I. Dicente Scriptura et monente, Interroga patres tuos, et dicent tibi; seniores tuos, et adnuntiabunt tibi, et item, Verbis sapientium adcommoda aurem tuam, et item, Fili mi, hos sermones ne obliviscaris, mea autem verba custodiat cor tuum, videtur mihi minimo omnium servorum Dei Peregrino quod res non minimae utilitatis, Domino adjuvante, futura sit, si ea quae fideliter a sanctis patribus accepi litteris comprehendam, infirmitati certe propriae pernecessaria, quippe cum adsit in promptu unde imbecillitas memoriae meae adsidua lectione reparetur.

Ad quod me negotium non solum fructus operis, sed etiam consideratio temporis et opportunitas loci adhortatur.

Tempus: propterea quod cum ab eo omnia humana rapiantur, et nos ex eo aliquid invicem rapere debemus quod in vitam proficiat aeternam; praesertim cum et appropinquantis divini Judicii terribilis quaedam exspectatio augeri efflagitet studia Religionis, et novorum Haereticorum fraudulentia multum curae et attentionis indicat.

Locus ¹ autem, quod urbium frequentiam turbasque vitantes, remotioris ² villulae et in ea secretum monasterii incolamus habitaculum, ubi absque magna distractione fieri possit illud quod canitur in psalmo: Vacate, inquit, et videte quoniam ego sum Dominus. Sed et propositi nostri ratio in id convenit; quippe qui cum aliquandiu variis ac tristibus secularis militiae turbinibus volveremur, tandem nos in portum Religionis, cunctis semper fidissimum, Christo adspirante condidimus; ut ibi depositis vanitatis ac superbiae flatibus, Christianae humilitatis sacrificio placantes Deum, non solum praesentis vitae naufragia, sed etiam futuri seculi incendia vitare possimus.

Sed jam in nomine Domini quod instat adgrediar, ut scilicet a majoribus tradita et apud nos deposita describam, relatoris fide potius quam auctoris praesumptione; hac tamen scribendi lege servata, ut nequaquam omnia, sed tantum necessaria quaeque perstringam, neque id ornato et exacto sed facili communique sermone, ut pleraque significata potius quam explicata videantur. Scribant ii laute et accurate qui ad hoc munus vel ingenii fiducia vel officii ratione ducuntur. Me vero sublevandae recordationis vel potius oblivionis meae gratia Commonitorium ³ mihimet parasse suffecerit: quod tamen paulatim, recolendo quae didici, emendare et implere quotidie, Domino praestante, conabor. Atque hoc ipsum idcirco praemonui, ut si forte elapsum nobis, in manus sanctorum devenerit, nihil in eo temere reprehendant, quod adhuc videant promissa emendatione limandum.