Liber,  Caput

 1        I,  VIIII   |             hereticis mentem a Deo, uitia a diabolo fuisse creata.
 2        I,  VIIII   |          bona et mala putantur. Sed uitia natura non sunt, et dum
 3        I,  VIIII   |           caro subiecta animae, nec uitia rationi, si animus non est
 4       II,  III     |      uitiorum grauati, rursus ad ea uitia quae optant relinquere reuoluuntur. ~
 5       II,  VIII    |         enim lacrimis purganda sunt uitia quae gessimus, et tunc mundata
 6       II,  XIII    |             autem saepe incautum ad uitia transacta reducit. ~ 13.
 7       II,  XIII    |           expulsa fuerint ab homine uitia, si forte post haec, intercedente
 8       II,  XXI     |          sola poena supplicii in se uitia reprimit, quamuis non expleat
 9       II,  XXIII   |      expectamus a uitiis sanari, et uitia multiplicemus et salutem
10       II,  XXVIII  |         Hierusalem. Regna aquilonis uitia sunt, quae sedes suas in
11       II,  XXVIIII |          ita rursum nimis tacentium uitia denotantur. Illi enim satis
12       II,  XXXII   |              ut dum patitur infesta uitia reuertendo unde cecidit
13       II,  XXXII   |          annisu contendunt superare uitia nec extinguunt, quid agunt
14       II,  XXXII   |            qui non solum non odiunt uitia, sed toto ea amore sectantur? ~
15       II,  XXXII   |         palpat qui uult sine labore uitia superare, dum peccati legem
16       II,  XXXII   |          autem iudice reus est, qui uitia et accusat et perpetrat. ~
17       II,  XXXII   |          perpetrat. ~ 32.5. Quaedam uitia dum non perfecte uitantur,
18       II,  XXXII   |      fortiter perdurare, cuius alia uitia dominantur in corde. ~ 32.
19       II,  XXXII   |              Nonnunquam hominem sua uitia persequuntur quia nimirum
20       II,  XXXIII  |    uiuentium inuicem sibi succedunt uitia, ut, dum unum abierit, succedat
21       II,  XXXIII  |            Veraciter autem sanantur uitia quae uirtutibus non uitiis
22       II,  XXXIII  |    Quorundam autem quaedam latentia uitia tunc apparent quando ab
23       II,  XXXIIII |            male usae uirtutes ex se uitia gignunt; quod fit per inmoderatum
24       II,  XXXIIII |           34.2-3. Interdum uirtutes uitia gignunt dum aliquando pro
25       II,  XXXIIII |            uirtutes sunt, incongruo uitia deputentur, ueluti si pro
26       II,  XXXIIII |            7. Homines de uirtutibus uitia nutriunt, ex quibus pereant.
27       II,  XXXV    |       virtutibus. ~ 35.1-2. Quaedam uitia species uirtutum praeferunt,
28       II,  XXXV    |       uelamine uirtutum tegunt. Nam uitia quae statim uirtutum contraria
29       II,  XXXV    |    damnatione. ~ 35.3. Item quaedam uitia species uirtutum esse uidentur,
30       II,  XXXV    |         uitium. Tali igitur exemplo uitia species uirtutum imitantur,
31       II,  XXXV    |      interdum periculose uirtutibus uitia quousque omnem boni operis
32       II,  XXXVI   |           difficile consurgimus, ad uitia sine labore dilabimur. Ista
33       II,  XXXVI   |            ita et qui dilabuntur ad uitia, non statim a magnis criminibus
34       II,  XXXVI   |           benefacere. ~ 36.6. Prius uitia extirpanda sunt in homine,
35       II,  XXXVII  |           dum ab eis contra singula uitia uirtutes singulae opponuntur.
36       II,  XXXVII  |       singulae opponuntur. Interdum uitia cum uirtutibus ad utilitatem
37       II,  XXXVII  |        uirtutes nascentia contra se uitia reprimunt, ac temptationum
38       II,  XXXVII  |  principalia multa de se parturiunt uitia, quia ita sibimet quadam
39       II,  XXXVIII |           tam per uirtutes quam per uitia humanam mentem exterminat. ~
40       II,  XXXVIIII|          luxuria. Per haec enim duo uitia diabolus humanum possidet
41       II,  XXXVIIII|             20. Inter cetera septem uitia fornicatio maximi est sceleris,
42       II,  XXXVIIII|             diabolo quam per cetera uitia. Cum enim ille uariis temptamentis
43       II,  XLII    |           prius quae intra nos sunt uitia extinguntur. Nam frustra
44      III,  V       |            sint uirtutes, quae sunt uitia sectatur et diligit. ~ 5.
45      III,  V       |         humorem facile inclinari ad uitia conspicit, ut, secundum
46      III,  VI      |    imaginibus et quos uigilantes in uitia traxit, dormientes fatigat,
47      III,  XV      |             cuncta exhaurienda sunt uitia, ut in illa iam pura mentis
48      III,  XX      |       elationem deiciuntur quam per uitia prolabi potuerunt. ~ 19.
49      III,  XX      |     inuolutum, et per fornicationis uitia usque in idolatriam lapsum. ~
50      III,  XXIIII  |            iactantiam relabuntur ad uitia, et quidam dum uitiorum
51      III,  XXIIII  |         Omnia possunt a simplicibus uitia perpetrari, simulatio uero
52      III,  XXIIII  |             calliditatem ualentibus uitia sub specie uirtutum celare
53      III,  XXV     |      parietem uirtutes dissimulant, uitia uero perquirunt, per quae
54      III,  XXVII   |            27.1-2. Non hominem, sed uitia odio habenda. Flebiliter
55      III,  XXXII   |         fraterna. ~ 32.1. Non debet uitia aliena corripere qui adhuc
56      III,  XLI     |         Bene alieni peccati curanda uitia suscipit, qui hoc ex cordis
57      III,  XLII    |        redarguerunt etiam principum uitia; in quibus cum summa esset
58      III,  XLVI    |        miseratione, scilicet ut ita uitia aliena fleret, quemadmodum
59      III,  XLVI    |               46.20b. Multi aliorum uitia cernunt, sua non aspiciunt
60      III,  XLVI    |              Facilius reprehendimus uitia aliena quam nostra. Namsaepe
61      III,  XLVI    |      erubescimus. ~ 46.23. Facilius uitia uniuscuiusque quam uirtutes
62      III,  L       | correctionis expectet, quando eorum uitia, uel emendare ualeat, uel
63      III,  LXII    |           quos uiuentes accendit ad uitia, subito morientes pertrahere