Liber,  Caput

 1       II,  XIII |        sumit, quando per dignam paenitentiam sua praua facta condemnat. ~
 2       II,  XIII |      non oportuit. ~ 13.6. Ille paenitentiam digne agit, qui reatum suum
 3       II,  XIII |        procliuius. ~ 13.7. Ille paenitentiam digne agit, qui sic praeterita
 4       II,  XIII |       peccator et impius, si ad paenitentiam conuertatur, consequi posse
 5       II,  XIII |        uita dum estis, Deum per paenitentiam glorificate. ~ 13.11. Adhuc
 6       II,  XIII |        11. Adhuc in hoc saeculo paenitentiam operantibus Dei misericordia
 7       II,  XIII |    moram uiuendi non utuntur ad paenitentiam, sed ad peccandi usurpant
 8       II,  XIII |       uadit, qui tempus sibi ad paenitentiam indultum ad libertatem praui
 9       II,  XIII |         Qui autem praue uiuendo paenitentiam in mortis agit periculo,
10       II,  XIII | memoratur. ~ 13.18. Quamuis per paenitentiam propitiatio peccatorum sit,
11       II,  XIII |       reducit. ~ 13.19. Dum per paenitentiam expulsa fuerint ab homine
12       II,  XIIII|     mors animae est; contemnere paenitentiam et permanere in culpam descendere
13       II,  XIIII|   diabolus eos quos conuerti ad paenitentiam aspicit, inmanitate scelerum
14       II,  XIIII|    etiamsi circa finem uitae ad paenitentiam conuertatur. Vnumquemque
15       II,  XIIII|         id est uitae extrema in paenitentiam. ~ 14.7. Multi superna respecti
16       II,  XIIII|         ad Deum reuertuntur per paenitentiam et quaecumque mala gesserunt
17       II,  XV   |     crudeliter, sed expectet ad paenitentiam patienter. ~
18       II,  XVI  |    Quosdam accipere lacrimas ad paenitentiam et effectum paenitentiae
19       II,  XL   |         40.6. Omne peccatum per paenitentiam recipit uulneris sanitatem;
20      III,  V    |     tenuit, potentia diuina per paenitentiam ab eius faucibus traxit. ~