Liber, Caput
1 II, V | spem diuinae propitiationis mens humana consurgat. Nam non
2 II, XII | qualitates affectionum quibus mens iusti taedio salubri conpungitur,
3 II, XII | interius operantem. ~ 12.7. Quo mens hominis iusti ex uera conpunctione
4 II, XXV | magis gloriandum est si mens mala a bonis intellectu
5 II, XXVIIII | hominum isto se remedio mens iusti corroborat, ut tanto
6 II, XXX | se redeunt. ~ 30.12. Bona mens ad malum nec praemiis nec
7 II, XXXVI | quaedam retrahit, ut dum mens de id quod habet erigitur,
8 II, XXXVII | confligunt, ut ipso certamine uel mens exerceatur, uel ab elatione
9 II, XXXVII | inedia frangitur, tanto mens ab inlicito appetitu reuocatur. ~
10 II, XXXVII | superat, et quem turbata mens de exterioribus afficit,
11 II, XXXVIIII| sit inconcussa intentio, mens tamen de carne, quam exterius
12 II, XXXVIIII| Quando inpulsu daemonum mens ad delectationem fornicationis
13 II, XLI | potest ad contemplandum Deum mens esse libera, quae desideriis
14 II, XLIIII | sed polluta sunt eorum et mens et conscientia. ~ 44.10.
15 III, IIII | utilitatem diuino iudicio mens iusti diuersis passionum
16 III, V | calamitatum temptationibus mens iusti in hac uita pulsatur;
17 III, VII | supplicia quae timemus. ~ 7.6. Mens qualem se in orationem offert,
18 III, VII | delinquendo non iterat. ~ 7.7. Mens nostra caelestis est, et
19 III, VII | ut semper sint. ~ 7.9-10. Mens quae ante orationem uacans
20 III, VII | precis obstruunt, ne se mens libera ad caeleste desiderium
21 III, XV | gehennam. ~ 15.11. Saepe mens ad summa ab imis erigitur,
22 III, XXII | uanitatis. ~ 22.2. Quaecumque mens procellis mundi huius inuolueris,
23 III, XL | in amorem unius deitatis. Mens enim soluta in diuersis
24 III, LII | non ualet adtingere, quia mens eius turbata furore ab scrutatione
|