Liber, Caput
1 I, I | Opus, non consilium apud Deum mutari, nec uariari eum
2 I, I | 5. Non usu nostro aliud Deum putari, aliud pulchritudinem
3 I, I | hoc, qui ita intellegit Deum, corporeum esse credit,
4 I, I | stultitia, et non est. Apud Deum uero summa simplicitas est.
5 I, II | Nullatenus ergo posse effugi Deum quempiam. Qui enim non habet
6 I, III | proficiat, et ad contemplandum Deum indefessa consurgat, uidere
7 I, IIII | uestigiis reuertatur homo ad Deum quibus auersus est, ut,
8 I, IIII | progreditur homo ad intellegendum Deum Creatorem, id est ab insensibilibus
9 I, IIII | Intellegibilia per se conlaudant Deum; inrationabilia et insensibilia
10 I, IIII | nos, dum ea considerantes Deum laudamus; sed ideo dicuntur
11 I, IIII | quod non sensum habeat in Deum. Hinc est illud quod ex
12 I, V | nostro quaedam species ad Deum referantur. ~ 5.1a. Nostro
13 I, V | Horum enim motuum apud Deum perturbatio nulla est apud
14 I, V | humana ducit scriptura ad Deum, ut et iuxta se incommutabilis
15 I, V | Plerumque de corporibus ad Deum sumuntur qualitatum species,
16 I, V | mentibus trahitur similitudo ad Deum: sicut est obliuiscens et
17 I, V | faenum species ducitur ad Deum. Et haec omnia ideo per
18 I, V | similitudinem species ducuntur ad Deum, neque pro substantiae proprietate,
19 I, V | causarum. Vnde et creditur Deum nunquam uisibiliter hominibus
20 I, V | esse hominem, arbitrantes Deum esse corporeum, dum non
21 I, V | esse corporis formam in Deum, qui hominem ad imaginem
22 I, VII | transeuntia. Haec non ita in Deum sunt, cuius simul omnia
23 I, VIII | contuitu, sed laudem eius ad Deum referens eamque melius in
24 I, VIII | plenius nosse potuisset, ad Deum sese referebat creatura
25 I, VIIII | benefaciendum his qui in Deum confidunt. ~ 9.11. Non erit
26 I, X | eius est. ~ 10.22-24. Si Deum angeli contuentur et uident,
27 I, X | ueraciter credimus quod Deum angeli et uident, et uidere
28 I, XIIII | cibum solidum, id est uerum Deum, cum Patre sempiternum,
29 I, XIIII | a loseph et consummat in Deum, dum dicit: Qui fuit Heli;
30 I, XVI | amici Iob non per se placare Deum sibi potuerunt, nisi pro
31 I, XVII | gentium, non sicut oportet Deum quaerentes, in angelos inciderunt
32 I, XVII | non est quomodo ueniat ad Deum. Philosophi autem mundi
33 I, XVII | Philosophi autem mundi utique Deum cognouerunt, sed quia displicuit
34 I, XVIII | est, per quam uadunt ad Deum hii qui[bus], ut est, intellegunt
35 I, XVIII | homines. Illa tria quae ad Deum pertinent, in una tabula
36 I, XVIII | primum est: Diliges Dominum Deum tuum. In secunda: Honora
37 I, XIX | expletis omnibus operibus, dum Deum dicit septima die requieuisse,
38 I, XXIII | in isto saeculo sumus, ad Deum nos debere conuerti. Quod,
39 I, XXVII | iustificetur. Alioquin apud Deum et ipsa peccatum est. Inde
40 II, I | 1.1. Omnis qui secundum Deum sapiens est beatus est.
41 II, I | saeculum sapiens est, secundum Deum stultus est. Vnde et propheta:
42 II, I | scientiae studium quaerere Deum, deinde honestatem uitae
43 II, I | posse. Tunc autem recte Deum cognoscimus, quando eum
44 II, I | maior est quam ille qui Deum nescit. ~ 1.7. Inuestigationem
45 II, I | nihil obesse scientibus Deum ignorantiam mundi. Perfecte
46 II, I | Perfecte autem scit qui Deum prius et ista non pro se,
47 II, II | mentis conspicimus, id est Deum: Sine fide nemo potest placere
48 II, II | conuersione credendo recurrit ad Deum, ut et libertas agnoscatur
49 II, III | Dei praecepta contemnit, Deum non diligit. Neque enim
50 II, III | participatione priuatur. Nec poterit Deum diligere qui noscitur in
51 II, V | diuina beneficia quatenus et Deum non paeniteat dedisse, et
52 II, VII | mentis nisu conuertatur ad Deum, quatenus ipso lumine quo
53 II, VII | deuotione conuertuntur ad Deum, nonnulli uero coacti plagis
54 II, VII | tumentes, postmodum conuersi ad Deum, religiosa sequuntur obedientia
55 II, VII | homines reprobi sunt, et apud Deum electi; atque item multi
56 II, VII | electi putantur, et apud Deum reprobi existunt, Salomone
57 II, VII | electum, ne forte iam apud Deum sit reprobus. ~
58 II, VIII | genus est conuersionis ad Deum, inchoationis cum dulcedine,
59 II, VIII | necesse est timore conuerti ad Deum, ut metu futurarum poenarum
60 II, VIIII | illa se obiciunt ne ad Deum conuertamur, ista se ingerunt
61 II, VIIII | ne liberis cordis oculis Deum cernamus: utriusque tumultus
62 II, X | nostro nosmetipsos, non Deum laudamus. Desidiam agimus
63 II, XII | conpunctionem qua propter Deum anima cuique electi afficitur,
64 II, XII | sciendum est tunc esse Deum per gratiam cordi humano
65 II, XII | conpunctionem debet quando sentit et Deum interius operantem. ~ 12.
66 II, XIII | in hac uita dum estis, Deum per paenitentiam glorificate. ~
67 II, XIII | 13.13. Festinare debet ad Deum paenitendo unusquisque dum
68 II, XIIII | elongamus uel propinquamus ad Deum. ~ 14.2. Perpetrare flagitium
69 II, XIIII | gratia in extremis suis ad Deum reuertuntur per paenitentiam
70 II, XV | uel ipsi reuertantur ad Deum, eosque socios in perditione
71 II, XV | expurgat, dicente Iob ad Deum: Propter superbiam, inquit,
72 II, XVI | quod paenitet, nec uidetur Deum poscere subditus, sed subsannare
73 II, XXIII | qui tardat conuerti ad Deum. Trahere est enim iniquitatem
74 II, XXVII | ergo intentio quae propter Deum est; mala uero quae pro
75 II, XXVIIII | 29.8. Loquens quae ad Deum pertinent, nec faciens,
76 II, XXVIIII | sapit qui recte et secundum Deum sapit. ~ 29.12. In suam
77 II, XXVIIII | corroborat, ut tanto solidius in Deum figatur interius, quanto
78 II, XXXVIII | non appetant, sed laudent Deum a quo acceperunt unde laudari
79 II, XXXVIIII| mox per superbiam contra Deum tumuit, statim carnis libidinem
80 II, XL | homines, non in corde apud Deum. ~ 40.12. Ruina adulterii
81 II, XLI | potest ad contemplandum Deum mens esse libera, quae desideriis
82 II, XLI | experientia resipiscant reuerti ad Deum, quod his mente cesserunt.
83 II, XLI | quod his mente cesserunt. Deum ergo sibi propitium aduersari,
84 II, XLIIII | caro mea. Caro enim tunc Deum sitit, quando per ieiunium
85 III, II | conscientia ex caritate, ut Deum ardentius diligamus. ~ 2.
86 III, IIII | flagella sustinet et contra Deum murmurat, iustitiam iudicantis
87 III, IIII | dum haec patitur, laudet Deum potius, non accuset. ~ 4.
88 III, V | apud homines electi, apud Deum fenum existunt. ~ 5.32.
89 III, V | et facinore est. Sed qui Deum pro inrogata laudat miseria,
90 III, VI | intentionemque suam protinus ad Deum conuertunt. ~ 6.6-7. Diuersae
91 III, VII | caelestis est, et tunc orando Deum bene contemplatur, quando
92 III, VII | ut pura acies cordis ad Deum uere et simpliciter dirigatur.
93 III, VII | esse debet orantis erga Deum affectus, ut non desperet
94 III, VII | erit. ~ 7.18. Multum apud Deum utraque sibi necessario
95 III, VII | corda nostra cum manibus ad Deum. Cor enim cum manibus leuat,
96 III, VII | corda nostra cum manibus ad Deum, ne de neglegentia mandatorum
97 III, VII | 20. Culpabiliter manus ad Deum expandit qui facta sua orando
98 III, VII | orabat, seque magis quam Deum de operibus iustis laudare
99 III, VII | fuit, ut Nabuchodonosor Deum uerum agnosceret. Sicut
100 III, VII | ne in scolis uapulent, Deum exorant. Sed non datur illis
101 III, VII | electis: deprecantur enim Deum pro nonnullis uitae huius
102 III, VII | bonum etiam et sono uocis Deum spiritalibus hymnis glorificare. ~
103 III, XI | penetrabilia humilibus et bene ad Deum intrantibus patent; prauis
104 III, XIIII | pugnando uerbis, etiam in Deum blasphemiam. Inde haereses
105 III, XV | mentis acie ad contemplandum Deum quisque pertranseat. Et
106 III, XV | intimae reuertuntur, ut intus Deum laudent, ubi acceperunt
107 III, XVI | excitentur. ~ 16.3. Magna apud Deum refulget gratia, qui huic
108 III, XXII | uoluptatibus mundi conati redire ad Deum, retinentibus eum cupiditatibus
109 III, XXVII | sibi tardius reconciliat, Deum sibi tardius placat. Frustra
110 III, XXVII | Frustra enim propitiari sibi Deum quaerit qui cito placari
111 III, XLVII | personarum acceptio apud Deum, qui mundi elegit ignobilia
112 III, XLVIII | incedam et uilis apparebo ante Deum qui elegit me. ~ 49.2. Qui
113 III, LV | confert. Erit autem ille apud Deum condemnatus, qui aduersus
114 III, LVIIII | ut numquam resipiscant ad Deum amorem retorquere mentis. ~
115 III, LX | misericordiae. ~ 60.1. Grauiter in Deum delinquunt qui diuitias
116 III, LX | largitur, taliter et apud Deum recipitur. Qui ergo hic
117 III, LX | largimus, non egentem, sed Deum fallimus, cui conscientiam
|