XXXIII. Quibus apostolicisque catholicis decretis
quisquis refragatur, insultet primum omnium necesse est memoriae sancti
Coelestini, qui statuit ut desineret incessere novitas vetustatem, deinde
irrideat definita sancti Xysti, qui censuit ne ultra quicquam liceat novitati,
quia nihil addi convenit vetustati, sed et beati Cyrilli statuta contemnat, qui
venerandi Capreoli zelum magna praedicatione laudavit quod antiqua fidei
dogmata confirmari cuperet, novitia vero adinventa damnari, Ephesinam quoque
synodum, id est, totius pene Orientis sanctorum Episcoporum judicata proculcet,
quibus divinitus placuit nihil aliud posteris credendum decernere nisi quod
sacrata sibique in Christo consentiens sanctorum patrum tenuisset antiquitas,
quique etiam vociferantes et adclamantes, uno ore testificati sunt has esse
omnium voces, hoc omnes optare, hoc omnes censere; ut sicut universi fere ante
Nestorium haeretici, contemnentes vetustatem, et adserentes novitatem, damnati
fuissent, ita ipse quoque Nestorius, auctor novitatis, et impugnator
vetustatis, condemnaretur. Quorum sacrosanctae et coelestis gratiae munere
inspirata consensio si cui displicet, quid aliud sequitur, nisi ut profanitatem
Nestorii adserat non jure damnatam?
Ad extremum quoque universam Christi Ecclesiam et magistros ejus Apostolos
et prophetas, praecipueque tamen beatum Apostolum Paulum, velut quaedam
purgamenta contemnat; illam, quod a Religione colendae et excolendae semel sibi
traditae fidei nunquam recesserit; illum vero, qui scripserit: O Timothee,
depositum custodi, devitans profanas vocum novitates, et item: Siquis
vobis annuntiaverit praeterquam quod accepistis, anathema sit. Quod si
neque apostolica definita neque ecclesiastica decreta temeranda sunt, quibus
secundum sacrosanctam universitatis et antiquitatis consensionem cuncti semper
haeretici, et ad extremum Pelagius, Coelestius, Nestorius, jure meritoque
damnati sunt, necesse est profecto omnibus deinceps Catholicis, qui sese
Ecclesiae matris legitimos filios probare student, ut sanctae sanctorum Patrum
fidei inhaereant, adglutinentur, immoriantur, profanas vero profanorum
novitates detestentur, horrescant, insectentur, persequantur.
Haec sunt fere quae duobus Commonitoriis latius disserta, aliquanto nunc
brevius recapitulandi lege constricta sunt; ut memoria mea, cui adminiculandae
ista confecimus, et commonendi assiduitate reparetur, et prolixitatis fastidio
non obruatur.
|