Liber,  Caput

 1        I,  I       |           ipsius, sicut aliud est homo, aliud pulchritudo, quia,
 2        I,  I       |         desistente pulchritudine, homo manet. Ac per hoc, qui ita
 3        I,  IIII    |        ipsis uestigiis reuertatur homo ad Deum quibus auersus est,
 4        I,  IIII    |         per creaturam progreditur homo ad intellegendum Deum Creatorem,
 5        I,  VIII    |         inuestigabilibus constat. Homo autem ex rerum uniuersitate
 6        I,  VIII    |      dimensiones aetatum ad finem homo uergitur, ita et mundus
 7        I,  VIII    |       tempore, deficit, quia unde homo atque mundus crescere uidetur,
 8        I,  VIII    |          seipsum est pulchrum, ut homo ex anima et membris omnibus
 9        I,  VIII    |          uestimento et uictui est homo necessarius, sed ista homini.
10        I,  VIII    |         apta, quia non sibi sicut homo pulchra, aut ad se, sed
11        I,  VIIII   |  Sedcommoda ipsorum non intendens homo, accusat in illis quod sibi
12        I,  VIIII   |        elementorum aduersitatibus homo uerberatur, peccati hoc
13        I,  VIIII   |         poenam, ut Deo superbiens homo ea quae infra ipso sunt
14        I,  X       |      angeli a conditione hominis: homo enim ad Dei similitudinem
15        I,  X       |           cecidisse diabolum quam homo conderetur. Nam mox ut factus
16        I,  X       |          tumorem se conferunt, et homo cecidit et diabolus. Sed
17        I,  X       |          cecidit et diabolus. Sed homo reuersus ad poenitentiam
18        I,  X       |      conpatitur homini, quia ipse homo traxit ex parte inferiore
19        I,  X       |       solum Deo reconciliatus est homo, uerum etiam pax inter homines
20        I,  X       |    interdicit. ~ 10.28-29. Ob hoc homo in ueteri testamento despicitur,
21        I,  X       |    resalulatur ab angelo, eo quod homo adhuc nondum transisset
22        I,  X       |           Deo. - Suscipitur autem homo a Deo, et reuerenter salutatur
23        I,  XI      |       propter hominem facta sunt, homo autem propter seipsum. Inde
24        I,  XI      |            Vniuersitati creaturae homo magna quaedam portio est,
25        I,  XI      |        ceteris creaturis praestet homo dignitate uirtutis, ex ipsa
26        I,  XI      |          uiri creata est. ~ 11.7. Homo propter peccatum tunc traditus
27        I,  XII     |         2a. Anima hominis non est homo, sed corpus, quod ex humo
28        I,  XII     |        humo factum est, id tantum homo est. Inhabitando autem in
29        I,  XII     |  aeternorum contemplatione primus homo recedens in illo stare noluit,
30        I,  XIII    |     certius contempletur. ~ 13.5. Homo qui miraris siderum altitudinem
31        I,  XIIII   |       Mediator Dei atque hominum, homo Christus Iesus,nequaquam
32        I,  XIIII   |          idem unus est. Nec purus homo conceptus est, nec purus
33        I,  XIIII   |          conceptus est, nec purus homo editus est; nec postea meritum
34        I,  XIIII   |          quam pro nobis suscepit, homo superbus despexit. Ob hoc
35        I,  XIIII   |         Christus non occideretur, homo, diabolo per praeuaricationem
36        I,  XIX     |     Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur
37        I,  XIX     |          dicente Domino: Inimicus homo hoc fecit, hominem ipsum
38        I,  XXIII   |     apostolus: Probet, inquit, se homo, et sic de pane illo edat,
39        I,  XXVII   |         ibi misericordiae pietate homo iustificetur. Consumitur
40       II,  I       |          inquit, factus est omnis homo ab scientia. ~ 1.3. Primum
41       II,  II      |          reuertitur. ~ 2.5. Sicut homo libero arbitrio conditus,
42       II,  III     |            3.7c. Christus Deus et homo: totum ergo Christum non
43       II,  V       |      quidquam boni habet proprium homo, cuius uia non est eius,
44       II,  V       |        homini donum aliquod, quod homo non habuit, id est quod
45       II,  VI      |   permittat. ~ 6.2. Sicut ignorat homo terminum lucis et tenebrarum,
46       II,  VI      |       tanta obscuritate non ualet homo diuinam perscrutare dispositionem,
47       II,  XI      |      agnoscit. Minus enim seipsum homo ex semetipso considerat,
48       II,  XI      |      sanctorum quibus aedificatur homo, uarias consectare uirtutes:
49       II,  XII     |    praesentem; unde se tunc magis homo acuere ad conpunctionem
50       II,  XIII    |  iustitiae pars est seipsum nosse homo quod prauus est, ut ex eo
51       II,  XIII    |   peccatorum sit, sine metu tamen homo esse non debet, quia paenitentiae
52       II,  XIIII   |          testimonio edocetur quod homo de suo extreme iustificetur,
53       II,  XV      |           iusto iudicio deseratur homo, et perdendus in potestate
54       II,  XXIII   | necessitatem. Sicque his uinculis homo inplicatus, quadam catena
55       II,  XXIII   |       cuius usu quasi quadam lege homo tenetur adstrictus, ut etiam
56       II,  XXV     |        mortali quam meruit primus homo in poenam sui peccati. ~
57       II,  XXVI    |           2. Omnia fugire poterit homo praeter cor suum. Non enim
58       II,  XXXII   |        vitiis. ~ 32.1-2. Recedens homo a Deo statim uitiorum traditur
59       II,  XXXVI   |            36.3-4. Sicut paulatim homo a minimis uitiis in maximis
60       II,  XXXVIIII|          regnum Dei clauditur, et homo a Deo separatur. ~ 39.20.
61       II,  XLIIII  |           ieiunium, quando noster homo exterior ieiunat, interior
62       II,  XLIIII  |        penetrat caelum. Tunc enim homo, spiritalis effectus, angelis
63      III,  I       |         relinquit, aut ipse in se homo paenitendo punit quod male
64      III,  II      | probationem. ~ 2.4-5. Flagellatur homo plerumque a Deo ante peccatum
65      III,  IIII    |         in flagellis Dei peccator homo non debet quia maxime per
66      III,  VIIII   |        amplius ad quamlibet artem homo conscendit, tanto magis
67      III,  XXIIII  |            Circumspice temetipsum homo, nihilque tibi arroges quae
68      III,  XXIIII  |          ad escas conlabitur, sic homo de alto bonae conuersationis
69      III,  XXVI    |  expellimus. ~ 26.3. Raro nocetur homo ab extraneis, si sui eum
70      III,  XXVIII  |         Plerumque diligit in alio homo quod odit in se, utpote
71      III,  LXII    |    supplicio sit. Nullus est enim homo absque peccato; nec quisquam