Liber,  Caput

 1        I,  XXIV    |      signa fiebant exterius, ut interius fides roboraretur. ~ 24.
 2       II,  XII     |       quod se admisisse recolit interius erubescit, suoque iudicio
 3       II,  XII     |     debet quando sentit et Deum interius operantem. ~ 12.7. Quo mens
 4       II,  XXV     | enutritae occidunt et conceptae interius uipereo ueneno consumunt,
 5       II,  XXVIIII |         Corde male loquitur qui interius cogitationes noxias meditatur
 6       II,  XXVIIII |        solidius in Deum figatur interius, quanto exterius ab humanis
 7      III,  I       |    sapientiae subtilitas, sicut interius, ut testis, scrutatur conscientias,
 8      III,  V       |  interest. Namgrauius fert quas interius luget, quam eas quas exterius
 9      III,  V       |     quatenus diabolicum errorem interius cognoscant, ac sollicite
10      III,  V       |      extrinsecus pugnat. Et qui interius amisit dominium, exterius
11      III,  VIII    | memoratur, et teste conscientia interius accusatur. Vnde et Dauid
12      III,  X       |    foris quidem perstrepit, sed interius nihil proficit. Tunc autem
13      III,  X       |        quando Dei gratia mentem interius, ut intellegat, tangit. ­
14      III,  XIII    |     uerborum eloquentia nitent, interius uacua uirtutis sapientia
15      III,  XXXVIIII|         insistentes, ut hii qui interius superna desiderant, nullo
16      III,  LVIIII  |        foris fulgore potentiae, interius tamen uacui sunt elatione
17      III,  LVIIII  |     exterius quidem nitent, sed interius uacuantur. ­Obhoc reprobi
18      III,  LVIIII  |   exterius, ut calamus, nitidi, interius uacui; electi uero exterius
19      III,  LVIIII  |         arborum cortices foedi, interius uero solidi. ~ 59.9. Qui