Liber,  Caput

 1        I,  V       |        imaginem Dei factum esse hominem, arbitrantes Deum esse corporeum,
 2        I,  V       |    corporis formam in Deum, qui hominem ad imaginem suam fecit,
 3        I,  VIII    |  uestimentum et uictum. Ideoque hominem dici pulchrum ad se, quia
 4        I,  VIII    |         sed ad aliud, id est ad hominem adcommodata, non sibimet
 5        I,  XI      |         Omnia sub caelo propter hominem facta sunt, homo autem propter
 6        I,  XI      |         facta sunt; creare uero hominem quadam aeterni consilii
 7        I,  XI      |       uoluerit dicens: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
 8        I,  XI      |        3. Sicut praesciuit Deus hominem peccaturum, ita et praesciuit
 9        I,  XII     |         et apostolus interiorem hominem dicit. ~ 12.2b. Animam non
10        I,  XIX     |        in Genesi, dum sexto die hominem dicit fuisse factum, denuo
11        I,  XIX     |   dicens: Formauit Dominus Deus hominem ad imaginem suam. Necnon
12        I,  XIX     |        Inimicus homo hoc fecit, hominem ipsum diabolum uocans et
13       II,  III     | dilectio Dei uiolenter segregat hominem a mundano et carnali amore. ~
14       II,  III     |       Christum non diligit, qui hominem odit.   3.8. Bonorum discretionis
15       II,  V       |        et obdurare dicitur Deus hominem, non eius faciendo duritiam,
16       II,  XI      |        quod scribitur: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
17       II,  XI      |         tantus est ut non egeat hominem demonstratorem iustitiae,
18       II,  XIII    |  auidius inrepunt, pulsantesque hominem in consuetis operibus grauius
19       II,  XV      | Nonnunquam etiam reuertens Deus hominem quem deseruerat rursus adfligens
20       II,  XV      |    crucias. Reuertens enim Deus hominem cruciat quando quem peccantem
21       II,  XXX     |     credatur. Reddet enim saepe hominem multa falsitas etiam in
22       II,  XXXI    |        periurant et mentiuntur, hominem incautum decipiunt. ~ 31.
23       II,  XXXII   |       corde. ~ 32.6. Nonnunquam hominem sua uitia persequuntur quia
24       II,  XXXVIIII|   animae castitatem et per hanc hominem angelicis meritis e quibus
25      III,  I       |    miseratio Dei quae prius hic hominem per flagella a peccatis
26      III,  III     |   sanitas quae ad inobedientiam hominem ducit. Est et salubris infirmitas
27      III,  V       |     quando de aperta iniquitate hominem deprauare conatur; armatus
28      III,  V       |      uita diabolus praeuaricare hominem cupiat, amplius tamen in
29      III,  V       |    calcaneum eius, quia nimirum hominem, quem diabolus in cursu
30      III,  V       |         se adplicat, unde aptum hominem ad peccandum inspexerit. ~
31      III,  V       |         uacat diabolus aduersus hominem iustum. Aut enim tribulationes
32      III,  VIII    |    mundi uanitatibus abstractum hominem ad amorem Dei perducit.
33      III,  VIIII   |      conscendit, tanto magis ad hominem ars ipsa descendit, sicut
34      III,  XIII    |         conposita falsitas quae hominem suis erroribus inlicit et
35      III,  XIII    |         nisi extollere laudibus hominem. Namquanto maiora fuerint
36      III,  XXIIII  |        humilitatis est quae Deo hominem iungit. Ceterum haec iactantia
37      III,  XXVII   |          De odio. ~ 27.1-2. Non hominem, sed uitia odio habenda.
38      III,  XXVIII  |     demersus est qui carnaliter hominem moriturum plus diligit quam
39      III,  LV      | prouocat, quia plus pertimescit hominem quam diuinam trepidat indignationem. ~
40      III,  LVI     |       est. ~ 61.6. Mori oportet hominem in carne mundo, ne moriatur