Liber,  Caput

 1        I,  X      |        sumus. Et iterum: Memorare, inquit, quae sit mea substantia. ~
 2        I,  X      |          angeli loqueretur: Omnis, inquit, lapis pretiosus operimentum
 3        I,  X      |    testante apostolo: Nonne omnes, inquit, sunt administratorii spiritus,
 4        I,  X      |           Daniheli loquentis: Ego, inquit, ueni ut nuntiarem tibi,
 5        I,  XVI    |      adtestante apostolo: Gratias, inquit, ago Deo pro omnibus, quia
 6        I,  XIX    |           in Psalmis: Et adorabunt,inquit, eum filiae Tyri in muneribus.
 7        I,  XIX    |              dicens: Et disperdam, inquit, omnem terram, et uisitabo
 8        I,  XIX    |      temporum sequeretur: Et erat, inquit, omnis terra labium unum,
 9        I,  XXIII  |         propheta testatur: In die, inquit, illa erit fons patens domus
10        I,  XXIII  |        tuas? Et apostolus: Probet, inquit, se homo, et sic de pane
11       II,  I      |         Vnde et propheta: Stultus, inquit, factus est omnis homo ab
12       II,  I      |           Vnde et Dominus: Seruus, inquit, sciens uoluntatem Domini
13       II,  I      |        multis et Iacobus: Scienti, inquit, bonum et nonfacienti peccatum
14       II,  VII    |            Salomone docente: Vidi, inquit, impios sepultos, qui cum
15       II,  XII    |         Vnde et psalmus: Respexit, inquit, et commota est, et contremuit
16       II,  XIII   |            Hinc et propheta: date, inquit, Domino Deo uestro gloriam
17       II,  XV     |           Deum: Propter superbiam, inquit, quasi leenam capies me,
18       II,  XVII   |          per prophetam: Disperdam, inquit, homines a facie terrae,
19       II,  XVII   |          eum. Et psalmus: Effunde, inquit, iram tuam in gentes quae
20       II,  XVIIII |            Vnde et propheta: Ecce, inquit, tu iratus es et nos peccauimus,
21       II,  XXIII  |    sceleris, unde et propheta: Vae inquit, qui trahitis iniquitatem
22       II,  XXV    |       Dominus per Esaiam: Auferte, inquit, malum cogitationum uestrarum
23       II,  XXXVIII|           unde et propheta: Omnes, inquit, pastores tuos pascit uentus,
24       II,  XLII   |            Vnde et Danihel: Panem, inquit, desiderii non comedi, hoc
25       II,  XLIII  |           in Prouerbiis: Potentes, inquit, qui iracundi sunt uinum
26       II,  XLIIII |          Vnde et psalmus: Sitiuit, inquit, in te anima mea quam multipliciter
27      III,  V      |            declarante: Comederunt, inquit, alieni robur eius, et ipse
28      III,  VI     |         Salomone probante: Multos, inquit, errare fecerunt somnia
29      III,  VI     | reuelatione, Danihelo dicente: Tu, inquit, rex, cogitare coepisti
30      III,  XIII   |        Vnde et apostolus: Habemus, inquit, thesaurum istud in uasis
31      III,  XVIII  |         Vnde et Dominus: Qui uult, inquit, post me uenire, abneget
32      III,  XXXV   |            Dominus inprobat: Ipsi, inquit, pastores ignorauerunt intellegentiam,
33      III,  XXXV   |     inperiti episcopi, nescierunt, inquit, uniuersi canes muti, non
34      III,  XLIII  |           unde et apostolus: Haec, inquit, commenda fidelibus hominibus
35      III,  XLVI   |   Hieremiam loquentis: Probatorem, inquit, dedi te populo meo robustum,
36      III,  XLVIII |            prophetam adicit: Dabo, inquit, tibi regem in furore meo.
37      III,  LVII   |      Esaiam prophetam: Iratus sum, inquit, super populum meum, et
38      III,  LVII   |           promittit: Aduersus eos, inquit, qui iudicauerunt te, ego
39      III,  LX     |        Vnde et apostolus: Hilarem, inquit, datorem diligit Deus. Metuendum
40      III,  LX     |            et Salomon: Qui offert, inquit, sacrificium de rapina pauperum