdem beatorum exemplum, planeque
1324 I, XXVIII(37)| loquens de Sacerdotibus, qui Ephesi convenerant, inquit: «Hoc
1325 II, XXIX(43) | rum Episcoporum, qui ad Ephesiorum Metropolim venire non potuerunt.» ~
1326 I, XXIV(33) | Basilidem, hujusque filios Epiphanem, et Isidorum. Quorum infelices
1327 I, XXIV(33) | describuntur ab Irenaeo, Epiphanio, et Theodoreto, discipulos
1328 I, XVII(27) | Scripturarum capitula exponit Epiphanius in Anchoratu numer. 54 et
1329 I, XXVIII(40)| ab Eclanensi dejectus est Episcopatu, imo pulsus ex Italia, vagus,
1330 I, XXVIII(40)| assertor, quem dudum amissi Episcopatus intemperans cupido exagitabat
1331 I, XV | non jam Presbyterum aut Episcopum pariendo, sed eum generando
1332 I, XX | haereseon non statim divinitus eradicantur auctores, ut probati manifesti
1333 I, XXIV(34) | haer. cap. 20 ex Edit. Erasmi; hinc non adeo facile exponi
1334 I, XX | cordis afflictio divinae erga se miserationis est medicina,
1335 I, IV | sacerdotes, oppleta sanctis ergastula, carceres, metalla: quorum
1336 I, II(4) | Haeretici nobis, conanturque eripere, ut olim Christiani nomen
1337 I, XXIII(30) | sensus? quod fas semper fuit, eritque, licet frendentibus ferocioribus,
1338 I, V | unius aut duorum hominum errabundas sibique ipsis contrarias
1339 I, XXI | impietatem, tantam postremo errandi libidinem ut contenti non
1340 I, XXVII | vetustatem, unius vel paucorum errantium dissensio contra omnium
1341 I, XVII | quanto ipse esset doctior qui erraret. Quod primum Scripturae
1342 II, XXXI | ipsi videbatur, ignaros erroneosque doctores et secuta esset
1343 II, XXIX | interpretantes, varias opiniones erroresque concipiant, atque ideo necesse
1344 II, XXXI(47) | atque ita quibuscumque novis erroribus resistatis.» Hujus epistolae
1345 I, XX | perire metuunt, et redire erubescunt saucii, semineces ac semivivi;
1346 I, XVII | tolerantia. Si genus vel eruditio, quid eo nobilius saepius,
1347 I, XII(20) | non latuit virum omnigena eruditione refertum a Basilio in Ep.
1348 I, XXVIII(40)| Augustinus, ut genio et eruditioni ejus congruentem in lib.
1349 I, XVIII(29) | Latinos nihil Tertulliano eruditius, vel acutius; quando Apologeticus
1350 I, XX | praecipue beati Apostoli Pauli eruditus eloquiis: hoc est enim quod
1351 I, IV(7) | saepe desideratum est, ut ad eruendam veritatem, ab aliquibus
1352 I, II | sunt, tot illinc sententiae erui posse videantur. Aliter
1353 I, XXVIII | cujusque erroris putredo erumpere coeperit, et ad defensionem
1354 I, XVII(27) | veteribus; qui strenue quum usi essent hominis laboribus, graves
1355 | estis
1356 I, IX | oportebit. Quae cum ita sint, estne aliquis vel tantae audaciae
1357 | esto
1358 II, XXIX(42) | adjuvabant dogma, damnatur.» Vide eumdem in lib. cont. Collat. 21,
1359 I, XIII | Christum Jesum, non duos, eumdemque Deum pariter atque hominem
1360 I, XVII(26) | aequalis Porphyrii Romae, si Eunapio fides. Verum, ut utriusque
1361 I, XXV | opuscula, Priscilliani, Eunomii, Joviniani, reliquarumque
1362 I, II | Donatus exponit, aliter Arius, Eunomius, Macedonius; aliter Photinus,
1363 I, XVII(26) | imperantibus Gallo et Volusiano ex Eusebio obiisse: alterum vero ex
1364 I, V | qui eos, etsi adsequi non evaleat, non exoptet sequi quos
1365 I, XXVI | retinenda est, ut tanto evangelicae auctoritatis exemplo, quando
1366 I, VII | gratiam Christi, in aliud Evangelium, quod non est aliud, qui
1367 I, IX | Ecclesia Catholica usquequaque evangelizat accipere. Aut forsitan tunc
1368 I, VIII | iterum dico: Si quis vobis evangelizaverit, praeterquam quod accepistis,
1369 I, XXVI | dispensentur ut angelicis evecti manibus, id est, angelica
1370 I, X | signum atque portentum, et evenerit quod locutus est. Magnus
1371 I, XVIII | velut quibusdam fulminibus, evertit. Et tamen hic quoque post
1372 I, XXIII | mutilentur. Accipiant, licet, evidentiam, lucem, distinctionem; sed
1373 I, XXIII | annorum processu numeros suos evolvant et explicent, eadem tamen
1374 I, XXIII | primordiis accessu temporis evolvatur, et nunc laetetur et excolatur,
1375 I, XVII(27) | qui ejus lucubrationes evolverunt. Hinc optandum sane est,
1376 I, XVII | deesset, etiam plenitudo exabundavit aetatis 25. Sed forsitan
1377 I, I | perstringam, neque id ornato et exacto sed facili communique sermone,
1378 I, XXVIII | qui inter unitos fide et exaequatos humilitate divinitus respiciatur:
1379 I, IV | illustranda sunt et paulo uberius exaggeranda; ne immodicae brevitatis
1380 I, VII(14) | errata invidiosis vocibus exaggerando, praeteritis dissimulatisque
1381 I, XXVIII(40)| Episcopatus intemperans cupido exagitabat multimoda arte fallendi
1382 I, XX | aestibus, quantis turbinibus exagitantur? ~Nunc etenim, qua ventus
1383 I, XXIV | quod furiis vitiorum omnium exagitata et inflammata in omnia turpitudinum
1384 I, XXI | hominum vesaniam, tantam excaecatae mentis impietatem, tantam
1385 I, XVI | ne mysterium Trinitatis excedat. Haec in excursu dicta sint,
1386 I, X | persaepe divinitus sinuntur excellentes quaedam personae in Ecclesia
1387 I, VIII | naturam, nisi angelicam quoque excellentiam comprehendisset. Licet nos,
1388 I, XVIII | nonne tam gravi ac vehementi excelluit ut sibi nihil pene ad expugnandum
1389 I, XIII(22) | desaevientis sine sensu poenae excepisse. Consulat Lect. generalem
1390 I, XIII(22) | poenae in se desaevientis excepit.» Sensus ergo est: Passio
1391 I, XXIII | Haereticorum novitatibus excitata, conciliorum suorum decretis
1392 I, XVII | impius ille Porphyrius 26 excitum se fama ipsius Alexandriam
1393 I, XXII | profanas vocum novitates. O! Exclamatio ista et praescientiae est
1394 I, XXIII(30) | jubet Apostolus: tu cur pias excludis? quum praesertim ab eo dictum
1395 I, XXIII(30) | MAXIMA ET SOLA CAUTELA EST, excluditur.» Quare autem Clericus disserens
1396 I, VIII | separatus, segregatus, exclusus, ne unius ovis dirum contagium
1397 I, XXII | quod accepisti, non quod excogitasti; rem non ingenii, sed doctrinae,
1398 II, XXXIII | a Religione colendae et excolendae semel sibi traditae fidei
1399 I, XXIII | idem postea sollicitiùs excoleretur? ~Hoc, inquam semper, neque
1400 I, XXVIII | incorporare neglexit, aut excorporare praesumpsit. ~Sed jam tempus
1401 I, XXIII | dogmata processu temporis excurentur, limentur, poliantur; sed
1402 I, XX | enecantur procellis, ut excussa in altum elatae mentis vela
1403 I, XX | avolant; alii vero tantummodo excussi, et perire metuunt, et redire
1404 I, XX | tunc sine magno molimine excutitur ab area quod nullo pondere
1405 I, XXIII | definitionis sustineat varietatem. Exempli gratia: Severunt majores
1406 I, XVIII | divinis atque humanis rebus exercitatius? Nempe omnem philosophiam
1407 I, XXIV | confessorum millia, tanti martyrum exercitus, tanta urbium, tanta populorum
1408 I, VIII | sese Apostolicae potestatis exeruit auctoritas, ut summa cum
1409 I, II(4) | haeretici, catholicis a quibus exeunt novum nomen imponant (quod
1410 I, XXV | intelligetur, tunc novitium virus exhalabitur, tunc profanae novitates
1411 I, XXV | placituros, si nudi et simplices exhalentur; atque idcirco eos coelestis
1412 II, XXX(44) | 1342, etiam testimonia illa exhibentem, qui a Baronio in annalibus
1413 I, XIV | imitaretur aut fingeret, sed exhiberet, ut homo verus non videretur
1414 I, XXI | ad me. Inopes autem sensu exhortatur dicens: Panes occultos libenter
1415 I, II(4) | fecerunt, quando similiter exierunt.» ~
1416 I, V | sanguine Confessorum neces, exilia Sacerdotum, et nefas tantae
1417 I, IV | verberati levitae, acti in exilium sacerdotes, oppleta sanctis
1418 I, XXVIII | aequalitatis et unitatis cultor existat; ut scilicet neque opiniones
1419 I, XIV | homo, ipse persona hominis existeret, non simulatoria, sed vera,
1420 I, VI | restitit, dignum, ut opinor, existimans si reliquos omnes tantum
1421 I, VII | qui veritate privati sunt, existimantes quaestum esse pietatem:
1422 I, V | adsequi non evaleat, non exoptet sequi quos a defensione
1423 I, XVIII(29) | Cataphrygas nominatur, accepit exordium, Montano auctore, Prisca
1424 I, XXVIII | tantummodo, cum primum scilicet exoriuntur, ante quam infalsare vetustae
1425 I, IV(7) | Africa Ecclesia Catholica exorsa est caput, quae..... rebaptizante
1426 I, XXIII | tam invidus hominibus, tam exosus Deo, qui istud prohibere
1427 I, XX | quae male novitatum ventis expanderant, seseque intra fidissimam
1428 I, XX | metu, etiam quae certa sunt expavescunt; incerti qua eant, qua redeant,
1429 I, XI | sibi seligendum foret non expedirent. Sed forsitan ejusmodi ille
1430 I, XI | utilitatis, plus famae quam experientiae fuit, quem opinione vulgi
1431 I, V | ausi sunt: soli Christo explanandi ejus praerogativa servata
1432 II, XXXI | explanassent Dei legem, alii vero explanantibus consensissent vel credidissent,
1433 II, XXXI | et martyres, quorum alii explanassent Dei legem, alii vero explanantibus
1434 I, XVI | placuerit, uberius tractanda et explicanda. Nunc ad propositum redeamus. ~
1435 I, I | significata potius quam explicata videantur. Scribant ii laute
1436 I, XXIII | numeros suos evolvant et explicent, eadem tamen quae erant
1437 II, XXXI | quod adinventum nuper, exploderetur? Post quae admirati sumus
1438 I, XII | supra commemoravi haereses exponam, Nestorii scilicet, Apollinaris,
1439 I, XXI | Qui sunt isti terrigenae? Exponat Apostolus: Qui circa fidem,
1440 I, XXVIII(40)| tuos libros legant, eis exponens ipse lecturus es? Cur non
1441 I, XXII | venustatem. Intelligatur, te exponente illustrius, quod ante obscurius
1442 I, XXIV(34) | Erasmi; hinc non adeo facile exponi potest, quomodo dixerit,
1443 II, XXIX | et legis sacrae proloquia exposita sunt, et divini dogmatis
1444 I, IX | nobis principibus, nobis expositoribus, damnate quae tenebatis,
1445 I, XI | demonstrentur exemplis. Aequa expostulatio, nec diu differenda. Nam
1446 I, XVII(27) | litteralem Scripturae sensum exposuit, ut probe notum est illis,
1447 I, XXIII | accuret et poliat; si qua jam expressa et enucleata consolidet,
1448 I, XIV | fallaciter et adumbrate, sed vere expresseque susciperet, et quae erant
1449 I, XIII | atque etiam distinctius et expressius enucleemus. In Deo una substantia,
1450 I, XIII(22) | fidem praeter Lirinensem exprobat illis Leontius de sect.
1451 I, XVIII | excelluit ut sibi nihil pene ad expugnandum proposuerit quod non aut
1452 II, XXXI | intendebat et precabatur nisi ut, expugnata novitate, antiquitas 47
1453 I, XXIII | licentia, horreo dicere quantum exscindendae atque abolendae Religionis
1454 I, XXII | pretiosas divi dogmatis gemmas exsculpe, fideliter coapta, adorna
1455 I, I(3) | mandante praescripta, ut exsequatur, quod constat ex Epist.
1456 I, XIII(22) | tamen naturam Passionis exseruit, dum et poenali ministerio
1457 I, I | Judicii terribilis quaedam exspectatio augeri efflagitet studia
1458 II, XXVIII(41)| jactura secundi Commonitorii, exstant in antiquis editionibus,
1459 I, XII(20) | Sed praeter Gregorios exstat etiam Basilius et Lirinensis,
1460 I, V | prostratas restauraret Ecclesias, exstinctos spiritales populos vivificaret,
1461 II, XXXII | quasque novitates obruendas et exstinguendas, tamen ne quid deesse tantae
1462 I, XVII(26) | testimonio inferunt duos exstitisse Origenes, ambos Ammonii
1463 II, XXIX | permanentes, magistri probabiles exstitissent, et quicquid uno sensu atque
1464 I, XVIII | contra Moysi praeceptum exsurgentes in Ecclesia novellas Montani
1465 II, XXXII | destituentes, profanas novitates exsurgere paterentur: Merito, inquit,
1466 II, XXIX | decretum; deinde si qua nova exsurgeret quaestio, ubi id minime
1467 I, XXVIII | quibus illud quodcumque exsurget novitium, ideoque profanum
1468 I, XVIII(29) | jejuniis, de Monogamia, de extasi libros sex, et septimum
1469 I, IX(17) | esse comparatos; sed hi exterminant oleum suavitatis, qui non
1470 I, XVII | confessores et martyres extiterunt. Jam vero quanta apud omnes
1471 I, XIV | personam hominis non substantia extitisse, sed actu putativo quodam
1472 I, XXV(36) | dum praeter meritum se extollit:.... Pueris absinthia tetra
1473 I, IV | urbibus, protrusi atque extorres, inter deserta, speluncas,
1474 I, XX | sapiant. Idcirco etenim extra tutissimum catholicae fidei
1475 I, XXIII | contra, si novitia veteribus, extranea domesticis, et profana sacratis
1476 I, XXIV | est templum Dei, penitus extraneas. Prophanas, inquit, vocum
1477 I, X | dii alieni, nisi errores extranei quos ignorabas, id est,
1478 I, XI | alienos, id est, errores extraneos, quos antea nesciebat. Sed
1479 I, XXIII | consequens est ut primis atque extremis sibimet non discrepantibus,
1480 I, XXIV(34) | ait, «prophetas a mundi fabricatoribus Angelis inspiratos dixisse
1481 I, XXIV(34) | archangelos conditos; a quibus fabricatus Orbis ac praepostere moderatus,
1482 I, VI | tanquam somnia, tanquam fabulae, tanquam superflua, abolita,
1483 I, XVII(27) | ignoscat): absurdissimam aliam fabulam, et allegoriam fallendis
1484 I, VII | avertentes, conversi vero ad fabulas, habentes damnationem quod
1485 I, XXVII | discernent? Hoc scilicet facere magnopere curabunt, quod
1486 I, XI | iste modo non cuivis fidem faceret se recta docere, recta praedicare,
1487 I, XXVIII(40)| lecturus es? Cur non et hoc facias, homo ingeniosissimus, quandoquidem
1488 II, XXXII | consentire noxia dissimulatione faciatis), desinat itaque, inquit,
1489 I, XIV | habendo carnem, loquendo, faciendo, patiendo per carnem, sine
1490 I, XXVII | ex toto Haeretici, quid facient Catholici homines et matris
1491 I, I | id ornato et exacto sed facili communique sermone, ut pleraque
1492 I, XXV | nullam esse ad fallendum faciliorem viam, quam ut ubi nefarii
1493 I, XVII | quae factu ardua non ut facillima viderentur effecit? Sed
1494 I, XVII | facile judicaret. Nam si vita facit auctoritatem, magna illi
1495 I, XV | etiam est ut carne Domini facta, carne Domini creata, ipsum
1496 I, XII | modo de Verbi divinitate factam praedicabat. Nolebat enim
1497 I, XII | divinitate duas adserat factas esse substantias. Haec itaque
1498 I, IV(7) | Suspicor ita crevisse factionem, quia intra unius seculi
1499 I, XXV(36) | capiatur, Sed potius tali facto recreata valescat. At quia
1500 I, XXIV(32) | agnovit in Ecclesia dimittendi facultatem. Vide Petavium, tom. IV.
|