Liber,  Caput

 1        I,  X     |          Vnde oportet agnosci quod malorum iniquitas sanctorum seruiat
 2        I,  X     |          qui post ruinam angelorum malorum est diminutus, ex numero
 3        I,  XXX   |      requies, conparata damnationi malorum, gloriosior erit; - sic
 4       II,  XI    |         sed proponunt sibi exempla malorum quae ad suorum morum peruersitatem
 5       II,  XIIII |           Impius, dum in profundum malorum uenerit, contemnit. ~ 14.
 6       II,  XXIIII|            dolet, nisi defensionem malorum? Qui ergo peccatorum suorum
 7       II,  XLI   |        apostolus ait: Radix omnium malorum est cupiditas, quam quidam
 8       II,  XLI   |       dimittit ire in desideriorum malorum perfectionem, sed in dolorem
 9      III,  I     |          est securitas in hac uita malorum, et bonorum dolor tranquillus.
10      III,  III   |            proficiunt conparatione malorum, dum sibi id accidere timent,
11      III,  VI    |            tamen. Deo permittente, malorum fit ad uindictam, iustorum
12      III,  XVII  | frequentiam contemplantur. ~ 17.2. Malorum tam praua sunt opera manifesta,
13      III,  XXXI  |                           XXXI. De malorum concordia. ~ 31.1. Amicitia
14      III,  XXXI  |       existunt. ~ 31.2. Concordiam malorum contrariam esse bonorum,
15      III,  XXXI  |     discordes. Vnanimitatem quippe malorum bonorum esse contrariam
16      III,  XXXI  |         lege, mare rubrum, hoc est malorum hominum concordia diuiditur,
17      III,  XLIIII|          per discretionem, propter malorum incorrectibilem iniquitatem
18      III,  L     |    Plerumque princeps iustus etiam malorum errores dissimulare nouit,
19      III,  LVII  |          10. Habet aliquod usum et malorum iniquitas, quod electos
20      III,  LVII  |   nescientes dispensationem Dei in malorum profectibus scandalizantur