Liber,  Caput

 1        I,  VIIII   |          2a. Nullam esse naturam mali, quia natura omnis aut incommutabilis
 2        I,  VIIII   |     Quamobcausam permiserit Deus mali oboriri statum, nisi ut
 3        I,  VIIII   |         conparationem excelleret mali. ~ 9.6. [Fecit Deus omnia
 4        I,  X       |    seruiat humilitati, quia unde mali conruunt, inde boni proficiunt. ~
 5        I,  XIX     |       redarguantur cum malis, et mali laudentur pro bonis, sed
 6        I,  XXVII   |         qui intra ecclesiam sunt mali, iudicandi sunt et damnandi.
 7       II,  II      |          esse non possunt aperte mali, per terrorem ficte boni
 8       II,  V       |       subripit alienum. ~ 5.11a. Mali dona ideo ad damnationem
 9       II,  VII     |          fasciculos deprimentes, mali est emendatio. Quod uero
10       II,  XI      |           tanto de perseuerantia mali sint grauiora tormenta. ­
11       II,  XVIIII  |      sunt, a Deo inpelluntur, ut mali fiant; sed dum mali iam
12       II,  XVIIII  |           ut mali fiant; sed dum mali iam sunt, indurantur ut
13       II,  XXI     |          Sicque ad conparationem mali fit deterius dum de uitiis
14       II,  XXII    |   necessitate. ~ 22.1a. Interdum mali quod sumus, necessitate
15       II,  XXII    |    Vertenda est autem necessitas mali in uoluntatem boni. ~ 22.
16       II,  XXII    |       tantum gratis cupiunt esse mali. Neque enim ipsam rem amant
17       II,  XXVIIII |      oportebat admisit. ~ 29.22. Mali mala respondent pro bonis
18       II,  XXXVIIII|           39.7. Ad conparationem mali fit deterius, quando non
19       II,  XLI     | adsequuntur, quatenus de effectu mali desiderii fortius puniantur.
20       II,  XLIIII  |        et quae addicitur ut usum mali careat, simul et boni officium,
21      III,  LVII    |     perit, sed proficit, dum eos mali per tribulationis exercitium